Mazda 6 2,2 MZR‑CD Exclusive Plus - liftback dla rozsądnych [test autokult.pl]

Wrażenie to potęgują mocno pochylone słupki A, które bez załamań przechodzą w linię dachu i już z oznaczeniem C schodzą ku dolnej krawędzi tylnych świateł i długiej pokrywie bagażnika unoszonej razem z szybą. Tylna część auta jest stonowana - wygląda skromnie i zarazem elegancko. To temperamentny przód nadaje temu autu charakter i przyciąga klientów do salonów, wypatrując przez szybę seksownie przymrużonymi oczami.

Elektrycznie regulowane i podgrzewane przednie fotele (z funkcją pamięci) z umiarkowaną miękkością otulają ciało pozostawiając trochę zapasu sprężystości na wypadek przyspieszania czy zbierania zakrętów. Szeroki zakres regulacji pozwoli tak dopasować pozycję do jazdy, aby na tylnej kanapie wygodnie podróżowały nawet długonogie osoby. Ze względu na opadającą linię dachu trochę gorzej wygląda sprawa miejsca na głowę, która przegrywa walkę o miejsce z podsufitką.

Pozycja za kierownicą jest dość niska, lusterka boczne - małe, a samochodu mimo bogatej wersji Exclusive Plus nie wyposażono ani w kamerę (niedostępna), ani czujniki cofania (tylko wersja Sport lub jako dodatkowo płatne akcesoria). Wymaga to chwili przyzwyczajenia do gabarytów samochodu przy manewrach parkingowych. Podczas jazdy po mieście przydałby się system monitorowania martwego pola RVM, dostępny niestety wyłącznie w najbogatszej odmianie Sport. Nawigacja występuje niestety tylko jako akcesorium dodatkowe (nie wyposażenie opcjonalne) dostępne za dopłatą.

Kabina wykończona jest materiałami wysokiej jakości i sprawia wrażenie solidnej. Połączenie lakieru w kolorze aluminium (imitacja) z fortepianową czernią wygląda nieźle. Wszystkie przyciski i pokrętła wykonane są bardzo starannie – poza tymi od regulacji podgrzewania foteli, które wraz z chropowatą osłoną schowka za lewarkiem skrzyni biegów wyglądają, jakby nie pasowały do reszty.

Konsola centralna nie jest przeładowana przyciskami i nie wprawia w konsternację – wszystko jest intuicyjne w obsłudze. Opcjonalny system audio firmy Bose z ośmioma głośnikami gra całkiem dobrze, chociaż mógłby zapewniać pełniejsze dźwięki o niskich tonach. Szkoda, że jeśli chodzi o zewnętrzne źródła muzyki, to mamy do dyspozycji wyłącznie wtyczkę 3,5 mm (lub za opłatą kabel do iPoda, ale popularnego USB już nie).

Obszyta skórą kierownica, mimo skromnego wyprofilowania, jest wygodna w uchwycie, jednak liczba przycisków do obsługi tempomatu i komputera pokładowego wydaje się upchana na siłę. Osobny przycisk do włączania zegarka i przełączania informacji o podróży, osobne do włączania i wyłączania tempomatu – po co?

Sam wyświetlacz komputera pokładowego zamontowano na środku, w górnej części deski  rozdzielczej. Między skromnymi obrotomierzem i prędkościomierzem osadzonymi w tubie znalazło się miejsce tylko na przebiegi. Na pochwałę we wnętrzu Mazdy 6 zasługują schowki. Oprócz dwóch przy lewarku (jeden za pomocą plastikowej wstawki można zamienić w uchwyt na kubki) w podłokietniku jest dość duża przestrzeń z chłodzeniem – idealna na napoje.

Wrażenie robi też pokaźny bagażnik o pojemności 510 l z bardzo dobrym dostępem do całej jego przestrzeni, którą za pomocą dwóch dźwigienek z boku do asymetrycznego (60/40) składania kanapy można zwiększyć aż do 1702 l. Szkoda tylko, że w drugiej od góry wersji wyposażeniowej zapomniano o jakiejkolwiek siateczce do montażu przewożonych bagaży w standardzie (można dokupić jako dodatkowe akcesoria).

Przyjemność Zoom-Zoom?

Filozofia Zoom-Zoom ma opierać się na czerpaniu przyjemności z jazdy. Gdy jedzie się modelem 6, czuć, że mimo całej tej komfortowej i eleganckiej otoczki inżynierowie konsekwentnie trzymają się założeń.  Najwięcej przyjemności we wszystkich modelach Mazdy według mnie daje rewelacyjna skrzynia biegów. Skok lewarka sześciobiegowej przekładni jest krótki, pewny i twardy, co przy każdym doborze przełożenia powoduje szczery uśmiech na twarzy – nieważne, czy siedzę w sportowej MX-5, rodzinnej CX-7 czy eleganckiej Maździe 6. Same biegi są dosyć długie, co przy wysokoprężnej jednostce napędowej pozwala ograniczyć częste sięganie w stronę lewarka.

Przyjemność czerpaną z jazdy potęguje precyzyjny i nieprzewspomagany układ kierowniczy dający pewność prowadzenia w zakrętach oraz sztywno zestrojone zawieszenie, które o dziwo naprawdę subtelnie i cicho wybiera poprzeczne nierówności drogi.

Sam silnik jest trochę ospały poniżej wartości 2000 rpm, ale po przekroczeniu tej granicy nabiera wigoru (360 Nm momentu obrotowego) i samochód chętnie zaczyna przyspieszać praktycznie na każdym biegu.

Duży moment obrotowy w połączeniu z nisko biorącym sprzęgłem sprawiają, że prezentowana Mazda jest trudna do zdławienia i bardzo przyjazna dla kierowcy – tak bardzo, że mogłaby uczyć kursantów na prawo jazdy. Osiągi wariantu 2,2 MZR-CD o mocy 163 KM nie powalają na kolana, ale wystarczą do dynamicznego przemieszczenia się zarówno w mieście, jak i poza nim. Dużą zaletą jest bardzo rozsądne zużycie paliwa.

Jeśli wyżej wspomniane cechy nie przeważają na korzyść Mazdy 6 przy podejmowaniu decyzji o zakupie nowego auta, być może powodem będzie to, że cenowo plasuje się ona niemal idealnie między konkurencją - jako rozsądny wybór. Statystyka takie przypadki lubi najbardziej.

• Elegancki i lekki wygląd

• Łatwa do wyczucia

• Rozsądne zużycie paliwa

• Bardzo dobre prowadzenie

• Rewelacyjna skrzynia biegów

• Bardzo ładnie wykończone wnętrze

• Spory bagażnik

• Nadal brak w ofercie wbudowanej nawigacji

• Drobne braki w ergonomii

Przejdź do galerii zdjęć

*Sam kierowca, bez bagażu, stan paliwa 60%, temperatura 10° C