Na początek – Brabus E 250 CGI BlueEFFICIENCY B25 S (2013)

Jesteśmy przyzwyczajeni do tego, że zwykle Brabusy to bardzo mocne samochody budowane na topowych wersjach różnych modeli Mercedesa. Tymczasem ten sedan to auto przygotowane na bazie jednej z najsłabszych odmian silnikowych Mercedesa klasy E.

Olgierd Lachowski

19 kwietnia 2013, 12:00

Pierwsze wrażenie jest takie, że w głowie pojawia się myśl typu „to na pewno B63-620, a może nawet E V12”. Dopiero po zajrzeniu pod maskę, ewentualnie wypytaniu przedstawiciela salonu Brabusa dowiemy się, że jest to jedna z najsłabszych wersji Brabusa klasy E. Pozory mogą mylić.

Różnice w wyglądzie między fabrycznym Mercedesem a wozem z Bottrop widać przede wszystkim z przodu. To tam znajdują się imitacje wylotów za przednimi kołami i to tam tuner zamontował na zderzaku kompozytowe nakładki z diodami LED służącymi za dodatkowe światła do jazdy dziennej. Im dalej w tył, tym mniej modyfikacji.

Z tyłu znalazło się miejsce dla imitacji dyfuzora, który zresztą zaopatrzono w dodatkowe światło przeciwmgielne, oraz dla listwy z włókien węglowych, którą przyklejono na pokrywie bagażnika. Są jeszcze koła z felgami Monoblock R 8,5 x 19” i oponami 245/35 (zarówno z przodu, jak i z tyłu).

Mercedes E 250 nie ma Bóg wie jak przerobionego podwozia. Wszystko, co zrobiono, to wymieniono seryjne sprężyny zawieszenia na sportowe. Układ hamulcowy jest całkiem seryjny, choć Brabus oferuje też wysokowytrzymałe i niezwykle wydajne hamulce montowane najczęściej w B63-620 i B63-730.

Pod maską Mercedesa E 250 CGI BlueEFFICIENCY znajdował się 1,8-litrowy silnik benzynowy z bezpośrednim wtryskiem paliwa i turbosprężarką. Miał on moc maksymalną 204 KM przy 5500 obr./min i moment obrotowy 310 Nm przy 2000-4300 obr./min.

Czas przeszły użyty w powyższych dwóch zdaniach ma swoje uzasadnienie. Ta jednostka montowana była do 2013. Był to jeden z pierwszych motorów z bezpośrednim wtryskiem benzyny w Mercedesie, w związku z czym, żeby odróżnić auto z takim silnikiem, producent do nazwy dodawał dopisek „CGI”. Wkrótce firma ze Stuttgartu zrezygnowała z tego dodatku, ponieważ większość Mercedesów z palety modelowej miała zamontowane konstrukcje z zasobnikowymi wtryskami paliwa. Obecnie E 250 pod maską ma 2-litrowca o mocy 211 KM, a w nazwie nie ma żadnych „CGI”, ani „BlueEFFICIENCY”, łatwo więc rozpoznać, które auto jest z którego okresu produkcji klasy E.

Wróćmy do Brabusa. Zestaw B25 S jest przeznaczony właśnie do 1,8-litrowego 4-cylindrowca. Dzięki zmianie map sterujących, tuner zwiększył liczbę koni mechanicznych do 240 przy 5500 obr./min, a wartość momentu obrotowego do 370 Nm w przedziale od 2000 do 4300 obr./min.

Mający napęd na tylne koła i 5-biegową automatyczną skrzynię przekładniową (obecnie jest instalowana skrzynia 7-biegowa) wzmocniony samochód od 0 do 100 km/h przyspiesza w 7,00 s (to szybciej o około 0,80 s od auta seryjnego) i uzyskuje prędkość maksymalną 248 km/h.

Konkurencja

Brabus E 500 BlueEFFICIENCY Coupé B50-500 [500 KM, 300 km/h]

Brabus E V12 'one of ten' [800 KM, 370 km/h]

Brabus E V12 800 Cabrio [800 KM, 370 km/h]

Brabus E V12 800 Coupé [800 KM, 370 km/h]

Hennessey E 63 AMG HPE700 [710 KM]