Volkswagen Multivan PanAmericana: pragmatyczna alternatywa dla wszelkiej maści SUV‑ów

Volkswagen Multivan PanAmericana ma o 20 mm zwiększony prześwit oraz podwozie lepiej przygotowane do pokonywania bezdroży. Nie ma oczywiście mowy o trudnym terenie, ale poza drogami utwardzonymi testowe auto nie zawiedzie. Nadąży za większością SUV-ów z napędem na cztery koła i dla odmiany przewiezie siedmioro pasażerów w lepszych warunkach niż jakikolwiek crossover dostępny na rynku.

Wnętrze testowej PanAmericany ma układ 2+2+3. Pasażerowie dwóch pierwszych rzędów korzystają z wygodnych, pełnowartościowych foteli. Te umieszczone z drugim można obracać w zakresie 360 stopni, a także przesuwać. Dostęp do wnętrza zapewniają odsuwane drzwi po prawej stronie, przez które da się też wystawić wędkę, a obrócony w prawo fotel posłuży za krzesełko.

Drzwi są tylko po prawej stronie, ponieważ na lewej ścianie znajduje się rozkładany stolik i kilka schowków. Po obróceniu foteli do tyłu, piątka pasażerów może miło spędzić czas, nawet w podróży. Cztery miejsca wyposażono w zaczepy ISOFIX dla najmłodszych.

Kanapę trzeciego rzędu również da się przesunąć, co będzie miało wpływ na pojemność bagażnika. W ustawieniu wygodnym dla kompletu dorosłych pasażerów, każdy z nich może ze sobą zabrać sporej wielkości torbę. Po usunięciu kanapy, w konfiguracji czteromiejscowej można zmieścić rowery, a po wyjęciu foteli drugiego rzędu, Multivan zmienia się w auto dostawcze.

Wnętrze jest bardzo dobrze oświetlone i wentylowane. Do dyspozycji osób drugiego rzędu jest regulacja klimatyzacji. Warto jeszcze wspomnieć o materiałach i wykończeniu. PanAmericana wyróżnia się drewnopodobną podłogą niepodatną na zarysowania i skórzaną tapicerką siedzeń z wyraźnymi przeszyciami, wyglądającymi jak ręczna robota. Niestety to bardzo droga opcja, kosztująca 12 426 zł (netto). Całość jest spasowana znakomicie, w przeciwieństwie do imitujących aluminium wstawek na desce rozdzielczej, z których jedna w zupełnie nowym aucie zwyczajnie wypadła.

W podróży Volkswagen Multivan wciąż spisuje się fantastycznie. Choć przyznam, ze czuć już wiek samochodu – premiera w 2016 r. Komputer pokładowy czy system multimedialny trochę trącą myszką, a regulacja kierownicy mogła by mieć większy zakres. Szczególnie w pionie. Wzorcem dla projektantów powinien być nowy... Crafter.

Na plus trzeba zaliczyć bardzo dobrą widoczność we wszystkich kierunkach. Choć coś nie tak poszło z diodowymi reflektorami, które wymagają dopłaty w wysokości 5014 zł (netto). O ile światła mijania są w porządku, o tyle włączenie drogowych jest rozczarowujące. Snop światła dzieli poziomy szeroki pas cienia, dokładnie w tym miejscu, w które patrzy kierowca.

W kwestii resorowania auto również trochę zawodzi. Charakterystyczne dla tego modelu stukanie przedniej osi jest również cechą PanAmericany. To nie usterka - ten typ tak ma. Do tego wszystkie drgania mocno przenoszą się na kierownicę. W zamian Multivan oferuje dobry komfort i świetną stabilność.

Im gorsza droga tym bardziej go doceniłem. Jadąc nieutwardzonych szlakami coraz odważniej rozpędzałem samochód, by z czasem uświadomić sobie, że jadę z prędkością jak na asfalcie. I nie mówię tu o szutrowej, płaskiej jak stół drodze, lecz o takiej, na której łatwo urwać zderzak osobówki. Zresztą, sami zobaczcie:

Adaptacyjne zawieszenie kosztujące 4704 zł (netto) jest bardzo dobrą opcją. W trasie w trybie komfortowym auto niemal płynie, ale na drogach jak na powyższym wideo, lepiej przejść w tryb sportowy, by zapobiegać dobijaniu i zminimalizować ryzyko uszkodzenia zderzaka.

W trudniejszym terenie, niemal pięciometrowe auto okazuje się wystarczająco zwrotne, by w razie konieczności zawrócić. Średnica to tylko 11,9 m. Nie zawiesi się tak łatwo za sprawą 211 mm prześwitu i można spokojnie jechać głębszymi koleinami.

Napęd na cztery koła działa znakomicie. To konstrukcja ze sprzęgłem, które przenosi moment obrotowy na tylną oś. W praktyce jest to napęd stały, bo zawsze coś trafia na tył, a działanie sprzęgła tego systemu jest wybitnie szybkie.

W przeciwieństwie do automatycznej skrzyni DSG, która momentami bywa wręcz irytująca. Przy ruszaniu trzeba długo czekać, by doczekać się szarpnięcia. Wyprzedzanie też należy zaplanować. Lepiej przełączyć skrzynię w tryb sportowy - dopiero wtedy działa jak trzeba. Do w standardowym trybie tego zbyt szybko zmienia biegi w górę i niechętnie je redukuje, co powoduje sytuację, ze 2-litrowy diesel aż się trzęsie próbując wykrzesać jakieś niutonometry z 1200 obr./min.

Gdy strzałka obrotomierza jest na swoim miejscu, czyli powyżej wartości 1600, wówczas 204-konny silnik bi-turbo pokazuje pazur. Nie jest to wyścigówka, ale dynamika jest więcej niż dobra. Jak na siedmioosobowego transportera zdolnego do poruszania się po bezdrożach, zapewnia dobre osiągi. To też zasługa aż 450 Nm momentu obrotowego, dostępnego już od 1400 obr./min. Silnik nie hałasuje przy tym nadmiernie, choć wyciszenie Multivana nie jest tak dobre jak... Craftera.

Ekonomia też wygląda bardzo obiecująco. Jazda po autostradzie z prędkością 140 km/h kończy się wynikiem 9,4 l/100 km. Zjazd na drogi krajowe zapewnia spadek spalania o 2 l/100 km. Dynamiczna podróż nie wpływa znacząco na wzrost zużycia paliwa. Podczas zwykłej jazdy drogami krajowymi raczej nie uda się przekroczyć 8 l/100 km. W próbie miejskiej spalanie wyniosło 8,6 l/100 km. Producent deklaruje 9,1!

Volkswagen Multivan PanAmericana dał się poznać jako ciekawa alternatywa dla dużego SUV-a. Bazowa cena testowego auta to 208 tys. zł (netto), a mowa o wersji z 204-konnym dieslem, automatem i napędem na cztery koła. Z prawdziwie siedmioosobowym wnętrzem, w którym każdy z pasażerów będzie siedział wygodnie, a za nimi zmieści się jeszcze dużo bagażu. Nie ma SUV-a, który w tej cenie oferowałby podobne możliwości. Nazwa Multivan zobowiązuje. To niezwykle wszechstronny van.