Jaguar E‑Pace i Porsche Macan: na dobry początek

Na pierwszy rzut oka Jaguar E-Pace i Porsche Macan nie mają ze sobą wiele wspólnego. Brytyjskie auto jest zauważalnie mniejsze i tańsze od modelu z Zuffenhausen. Jest też młodsze, bo choć Macan w 2018 roku przeszedł lifting, to model został pokazany 3 lata przed najmniejszym z "kotów". A mimo to zestawiliśmy te samochody ze sobą, ale niekoniecznie w celu wybrania, które jest lepsze. Tu chodzi o coś innego.

Oba modele są tym, czego najbardziej konserwatywni fani motoryzacji nie akceptują. Po pierwsze, to SUV-y producentów, którzy kojarzą się z samochodami sportowymi. Po drugie, pod maską mają dwulitrowe, turbodoładowane jednostki. Czy to oznacza, że E-Pace i Macan nie zasługują na to, by nosić to samo logo co F-Type i 911? Po teście wiem, że wcale tak nie jest, a każdy z nich ma w sobie to, za co uwielbiam auta Jaguara i Porsche, choć nie są to auta bez wad.

Zacznijmy od postaw. Ani E-Pace, ani Macan, nie były wielkim zaskoczeniem, gdy debiutowały – odpowiednio – w 2017 i 2014 roku. Jaguar już wcześniej miał w ofercie F-Pace'a, a Porsche było jednym z pionierów SUV-ów. Na rynku obecna jest już przecież trzecia generacja świetnie sprzedającego się Cayenne. To, na co warto zwrócić uwagę, to sposób, w jaki styliści podeszli do tematu mniejszego SUV-a.

W Jaguarze punktem wyjścia był F-Type. Mały "kot" na każdy kroku pokazuje, że jest zapatrzony w jedno z najpiękniejszych aut na rynku. Duże reflektory, wygięta maska z garbem, czy nawet kształt tylnych świateł – te detale sprawiają, że źródło inspiracji widać od razu.

Nie inaczej jest we wnętrzu. Kokpit jest wyraźnie podzielony na część dla kierowcy i pasażera za sprawą charakterystycznej "rączki". Łatwo zapomnieć, że siedzi się w kompaktowym SUV-ie, nawet jeśli pozycja za kierownicą jest ciut za wysoka. Dużą zaletą jaguara jest funkcjonalność. Miejsca jest zaskakująco sporo, jak na tak małe auto, a do tego producent przewidział wiele pojemnych schowków.

Porsche to z kolei mniejszy brat Cayenne, co zostało jeszcze bardziej podkreślone po przeprowadzonym w 2018 roku liftingu, gdy Macan otrzymał połączone listwą tylne światła. Mniejsza bryła sprawia jednak, że choć duży SUV z Zuffenahausen nigdy mi się nie podobał, tak na ten model patrzę z zadowoleniem.

Wnętrze swoim projektem odstaje od najnowszych modeli producenta. Roi się tu od małych przycisków, w których łatwo się pogubić. Plus należy się za duży wyświetlacz świetnego systemu multimedialnego. To kolejna nowość po liftingu. Jak to w porsche, jakość wykonania jest na najwyższym poziomie. Miejsca nie brakuje zarówno z przodu, jak i z tyłu, a bagażnik jest naprawdę spory.

Na pierwszy ogień idzie jaguar. Testowana odmiana to P200 AWD i – w przeciwieństwie do niektórych producentów – nazwa wprost mówi, że mamy do czynienia z 200-konnym silnikiem. Moc trafia na cztery koła za pośrednictwem 9-stopniowej automatycznej skrzyni biegów. Sprint do setki zajmuje 8,2 sekundy, a prędkość maksymalna to 216 km/h. Tyle teorii, czas na praktykę.

Szybko okazuje się, że E-Pace najlepiej czuje się przy spokojnej jeździe. To wtedy można docenić wygodne zawieszenie i świetnie wyciszone wnętrze. Nie oznacza to, że boi się zakrętów. Przeciwnie – auto doskonale trzyma się drogi i błyskawicznie reaguje na komendy. Z kolei układ kierowniczy jest precyzyjny, co zachęca do dociśnięcia pedału gazu.

Problem w tym, że gdy to zrobisz, auto wcale nie wystrzeliwuje do przodu. Jest to spowodowane z jednej strony wysoką masą (E-Pace waży ponad 1,8 tony!) oraz skrzynią biegów, która często nie wie, co ma robić. Po wybraniu trybu manualnego dynamika jest w zupełności poprawna. Nie zachwyca też zapotrzebowanie na paliwo. W mieście komputer pokazywał mi ponad 12 l/100 km. To zdecydowanie za dużo.

A przynajmniej tak myślałem, dopóki nie zacząłem sprawdzać zużycia w porsche. Tutaj przekroczenie granicy 14 l/100 km nie stanowi problemu. Jak widać, 245 KM, które napędzają wszystkie koła, lubią wypić. Szczególnie, gdy na kierownicy wybierzecie tryb Sport. Uwierzcie, że będziecie to robić często.

Bazowy Macan w standardowych ustawieniach zachowuje się, jakby rano nie wypił kawy. Reakcja na pedał gazu jest ospała, 7-biegowa skrzynia PDK niechętnie zmienia biegi i nie czuć, że pod prawą stopą ma się do dyspozycji – co by nie mówić – spory zapas mocy. Dopiero po ustawieniu pokrętła na "S" auto odżywa. Chętnie przyspiesza i pozwala odkryć potencjał drzemiący w zawieszeniu. W końcu to Macan, czyli najlepiej prowadzący się SUV na rynku.

Przy czym nie spodziewajcie się, że stanie się demonem prędkości. Macan w żadnym stopniu nie jest wolny, ale katalogowy sprint do setki w 6,5 sekundy sprawia, że widząc większość nowych hot hatchy, lepiej zjechać na prawy pas. Z drugiej strony, szukający lepszych osiągów mogą zawsze wybrać mocniejsze odmiany. Mnie zabrakło też lepszego dźwięku. Macan po prostu nie brzmi.

Zarówno E-Pace, jak i Macan, w pewnym sensie mnie nie zachwyciły. Tylko, że to jest moja wina. Podszedłem do tych aut mając w pamięci jaguary (F-Type czy I-Pace) i porsche (718 Boxster i Cayenne Turbo), z których nie chciałem wysiadać. Dlatego spodziewałem się czegoś szybszego, bardziej emocjonującego. To duży błąd, bo zarówno E-Pace, jak i Macan, moim zdaniem kierowane są do zupełnie innych osób.

One mają być wprowadzeniem do najlepszego, co dana marka ma do zaoferowania. Właśnie dlatego E-Pace wygląda atletycznie i w sprytny sposób łączy komfort z precyzyjnym prowadzeniem. Z kolei Macan zaskakuje finezją inżynieryjną, która sprawia, że duży SUV jeździ jak sportowe auto. Im dłużej o tym myślę, tym bardziej utwierdzam się w przekonaniu, że własnych tych cech oczekuję od, odpowiednio, jaguara i porsche.

Obaj producenci wzięli to, co stanowi trzon ich marki, i zamknęli je w formie przystępnych SUV-ów. E-Pace i Macan są świetnie wycenione, a jako że oba są bardzo funkcjonalne, ich zakup jest zupełnie racjonalny. To taki pakiet startowy do Jaguara i Porsche. I w tej roli sprawdzają się naprawdę wyśmienicie.