Test: Opel Combo Life 1.5 diesel - wszystko, czego chcesz od samochodu rodzinnego

To prawda, że kombivany to najbardziej wszechstronne samochody, ale też prawdą jest, że wyglądają jak dostawczaki, a nie każdy chce się pokazać w aucie użytkowym. Ich osobowe wersje, choćby były całkiem ładne, nadal mają jednoznaczną bryłę i po prostu brakuje im stylu.

Opel Combo jest w tej klasie wybitny, bo w mojej opinii wygląda wcale nie lepiej od poprzednika i ma ten problem, że jego bracia bliźniaki ze stajni Citroëna i Peugeota prezentują się znacznie lepiej. Nawet Toyota Proace.

Mimo to spotkałem się z pozytywnymi opiniami na temat wyglądu Combo, bo nie każdemu ostre rysy francuskich odpowiedników pasują. Ponadto polscy klienci chętnie przymykają oko, kiedy dealer zaproponuje atrakcyjny rabat, właściwie na to samo, tylko w innym opakowaniu. A jeśli dla takich klientów liczy się treść, czyli to co pod opakowaniem, to Combo naprawdę ma wiele do zaoferowania. Szczególnie w wersji testowej.

Wszechstronność Opla Combo nie pozostawia wątpliwości. W jego pojemnym wnętrzu zmieści się pięć osób i każda z nich usiądzie na swoim fotelu. Trzy z tyłu mają oddzielne zaczepy isofix. Szkoda, że producent nie przewidział takiego rozwiązania z przodu.

Fotel pasażera można położyć, dzięki czemu przestrzeń ładunkowa zmienia się diametralnie. Nagle przewiezienie drabiny, drzwi, 2-metrowych desek czy rur, nie sprawia problemu i nie wymaga mocowania tego na dachu.

Każde z tylnych siedzeń można też złożyć, więc wraz z ww. przedmiotami, no może poza drzwiami, można wciąż zmieścić trzech pasażerów plus kierowcę. Środkowe miejsce da się złożyć, zmieniając je w wygodny stolik, choć umieszczony nisko. Mechanizm sprawia, że fotele niemal znikają, zamieniając się w podłogę. Niestety przez to nie da się ich wyjąć lub przesuwać.

Na co dzień przydaje się też niezagospodarowana przestrzeń pomiędzy fotelami z przodu, gdzie umieszczono płaską konsolę z dwoma uchwytami na napoje i przegródką, z której nigdy bym nie skorzystał. Dzięki takiemu kształtowi, na ciasnych parkingach można wejść i wyjść z auta przez tylne przesuwane drzwi i bez problemu przedostać się do przodu.

Funkcjonalność samochodu jest niebywała, a to nie wszystko. Na przykład, do bagażnika jest dostęp przez tradycyjnie otwieraną klapę lub tylko przez tylne okno. Żeby można było z niego skorzystać, półka bagażnik jest "łamana". Tę półkę można też łatwo wyjąć, choć niekoniecznie jest co z nią zrobić w aucie.

Bagażnik ma 597 l pojemności, ale ta wartość w żaden sposób nie oddaje rzeczywistych możliwości transportowych. Więc za oparciami tylnych siedzeń mamy około 75 cm długości użytecznej, której szerokość to aż 120 cm. To jest powierzchnia, na której można obok siebie postawić kilka walizek, dużą klatkę ze zwierzakiem i jeszcze kilka mniejszych pakunków. Można tu zmieścić wózek na stojąco, bez składania. Do tego dostęp jest świetny przez nisko umieszczoną podłogę.

Nad przestrzenią dla pasażerów, a pod dachem mieści się wielka, podświetlana półka na… nie wiadomo co. Na pewno świetnie zbiera kurz, ale wierzę, że jeśli jakieś drobne, lekkie przedmioty już się nigdzie nie mieszczą, to wtedy można je tam położyć. Bo jest jeszcze boks nad bagażnikiem, do którego można włożyć jakieś lekkie zabawki czy ubrania (maks. obciążenie to 10 kg) i dostęp do niego jest zarówno od strony bagażnika jak i od kabiny.

Właściwie to normalnie – to chyba najlepsze określenie, bo od Opla Combo nikt nie spodziewa się czegoś ponad to. Dość komfortowo, bo zawieszenie jest miękkie, ale na dużych dziurach głośne. Samochód jest stabilny, ale podatny na podmuchy wiatru. Ponadto generuje duży opór, co słychać już przy prędkościach rzędu 120 km/h. Bardziej przeszkadzają szumy wiatru niż dźwięk silnika, którego prawie nie słychać.

131-konny diesel 1.5 jest odpowiedni do samochodu i nawet pod dużym obciążeniem nie traci siły. Ma typowo wolnoobrotową charakterystykę, czyli niechętnie kręci się powyżej 3000 obr./min., ale do tego miejsca chętnie przyspiesza.

Bardzo dobrze sprawdza się obsługiwana pokrętłem automatyczna przekładnia. Zmienia biegi miękko i szybko, a ma nawet tryb manualny z obsługą łopatkami pod kierownicą. Niestety, wymaga dopłaty aż 9700 zł. Właściwie to wymagał, bo w najnowszym cenniku Opla już jej nie ma. To moim zdaniem za dużo, ale naprawdę warto. Choćby ze względu na zużycie paliwa.

W porównaniu z testowanym już przeze mnie Citroënem Berlingo z takim samym nadwoziem i silnikiem, ale skrzynią ręczną, spalanie Combo jest znacznie niższe. Choćby na autostradzie, gdzie potrzebuje raptem 8,8 l/100 km. Nie wiem, co Opel zrobił z tym nadwoziem, ale to rewelacyjny wynik! Dla porównania, wspomniane Berlingo potrzebowało 10,4 l/100 km.

Również w teście na drodze krajowej różnica jest wyraźna – 4,2 l/100 km to minimalny wynik opla wobec 5,5 l/100 km citroena. Odpowiedni dobór przełożeń robi tu swoje. Dodam jeszcze, że jazda codzienna nie wygląda już tak dobrze, zwłaszcza w okresie zimowym, bo mi auto w trakcie normalnego użytkowania spalało ok. 8 l/100 km. Motor dochodził do roboczej temperatury w mrozach dopiero po kilkunastu minutach jazdy. Co zresztą było również problemem dwa lata temu w testowym berlingo.

Z liczącej w sumie czterech członków rodziny, do której należy Opel Combo, to właśnie on wygląda moim zdaniem najmniej atrakcyjnie. A jak jest z ceną?

Testowe Combo nie jest już dostępne w roczniku modelowym 2021, więc weźmy za punkt odniesienia odmianę z opisanym tu silnikiem, z manualną skrzynią biegów i najniższym standardem wyposażenia, czyli auto za kwotę 99 tys. zł.

Droższa jest jedynie Toyota Proace Citi Verso, która kosztuje… 300 zł więcej. Peugeot Rifter jest tańszy o 1600 zł, a Citroën Berlingo aż o 13 400 zł. Opel oferuje w tym gronie najlepsze wyposażenie, zwłaszcza z zakresu bezpieczeństwa, więc coś za coś, ale i tak finalnie to zakup citroena jest najbardziej opłacalny.

Pełne dane techniczne na Autocentrum.pl