Citroën Berlingo XL 1.5 BlueHDi: gdy dużo to wciąż za mało

Różnica pomiędzy Citroënem Berlingo XL a zwykłą wersją jest dość specyficzna. Auto ma o 19 cm dłuższy rozstaw osi oraz nadwozie dłuższe o całe 35 cm. Tyle tylko, że w ogóle nie zmienia się przestrzeń dla pasażerów siedzących z tyłu. O 35 cm wydłużył się tylko bagażnik, co też pozwoliło wygospodarować więcej miejsca dla osób siedzących w opcjonalnym, trzecim rzędzie. Dopiero w tej wersji Berlingo może zastąpić w pełni minivany, które zaczynają być wymierającym gatunkiem.

Auto testowe miało jednak tylko dwa rzędy siedzeń, a za nimi znajduje się przeogromny bagażnik. Długi na 110 cm, szeroki na 120 cm i wysoki na 112 cm. Do rolety wysokość mierzy aż 60 cm. Jeśli zajdzie potrzeba przewiezienia czegoś naprawdę długiego, to można złożyć oparcie przedniego fotela i włożyć paczkę, rurę czy drabinę o długości 294 cm. Wtedy będzie dotykała drzwi tylnych oraz deski rozdzielczej.

Pakowność tego samochodu jest tak duża, że przerasta niemal wszelkie potrzeby. A jednak się przydaje, bo włożenie do niej rowerów nie stanowi problemu. Nie trzeba ich nawet specjalnie składać. A pomiędzy nimi zmieścisz spore walizki czy torby sportowe. Dzięki takim gabarytom bagażnika relingi dachowe pełnią bardziej funkcję ozdobną niż praktyczną.

Tak na dobrą sprawę mógłbym w tym miejscu was odesłać do mojego wcześniejszego testu krótkiej wersji Berlingo z tym samym silnikiem 1.5 BlueHDi o mocy 130 KM oraz do tabelki, w której znajdziecie nieco zmodyfikowane dane techniczne oraz wyniki spalania. Bo zasadnicza różnica pomiędzy tymi egzemplarzami, to poza lakierem, automatyczna skrzynia biegów.

Przeczytaj test krótkiego Berlingo:

Jednak to ta skrzynia chociażby zasługuje na kilka zdań opisu. 8-stopniowy automat pracuje bardzo komfortowo i płynnie, łagodnie zmienia biegi. Jego obsługa za pomocą pokrętła jest, po kilku dniach przyzwyczajenia, w mojej opinii najlepsza z możliwych. Co ciekawe, taka sama przekładnia w testowanym przeze mnie Fordzie Focusie nie jest tak szybka jak w Berlingo.

Jej największą zaletą jest jednak szerszy zakres przełożeń w porównaniu z manualną. Nie dość, że większe Berlingo XL sprawia wrażenie bardziej dynamicznego od wersji krótkiej z manualem, to jeszcze okazało się oszczędniejsze na autostradzie. I nie mówię tu o różnicy rzędu 0,3 l/100 km.

Berlingo XL przy prędkości 140 km/h potrzebowało 9,6 l/100 km, co jest niezłym wynikiem. Takiego rezultatu oczekiwałem od wersji krótkiej, która w takich warunkach uzyskała 10,4 l/100 km. To różnica 0,8 l/100 km.

Oczywiście zgodnie z oczekiwaniami, Berlingo XL jest mniej oszczędne przy mniejszych prędkościach. Na przykład, przy 90 km/h potrzebuje 6,6 l/100 km, czyli aż o 1,1 l więcej. Trzeba tu jednak zauważyć, że automat nie wykorzystuje wtedy swojego potencjału – nie używa 8 biegu. Na większe oszczędności, minimum litr, można liczyć poruszając się zwykłą krajówką zgodnie z przepisami i ze zmienną prędkością.

Automat wymaga dopłaty 8000 zł i jest to kwota warta rozważenia. W porównaniu z manualem jest nie tylko wygodniejszy, ale też oszczędniejszy w trasie przy wyższych prędkościach. Poza tym, polecam go osobom o niskim wzroście, które mogą mieć mały problem z sięganiem do drążka zmiany biegów przy włączaniu piątego przełożenia.

Taka jest różnica w cenie pomiędzy Berlingo a Berlingo XL. Czy dopłacamy tylko za większy bagażnik? Okazuje się, że nie. Bo dzięki większemu rozstawowi osi Berlingo XL jest stabilniejsze przy wyższej prędkości, co dało się odczuć na autostradzie.

Zawieszenie jest tak samo miękkie i ma ten sam problem z przednimi amortyzatorami, którym brakuje skoku na otwarciu. Przez to często hałasują na wybojach. Auto jest jednak komfortowe i przyjemnie jeździ.

W połączeniu ze 130-konnym dieslem Berlingo XL wydaje się być sensowną alternatywą dla niemal każdego typu rodzinnego auta. Dynamika jest dobra za sprawą maksymalnego momentu obrotowego 300 Nm przy 1750 obr./min. Motor ma solidny dół i nie hałasuje gdy nie korzysta się z pełni osiągów. Średnio na co dzień spali ok. 6,0-6,5 l/100 km.

Już wspominałem o tym, jak bardzo praktycznym autem jest Berlingo. Schowki, skrytki i półki pojawiają się niemal wszędzie, gdzie tylko zatrzymacie wzrok. Pokazuje to poniższe wideo:

Za kierownicą Berlingo siedzi się wygodnie, a deskę rozdzielczą można nazwać ładną. Wszystko tu w zasadzie jest na swoim miejscu, a materiały należą do dość przyjemnych. Jednak jakość spasowania, zwłaszcza tego egzemplarza, pozostawiała sporo do życzenia. Tak na dobrą sprawę, auto sprawiało wrażenie, jakby ktoś już je rozmontował i nie przyłożył się do starannego złożenia w całość.

Nie umniejsza to jednak zalet Berlingo. 5-miejscowe auto dla dwójki dorosłych i trójki dzieci z potężnym bagażnikiem to wzorowy pojazd rodzinny. Dla rodziny, która lubi wyjeżdżać na dłużej i zabierać ze sobą wszystko co tylko chce. W kabinie pochowają drobne przedmioty, a z tyłu pasażerowie skorzystają ze stolików.

Okazuje się, że nie zawsze. Oczywiście propozycja dopłaty tylko 4000 zł za większe auto brzmi kusząco, ale szczerze – według mnie ten samochód jest po prostu za duży. Krótkie Berlingo jest w sam raz i przyjemniej jeździ się nim po mieście, o parkowaniu nie wspominając. Długie bywa kłopotliwe, bo nadwozie mierzy aż 4,75 cm długości.

Dlatego uważam, że Berlingo XL jest kierowane dla klientów, którzy skorzystają z niego w czasie pracy do transportu towarów, a po godzinach jak z auta osobowego. To doskonały, nieduży pojazd dostawczy, który pełni też funkcję codziennego samochodu dla rodziny. Lub na odwrót. Jeden, zamiast dwóch.

Druga grupa klientów to taka, która potrzebuje wersji siedmiomiejscowej. Jednak wtedy trzeba dołożyć kolejne 2800 zł i wówczas różnica wyniesie 6800 zł. Uważam, że warto, bo krótkie siedmiomiejscowe Berlingo nie jest dobrym pomysłem.