Ostatnie pożegnanie: Toyota GR Supra A90 Final Edition na Silesia Ringu

Był rok 2019, gdy Toyota pokazała zupełnie nową Suprę. Auto, które budziło tyle samo zachwytów, co kontrowersji. Fani japońskich coupe cieszyli się, że legenda wraca do żywych po blisko dwóch dekadach przerwy, lecz jednocześnie nie mogli pogodzić się z jej częściowo niemieckim rodowodem.

Szybko jednak okazało się, że inżynierowie Gazoo Racing zrobili dobry użytek z platformy BMW Z4, nie tylko wyciskając z niej maksimum potencjału, ale i dbając o dużą dozę indywidualizmu. Stało się jasne, że GR Supra jest czymś zdecydowanie więcej niż tylko Bawarczykiem ubranym w kimono.

340 KM mocy, napęd na tył i zamknięte nadwozie charakteryzujące się świetną sztywnością podbiły serca klientów. Do pełni szczęścia brakowało tylko manualnej przekładni. Ostatecznie, w 2022 roku Toyota uzupełniła gamę o wariant z autorską, 6-stopniową skrzynią, czym nie tylko zyskała aprobatę motoryzacyjnych purystów, ale i jeszcze bardziej podkreśliła swoją niezależność od BMW.

Teraz Japończycy poszli o krok dalej, tworząc wariant A90 Final Edition. To najbardziej szalone, ale i zarazem ostatnie wcielenie Supry piątej generacji. Wyróżnia się całą masą modyfikacji - począwszy od napędu, a skończywszy na kwestiach wizualnych.

Specjaliści z Gazoo Racing zadbali o wydajniejszy układ dolotowy oraz wydech z katalizatorem o niższych oporach sygnowany przez firmę Akrapovič, co w połączeniu ze zoptymalizowanym sterownikiem silnika pozwoliło zwiększyć moc z 340 do 441 KM, a maksymalny moment obrotowy z 500 do 571 Nm. Całość trafia wyłącznie na tył, a za przeniesienie napędu odpowiada manualna, 6-stopniowa przekładnia z aktywnym dyferencjałem o ostrzejszych nastawach.

Sam dyferencjał wyposażono w dodatkowe żeberka chłodzące, by zapewnić lepsze odprowadzanie ciepła podczas ostrej jazdy. W tym samym celu zastosowano też dwa większe wentylatory chłodnicy i chłodnicę pomocniczą. Na koniec zmodyfikowano miskę olejową. Ta zyskała dodatkową przegrodę minimalizującą ryzyko spadku smarowania przy dużych przeciążeniach.

W okiełznaniu znacznie wydajniejszego napędu pomaga przeprojektowany układ jezdny z regulowanym zawieszeniem KW wyjętym żywcem z wyścigowej Supry GT4. Samochód ma też grubsze stabilizatory i bardziej torową geometrię przedniej osi. Wisienką na torcie jest bardziej bezpośredni układ kierowniczy i wzmocnienia nadwozia, które zwiększają sztywność strukturalną.

Wersja Final Edition domyślnie wyjeżdża z salonu na oponach Michelin Pilot Sport Cup 2 okalających lekkie felgi w rozmiarze 19 cali z przodu i 20 cali z tyłu. Tuż za nimi znajdziemy wentylowane tarcze hamulcowe o średnicy 395 mm z przodu i 345 mm z tyłu dostarczone przez Brembo wraz z przewodami w stalowym oplocie.

Dopełnieniem modyfikacji mechanicznych są również te wizualne, które rzutują nie tylko na wygląd, ale i aerodynamikę. Nowy splitter, pokaźny tylny spojler i dokładki wykonane z włókna węglowego optymalizują docisk, a demontowalny kanał na przedniej masce pozwala jeszcze skuteczniej chłodzić silnik. W kabinie natomiast znajdziemy kubełkowe fotele Recaro Podium CF (również z włókna węglowego) i ciekawe, czarno-czerwone wykończenie.

Za kierownicą GR Supry A90 Final Edition spędziłem zaledwie kilkanaście minut. Auto było jedynym egzemplarzem przywiezionym do Polski na specjalną prośbę polskiego oddziału Toyoty i w dodatku miało założone zimowe opony, które skutecznie ograniczały torowy potencjał.

Nie oznacza to jednak, że nie poczułem wyjątkowości tej wersji. Dość ekstremalnie robi się już bowiem po zajęciu miejsca w fotelu, który jest tak naprawdę sztywną konstrukcją wyłożoną kilkoma piankami. Potem pierwszy bieg i gaz - auto mimo problemów z trakcją dosłownie katapultuje się do przodu. Wchodzimy w sekwencję zakrętów, gdzie od razu czuję większą bezpośredniość układu kierowniczego i zwartość konstrukcji. Mocne hamowanie i zaskakująca precyzja działania pedału, następnie prosta, gdzie kontrola trakcji miga bez przerwy nawet na czwartym biegu i niestety skutecznie obcina moc.

Znów dohamowanie, ostry prawy nawrót i sekwencja szykan, po której pytam instruktora o masę, gdyż auto wydaje mi się lżejsze od standardowej wersji. Różnice w kilogramach są jednak kosmetyczne, a wrażenie jest tak naprawdę wynikiem modyfikacji przeprowadzonych w zawieszeniu, układzie kierowniczym i nadwoziu. Final Edition robi wszystko tak jak zwykła Supra, tyle że "bardziej" - szybciej, mocniej, wyraźniej. Domyślam się, jak skuteczna musi być to maszyna na właściwych oponach. Zresztą - możecie o tym przeczytać w tekście Filipa Bulińskiego:

Nie mam wątpliwości, że A90 Final Edition jest prawdopodobnie najlepszą sportową Toyotą, jaką kiedykolwiek stworzono. Niestety także najrzadszą. Produkcja została bowiem ograniczona do zaledwie 300 egzemplarzy, z czego ani jeden nie trafi na polski rynek. Powód? Kwestie homologacyjne. I to nie te dotyczące emisji spalin czy hałasu, lecz radia DAB+. Smutne...

Chętni są więc skazani na prywatny import, na przykład z Niemiec, choć cena nie jest niska, bo wynosi aż 142 tys. euro, czyli mniej więcej tyle, ile kosztują dwie standardowe sztuki.

Supry? Tak, przynajmniej w obecnej odsłonie, ale warto odnotować, że Japończycy nie próżnują i już niebawem pokażą kolejny, sportowy model. W dodatku z V8 pod maską! Debiut zapowiedziano na grudzień 2025, więc jest to kwestia kilku tygodni.

Poza tym w salonach wciąż możecie kupić inne, genialne auto sygnowane przez GR Sport. Mowa oczywiście o GR Yarisie dostępnym od 197 900 zł. 280-konny hot hatch z napędem na cztery koła jest jednym z ostatnich tak bardzo szalonych aut na rynku i jedną z najlepszych propozycji dla (nie tylko tych okazjonalnych) bywalców torów. Nim również jeździłem i niezmiennie uważam, że jest wart każdych pieniędzy. W sam raz na osłodę dla tych, którzy nie zdążyli kupić Supry.