Škoda Kodiaq 2.0 TSI DSG 4x4 - test pierwszego dużego SUV‑a czeskiej marki

Mógłbym tu, na wstępie rozpisać się na temat wymiarów Kodiaqa i zanudzić Was liczbami. Jeśli jednak rajcują Was cyferki, z pewnością zajrzycie sobie do tabelki z danymi technicznymi na drugiej stronie. To, co jest równie ważne, a o czym nie przeczytacie w katalogu, to wrażenie, jakie robi Kodiaq. W przypadku SUV-ów to kwestia bardzo istotna, ponieważ między innymi dla ich muskularnych, potężnych karoserii wybieramy te auta zamiast klasycznych sedanów.

SUV-y niejako z automatu dzięki swoim gabarytom i posągowym wręcz frontom sprawiają większe wrażenie. W końcu to zawsze większe auta uchodziły za bardziej luksusowe. Jak jest z Kodiaqiem? Auto na żywo robi świetne wrażenie. Wygląda potężnie i jednocześnie elegancko. Styliści Škody nie próbowali uczynić z tego nadwozia lekkiego i zwiewnego. Kodiaq dzięki temu sprawia wrażenie wielkiego jak skała.

Dobre wrażenie od zewnątrz to jedna sprawa. Drugą kwestią jest wnętrze auta. Wielkie maszyny często na próżno prężą swoje muskuły, bo rozczarowują przestrzenią wewnątrz – są napompowane jak na sterydach, ale w rzeczywistości nie oferują wiele. Kodiaq miał w tej kwestii sporo do udowodnienia, bo Octavia i Superb znane są z przestronnych kabin i przepastnych bagażników. Zatem tu strzałem w kolano byłoby zrobienie samochodu, który nie mieści wcale tak wiele, jak obiecuje nadwozie.

Jasne, w trzecim rzędzie jest mniej komfortowo, niż w drugim czy tym bardziej w pierwszym. Jest tu jednak na tyle dużo miejsca, by dorosła osoba mogła bez problemu przejechać około 100 km. Oczywiście, dzieciaki zmieszczą się bez problemu.

Bagażnik nawet w wersji 7-osobowej jest zaskakująco duży. Fotele nie są umieszczone przy samej klapie bagażnika i w praktyce można tu jeszcze zmieścić trochę bagaży. Nie zabrakło naturalnie również haczyków na zakupy. Naprawdę imponującą przestrzeń otrzymamy jednak dopiero po położeniu oparć w trzecim rzędzie. Może ona wynieść od 650 do 835 litrów, w zależności od pozycji przesuwnej kanapy.

Kodiaq jest wykonany bardzo dobrze – wszystko sprawia wrażenie solidnego, dobrze spasowanego. Jest tylko jedno ale – z tyłu, poczynając od słupka B materiały są już inne. Tworzywa kryjące przednie drzwi są miękkie i miłe w dotyku, drugie skrzydła mają już obicie z nieco twardszych plastików. Nie są one złe, ale są wyraźnie inne niż te, które znajdziemy z przodu.

Kodiaq to podobna jakość wykonania co Superb. Znajdziemy tu także podobne rozwiązania, chociaż nieco świeższe, ze względu na rocznik. Škoda Kodiaq dostarcza w środku mniej więcej to samo, co Superb w kwestii komfortu i przestrzeni. Do tego warto dodać, że czeski SUV zapewnia zbliżony komfort jazdy. Jest jednak pewna wyraźna różnica...

Kodiaq ma niezły kąt natarcia. Nieco gorzej jest z kątem zejścia, który nie jest spektakularny, przez długi tylny zwis. Tu jednak jasne jest, że dla przeciętnego właściciela SUV-a bardziej istotny jest większy bagażnik, więc można zrozumieć właśnie takie proporcje.

• Ford Edge 2.0 TDCI - test
• Nissan X-Trail DIG-T 160 - test
• Toyota RAV4 Hybrid - test
• Hyundai Grand Santa Fe - test
• Volvo XC90 T8 - test

Pod maską testowego egzemplarza pracował 180-konny motor benzynowy. Był on sprzęgnięty z automatyczną skrzynią DSG oraz napędem na cztery koła. Ten zestaw pozwala rozpędzić Kodiaqa do 100 km/h w 7,8 s. Dobry wynik, szczególnie jak na tak duży wóz. To w tej chwili jeden z najmocniejszych wariantów, jakie można mieć w tym modelu.

Jednocześnie moim zdaniem jeden z lepszych motorów, jakie można wybrać dla Kodiaqa. Na drugim końcu gamy znajduje się silnik 125-konny. Przypuszczam, że to może być trochę za mało do tego auta, jeśli chcemy komfortowo poruszać się nim po drogach ekspresowych i autostradach.

Długie trasy z Kodiaqiem będą wyjątkowo przyjemnie upływać za sprawą kilku ulepszeń, które znajdziemy tu względem wcześniejszych modeli Škody. To między innymi nowy system multimedialny. Jest nie tylko bogaty w funkcje, ale teraz także wygodniejszy w obsłudze. Czesi przenieśli duży ekran wyżej, dzięki czemu nie trzeba odrywać wzroku zanadto od drogi, by zobaczyć co się na nim wyświetla.

Wiem, że to do bólu sztampowe stwierdzenie, ale Kodiaq jest moim zdaniem skazany na sukces. Po pierwsze – jest SUV-em. Po drugie – ma dobre wyposażenie już w podstawie. Znajdziemy tu bowiem podgrzewaną kierownicę i lusterka, Front Assist, pełną elektrykę szyb, czujniki parkowania, trójramienną, skórzaną kierownicę, radio z wejściem SD, USB i AUX-IN oraz 17-calowe felgi. Za dodatkowe 1500 zł Škoda w ramach pakietu Fresh dorzuca jeszcze tempomat, Bluetooth i obsługę radia i telefonu z kierownicy.

Ile kosztuje bazowa wersja? Czesi wycenili ją na 89 900 zł. Dla porównania Hyundai Santa Fe startuje od 130 300 zł. Nissan X-Trail? 99 400 zł. Honda CR-V – 95 400 zł. A to tylko przykłady pierwsze z półki.

Istotnym konkurentem w oczach konsumenta będzie dla Kodiaqa także... Superb. Škoda posadziła Kodiaqa w cenniku między sedanem, który kosztuje od 88 410 zł a kombi, który startuje od 92 160 zł.

Co wybrać? Kodiaqa, czy Superba? To pytanie, na które można odpowiedzieć wyłącznie samemu sobie. Nie każdy potrzebuje i nie każdy chce SUV-a. W końcu potrzebę sporej przestrzeni wewnątrz doskonale zaspokaja Superb w wydaniu kombi. To jednak Kodiaq zabiera na pokład siedem osób i to Kodiaq jest w stanie wjechać w teren znacznie dalej niż limuzyna Škody.

Na koniec, mogę zaproponować jeszcze jedną alternatywę. Jeśli chcesz uczciwie wycenionego SUV-a, ale Kodiaq jest trochę za duży, zaczekaj kilka miesięcy, do debiutu nowego Yeti. Z tymi dwoma maszynami w gamie, Škoda może nigdy nie dać się zepchnąć z pierwszego miejsca na polskim rynku...