Audi A4 2.0 TDI S tronic - test, opinia, spalanie, cena

Jedynym producentem, który w tym segmencie nie ma dość konserwatywnego sedana jest już chyba tylko Alfa Romeo. Ale to w końcu Włosi. Gdyby raz nie zaczęli projektowania samochodu od formy, do której dostosowana jest reszta, prawdopodobnie Krzywa Wieża w Pizie stanęłaby prosto do pionu. Cała reszta konkurencji trzyma się schematów, od których odchodzi niechętnie.

Właśnie dlatego Audi A4 to klasyka gatunku. Ma zgrabne proporcje sedana. Linia boczna jest stonowana i tylko subtelnie podkreślona miękkimi przetłoczeniami oraz jedną, wyraźną krawędzią, przebiegającą tuż nad klamkami.

Front zmienił się tylko nieznacznie względem poprzedniej generacji, przynajmniej na pierwszy rzut oka. Więcej wydarzyło się z tyłu i tu, przyznam, podoba mi się bardzo. Kształt świateł prezentuje się nowocześnie i jest harmonijnie zgrany z resztą pasa tylnego, z delikatnie wyciągniętą górną płaszczyzną bagażnika.

Znacznie więcej zadziało się w środku. To znów kolejny etap ewolucji i moim zdaniem – szczytowy. Ten środek pasuje do Audi bardzo dobrze, doskonale oddając ducha marki. Wszystko jest zaprojektowane schludnie i nowocześnie. Wnętrze A4 jest eleganckie, ale w sposób lekki – nie jak fortepian, a bardziej jak pióro Mont Blanc.

Kierownica ma niedużą część centralną, uzupełnioną wstawką z aluminium. Drążek zmiany biegów jest również nieduży, ze skórzaną częścią górną, która stanowi wygodne podparcie ręki przy obsłudze MMI. Również boczki drzwi nie sprawiają wrażenia ciężkich. Chociaż A4 to spore auto, całe wnętrze jest wizualnie lekkie.

Wiem, że lifting przyjdzie szybciej niż sądzę i wprowadzi niewielkie ulepszenia, a wraz z kolejną generacją zmieni się więcej. Jednak obiektywnie oceniając, teraz nie jestem w stanie wskazać palcem na cokolwiek w tej kabinie i powiedzieć nie podoba mi się. To wnętrze świetnie pasujące do marki i samego modelu.

Komfort z przodu jest oczywiście na bardzo wysokim poziomie. Nie wiem co mają do zaoferowania standardowe fotele, ale sportowe przypadły mi do gustu wyjątkowo mocno. Są odpowiednio głębokie, mają wygodny profil, a pozycja za kierownicą jest w nich bardzo dobra – niska, ale nie przesadnie sportowa. Wzorowa ergonomia właściwie już przestała być czymś szczególnym w Audi – jest tu oczywista jak spadek cen paliw przed wyborami.

Tego ideału zabrakło mi z tyłu. Kanapa jest raczej dwuosobowa i zdążyliśmy do tego przywyknąć w tym segmencie w kategorii premium. Przez wyprofilowanie siedzisk i oparć zewnętrznych są one wygodniejsze, ale jednocześnie czynią miejsce dla piątego pasażera przesadnie wypukłym i mało wygodnym. Dzięki wgłębieniu w dachu Audi zagwarantowało miejsce na głowę nawet nieco wyższym osobom. Niestety, brakuje go na stopy. Pod przednimi fotelami jest ciasno.

A4 jest samochodem wygodnym, ale pod warunkiem, że jedziecie w cztery osoby, a pasażerowie tylnej kanapy nie mają zbyt dużych butów. Zatem póki z tyłu wozicie dzieci, a nie alpinistów lub prezesa mierzącego 2 m wzrostu, o przestrzeń możecie być spokojni.

Z takimi samochodami jak dobrze wyposażone Audi A4 mam pewien problem – jest tu tyle zabawek, że nie wiem od czego zacząć. Panel klimatyzacji powiększa ikony, gdy dotkniecie palcem przycisku, ale jeszcze go nie naciśniecie. Wirtualny kokpit zapewnia doskonałą czytelność przedstawianych danych i sporą elastyczność w personalizacji widoku. Bardzo mądrze zaprogramowany tempomat adaptacyjny dostosowuje swoje działanie do aktualnego trybu Drive Select, dzięki czemu auto może np. komfortowo zwalniać dużo wcześniej, zanim osiągnie ustawioną odległość przed poprzedzającym pojazdem.

Na dodatek, ponieważ na pokładzie mamy MMI Touch, liczba opcji oferowanych przez system multimedialny (na marginesie – wyjątkowo prosty i intuicyjny w obsłudze) jest ogromna. Grzechem byłoby nie wspomnieć również o bardzo dobrym systemie nagłośnienia Bang & Olufsen.

W przypadku A4 jest jednak pewien dodatek, którego działanie zasługuje na szczególne wyróżnienie. Mam tu na myśli asystenta parkowania. Spektrum możliwości wykonania automatycznego parkowania nie obejmuje prawdopodobnie jedynie waszego dużego pokoju i balkonu atrakcyjnej sąsiadki z naprzeciwka. Automat do parkowania w nowym A4 pozwala wjechać w miejsca parkingowe prostopadle przodem, prostopadle tyłem i równolegle, po dowolnie wybranej stronie ulicy. Wystarczy wskazać czego chcemy z pomocą MMI.

W trakcie parkowania mamy pełną kontrolę nad otoczeniem dzięki szeregowi kamer, w tym również zestawieniu przedstawiającym samochód od góry. Mimo tego dobrobytu, może się zdarzyć sytuacja niebezpieczna. Gdy powoli cofałem w miejsce parkingowe równoległe, a stery miał asystent Audi, starałem się obserwować otoczenie w lusterkach i kamerach. Mimo to nie zauważyłem dziecka, które wybiegło zza auta, obok którego jechałem w miejsce parkingowe. Patrzyłem akurat na widok, w którym dziewczynka pojawiła się już w momencie, w którym samochód sam gwałtownie zahamował.

Są sytuacje, w których można mieć oczy dookoła głowy, a życie i tak spłata figla. Ponieważ jechałem powoli, prawdopodobnie nic by się nie stało i skończyłoby się jedynie na strachu, bo i tak w porę zorientowałbym się, że powinienem zatrzymać auto. Jednak A4 interweniowało szybciej niż ja – wyprzedziło całkowicie przytomnego, skupionego na otoczeniu kierowcę.

W egzemplarzu, który testowałem, pod maską pracował 2-litrowy turbodiesel o mocy 190 KM i momencie obrotowym wynoszącym 400 Nm. To fabryka osiągów w zupełności wystarczająca dla takiego sedana jak A4. Co ciekawe, wcale tego nie czuć. Dociśnięcie gazu do podłogi powoduje zdecydowane odejście naprzód, ale bez kopnięcia.

Brak uderzenia w plecy nie wynika jednak z niedoboru mocy. To raczej kwestia samego sposobu, w jaki silnik rozwija tę moc. A4 w tej konfiguracji stworzone jest raczej do spokojnej, autostradowej jazdy. Niekoniecznie wolnej, ale nie przesadnie dynamicznej.

Skrzynia S tronic pracuje tu dobrze – została sparowana z dieslem tak, jak powinna być zgrana już dawno temu. Zdarzało mi się na to narzekać we wcześniejszych testach aut z motorami wysokoprężnymi i automatami. Tu wszystko gra jak należy – redukcje są sprawne, a w trakcie ruszania nie ma zawahania układu, które czasem potrafiło być uciążliwe w innych pojazdach.

• Jaguar XE 2.0d auto RWD
• Volvo S60 T5 Summum
• Mercedes-Benz Klasy C 250 BlueTec
• BMW 335d xDrive

Cały zestaw proponowany przez Audi jest dosyć oszczędny. W mieście przy spokojnej jeździe A4 z 2.0 TDI zużywa 6,5 l paliwa na 100 km. Jeśli wymęczymy auto w godzinach szczytu, z przodu pojawi się siódemka. W trasie 2-litrowiec zszedł do pułapu 4,3 l/100 km. Wjazd na autostradę przyniósł zużycie paliwa na poziomie 5,5 l/100 km. To zaskakująco dobry wynik.

Spalanie oczywiście wzrośnie, jeśli z Drive Select wybierzemy nie Efficiency, a Dynamic. W tym trybie całe auto staje się nieco ostrzejsze i bardziej dynamiczne. Jeszcze lepiej klei się do asfaltu w zakręcie, mimo napędu na przednią oś. Brakuje mi tu jedynie bardziej bezpośredniego przełożenia układu kierowniczego, nawet po jego usztywnieniu. Chociaż A4 prowadzi się bardzo dobrze i nienagannie pokonuje kręte odcinki, pod tym względem lepiej wypada BMW Serii 3.

Audi A4 wyjedziecie z salonu już zostawiając w nim 131 500 zł. Wachlarz możliwości w cenniku jest jednak na tyle ogromny, że wątpię, by taki bazowy egzemplarz w ogóle kiedykolwiek opuścił fabrykę. To wątpliwe tym bardziej, że na liście opcji są takie dodatki, które dodatkami raczej być nie powinny w tej klasie auta. W standardzie w A4 dostaniemy np. dwustrefową klimatyzację, ale musimy dopłacić np. za elektrycznie składane lusterka zewnętrzne czy podświetlane lusterka w osłonach przeciwsłonecznych.

Chociaż za najfajniejsze zabawki i ładne skóry trzeba dopłacić i to często niemało, A4 jest samochodem, w którym wiemy, że było warto zapłacić za dodatki. Ten wóz wykonany jest naprawdę świetnie, jest bardzo dobrze zaprojektowany pod względem stylistyki i ergonomii, nieźle się prowadzi i ma oszczędny silnik. Wyjeżdżając z salonu nowym egzemplarzem nie będziecie się zastanawiać czy było warto. Rozejrzycie się po kabinie i będziecie wiedzieć, że odpowiedź brzmi: tak.