Używane Suzuki Grand Vitara II - typowe awarie i problemy

Samochód był sprzedawany również pod innymi nazwami takimi jak: Escudo czy Sidekick. Po udanej dekadzie Japończycy zdecydowali się na skonstruowanie godnego następcy Vitary i właśnie w taki sposób powstała II generacja auta, czyli Grand Vitara. Z powodu siermiężnej sylwetki i surowego wnętrza konstrukcja dość szybko się zestarzała i w ostatnich latach produkcji 2002-2005 była już mało atrakcyjna dla klientów.

Jesienią 2005 roku Suzuki po wieloletnich pracach w końcu wypuściło na rynek III dużo atrakcyjniejszą odsłonę Vitary, która stałą się jednocześnie II generacją Grand Vitary. Nadwozie zostało osadzone na płycie podłogowej GM Theta, tej samej na której powstały między innymi: Opel Antara, Chevrolet Captiva czy Cadillac SRX. Od czasu poprzedniego modelu stylizacja marki bardzo się rozwinęła.

Dzięki połączeniu kantów rodem z tradycyjnej terenówki i zaokrągleń spotykanych w nowoczesnych SUV-ach designerzy otrzymali auto ponadczasowe, które nawet dziś po 8 latach od premiery nadal wygląda atrakcyjnie.

Samochód był kilkakrotnie uhonorowywany różnego rodzaju nagrodami przez niemiecki magazyn motoryzacyjny AutoBild. W 2008 roku auto przeszło pierwszy facelifting, wtedy też do palety silnikowej dołączyły dwie nowe jednostki benzynowe o pojemnościach: 2,4 l R4 (169 KM) i 3,2 l V6 (233 KM).

Ponadto w ofercie pojawiły się również system kontroli zjazdu i przemodelowane lusterka z wbudowanymi kierunkowskazami. Dla poprawy bezpieczeństwa przestarzałe hamulce bębnowe na tylnej osi zastąpiono dużo nowocześniejszymi i znacznie skuteczniejszymi tarczowymi.

Kilka lat później w 2012 roku Grand Vitara została odświeżona ponownie. Co zmieniło się tym razem? Przede wszystkim pas przedni, czyli: atrapa chłodnicy, zderzak, wzory felg i reflektory przeciwmgielne. Niestety we wnętrzu zdecydowano się nic nie ruszać, a szkoda bo jest tu zdecydowanie za surowo. Od ostatniej modernizacji kompaktowy SUV Suzuki produkowany jest nadal i jak na razie nie wiadomo, kiedy Japończycy zaprezentują jego następcę.

• R4 1,6 VVT (106 KM)
• R4 2,0 (140 KM)
• R4 2,4 VVT (169 KM)
• V6 2,7 (173 KM)
• V6 3,2 (233 KM)

Diesel:

• R4 1,9 DDiS (129 KM)

Oferta silnikowa Suzuki Grand Vitary II jak na amerykańskie warunki jest całkiem dobra, niestety większość Europejczyków będzie już miało problem z wybraniem odpowiedniej jednostki napędowej. Dlaczego? Z bardzo prostej przyczyny, jedne motory będą zbyt ospałe a inne za bardzo paliwożerne. W przypadku silników benzynowych do wariantów o flegmatycznym charakterze należy zaliczyć przede wszystkim wersje podstawowe, czyli 1,6 i 2,0 l.

Ta pierwsza zużywa zaledwie 9 l/100 km w korkach, niestety nie radzi sobie z kanciastą terenówką. Jeżeli chodzi o drugi motor to przyśpieszenie jest tutaj co prawda trochę lepsze, ale kosztem nieco większego spalania na poziomie 10 l/100 km w ruchu miejskim.

Znacznie skuteczniej z odpychaniem się Grand Vitary radzą sobie jednostki o pojemności przekraczającej 2,0 l. Trzeba jednak być przygotowanym na konsumpcję paliwa - od 12 do około 15 l/100 km w terenie zabudowanym.

Najlepszym wyborem jest oczywiście topowy silnik V6, ale niewiele osób kupujących ten model będzie gotowych na częste odwiedzanie stacji paliw. Do trwałości benzyniaków nie można mieć większych zastrzeżeń, ale z powodu wysokoobrotowej charakterystyki warto w nich częściej sprawdzać poziom oleju silnikowego.

Z myślą o Starym Kontynencie Suzuki zaszczepiło do Grand Vitary jednostkę wysokoprężną produkcji Renault. Niestety choć konstrukcja ma całkiem przyzwoitą elastyczność i pali bardzo rozsądne ilości oleju napędowego (9,5-10 l/100 km) to niestety sprawia najwięcej problemów w czasie eksploatacji.

Z czym muszą zmagać się kierowcy, którzy chcieli zaoszczędzić na stacjach paliw? Przede wszystkim z: awariami układu wtryskowego, zacierającą się turbosprężarką i ze zbyt szybkim wyeksploatowaniem dwumasowego koła zamachowego. To typowe usterki większości diesli.

Niestety to jednak nie wszystko, w niektórych egzemplarzach zdarzają się również przypadki uszkodzenia wału korbowego i panewek, a to już wykracza poza średnią. Trzeba uważać również na wycieki oleju i zapychający się filtr cząstek stałych!

Japońska terenówka zostało zbudowana na konstrukcji samonośnej. Jak wygląda zawieszenie Grand Vitary? W jego przedniej części nierówności tłumią kolumny MacPhersona, a z tyłu układ niezależnych wahaczy. Auto oferowane jest w dwóch wersjach: 3- i 5-drzwiowej. W testach zderzeniowych Euro NCAP samochód otrzymał nieodbiegającą od średniej ocenę 4 gwiazdek.

Użytkownicy tej kompaktowej terenówki narzekają na zbyt cienkie blachy karoserii i bardzo delikatny lakier. Jeśli nie chcecie mieć problemów z korozją wszelkie ubytki trzeba jak najszybciej uzupełnić. Spotykane są także przypadki: przepalenia modułu ABS, szybkiego rozregulowywania się geometrii kół czy problemów z klimatyzacją. Jak widać krótka lista usterek świadczy o wysokiej trwałości tej konstrukcji.

Za co warto pochwalić to auto? Oprócz wspomnianego wyżej napędu 4x4 z prawdziwego zdarzenia zaletami tej konstrukcji są między innymi: wysoka niezawodność benzyniaków, komfortowe zawieszenie, przestronne wnętrze oraz łatwa, intuicyjna obsługa wszystkich urządzeń pokładowych, a także ponadczasowy design nadwozia. Jakie wady trzeba wytknąć Grand Vitarze? Trzeszczące plastiki deski rozdzielczej, mało wyszukane stylistycznie wnętrze, często psujący się diesel i paliwożerne silniki benzynowe.