Seat Leon ST 1,6 TDI 105 KM Style - test

Gdy patrzy się na najnowszego Leona w nadwoziu kombi, określanego w słowniku Seata jako ST, nie da się uniknąć porównań z bliźniaczymi: Volkswagenem Golfem Variant oraz Škodą Octavią Combi. Te samoistnie nasuwające się porównania wynikają z przynależności nie tylko do tego samego segmentu, ale także do tej samej jednej wielkiej rodziny. Rodziny, w której Seat ma grać najbardziej efektowną rolę, ale nie najbardziej efektywną.

Czy Leon ST jest efektownym autem? Egzemplarz taki jak testowany, czyli polakierowany na srebrny kolor, na pewno nie rzuca się w oczy na ulicy. Chyba że spojrzymy na auto centralnie od przodu: wtedy charakterystyczne, ostro zarysowane światła LED do jazdy dziennej błyskawicznie wzbudzą czujność. Testowany egzemplarz został wyposażony w światła mijania oparte na technologii LED (o skuteczności ich działania dowiecie się z dalszej części artykułu).

Wróćmy jednak do stylistyki nadwozia najbardziej rodzinnego Leona. Linia auta i kilka przetłoczeń na karoserii nadają bryle lekkość. Pomimo charakterystycznego dla samochodów kombi odwłoka Leon ST nie wygląda ciężko, co wcale nie jest takie oczywiste, jeśli spojrzy się na auta konkurencji. Jeśli w pobliżu tego Leona pojawią się najnowsze wcielenia Golfa Varianta oraz Škody Octavii Combi, okaże się, że to właśnie Leon - pomimo wyraźnego braku ekstrawagancji - jest samochodem o najbardziej dynamicznie i efektownie narysowanej bryle.

Przyznam szczerze, że z dużym zaciekawieniem po raz pierwszy wsiadałem za kierownicę tego auta. Znając inne motoryzacyjne przypadki dzielenia się podzespołami czy elementami, we wnętrzu Leona spodziewałem się wiernej kopii kabiny Volkswagena Golfa VII generacji. Na szczęście kopii kokpitu hitu z Wolfsburga nie zobaczyłem.

Co prawda czytelne, ale też efektowne zegary przywodzą na myśl cyferblaty z Audi, a panel do obsługi klimatyzacji jest przeniesiony z innych modeli spod znaku VW, ale ogólny projekt deski rozdzielczej i przede wszystkim wbudowanego systemu multimedialnego jest autorskim pomysłem Seata. Oczywiście, zdaję sobie sprawę, że pod warstwą widoczną gołym okiem kryje się technologia oraz elektronika przeszczepiona z innych samochodów, ale chwała inżynierom i projektantom Leona za to, że we wnętrzu postawili na indywidualny charakter i styl. Intuicyjność obsługi oraz funkcjonalność nie zostały przy tym zachwiane i stoją na naprawdę dobrym poziomie. Nawet ciekłokrystaliczny, dotykowy wyświetlacz systemu multimedialnego ma rozsądnie rozplanowane menu, a jego czytelność nawet w ostrym świetle pozostaje bez zarzutu.

A jak wypada wnętrze od strony praktycznej? Moim zdaniem pod tym względem nowy Leon ST nie wyróżnia się niczym na tle konkurencji. Zarówno z przodu, jak i z tyłu ilość miejsca jest zadowalająca, przednie fotele oraz kanapa są dobrze wyprofilowane i wygodne. Z jednej strony nie ma się czym zachwycać, z drugiej - trudno mieć do czegokolwiek wyraźne zastrzeżenia. Ciekawostką są rozkładane stoliki umieszczone na oparciach przednich foteli. Rozwiązanie bardzo praktyczne, znane i stosowane dotychczas głównie w minivanach.

Wspomniałem wyżej, że testowany egzemplarz został wyposażony w chwalony system świateł mijania opartych na technologii LED. Jak te nowoczesne światła spisują się w praktyce? Pomijając ich efektowny wygląd (światła mijania powinny być przede wszystkim efektywne, a nie efektowne), rzeczą zauważalną już na pierwszy rzut oka jest bardzo jasny, szeroki i mocny strumień światła rzucany przed auto. Po zmroku otoczenie samochodu jest bardzo dobrze oświetlone, a temperatura barwna samego światła nie męczy oczu. Odnoszę jednak wrażenie, że w porównaniu z tradycyjnymi ksenonami reflektory Full LED mają nieco krótszy zasięg i gorzej oświetlają przestrzeń znajdującą się w znacznej odległości przed samochodem.

Przez wiele lat auta marki Seat pracowały na opinię samochodów z temperamentem. Jednak silnik testowanego egzemplarza w ogóle nie kojarzy się z tym słowem. 1,6 l pojemności, 4 cylindry ułożone w rzędzie, moc 105 KM oraz nieśmiertelny znaczek TDI. To najmniejsza, choć nie najsłabsza wysokoprężna jednostka napędowa w ofercie Leona. Jednostka, która może nie jest energiczna, ale z pewnością najbardziej oszczędna i … pasująca do rodzinnego kombi niezależnie od znaczka znajdującego się na przednim grillu. Nie jest tajemnicą, że dokładnie ten sam silnik może pracować pod maskami różnych modeli Volkswagena oraz Škody.

Standardowo silnik ten jest łączony z 5-biegową manualną przekładnią o bardzo długich biegach. Co za tym idzie - brak szóstego przełożenia nie jest tak bardzo odczuwalny nawet podczas jazdy z prędkościami autostradowymi. Wskazówka obrotomierza przekracza wartość 2000 obr./min przy 110 km/h. Przy tej prędkości i przy prędkościach dochodzących do 150 km/h w kabinie jest przyjemnie cicho. Dźwięk żywiącego się olejem napędowym silnika nie wżyna się w uszy, a szum opływającego powietrza nie jest uciążliwy.

Ze względu na śladowy przebieg (9-600 km) testowanego auta trudno o miarodajne wyniki dotyczące średniego apetytu na paliwo. Podczas jazdy w trasie (z Warszawy do Krainy Wielkich Jezior) samochód zadowolił się średnio 5 l/100 km. Podczas jazdy w ruchu miejskim do tego wyniku należy dodać ok. 1,5 l na każde 100 km pokonanych w miejskich korkach.

Z oceną dynamiki Leona ST 1,6 TDI, podobnie jak średniego spalania, wstrzymałbym się do momentu dotarcia się silnika. Wyczuwalna granica, po której przekroczeniu samochód dostaje wigoru, to 2000 obr./min. Poniżej tej wartości nie dzieje się za wiele, co zmusza do nieco częstszego operowania lewarkiem zmiany biegów. Gdy prędkość obrotowa silnika dojdzie do wspomnianej wartości, samochód zaczyna wyraźnie przyspieszać. Oczywiście, wyraźnie jak na możliwości 105-konnego silnika. Przyspieszenie (0-100 km/h w 10,7 s) oraz ogólną dynamikę określiłbym jako akceptowalne.

Zaskoczeniem było dla mnie zestrojenie układu zawieszenia. Znane z hiszpańskiego temperamentu Seaty były uznawane za stosunkowo sztywno zestrojone auta. Moim zdaniem Leon ST 1,6 TDI nie jest przesadnie twardym samochodem o sportowym zacięciu zawieszenia. Nierówności pokonywane są dość miękko i schludnie, co w żaden sposób nie przeszkadza. Po tego typu wozie z niewielką jednostką wysokoprężną pod maską chyba niewiele osób oczekuje temperamentnych doznań.

Zastrzeżenia mam natomiast do pracy układu kierowniczego. Siła wspomagania jest dobrze dobrana, ale czułość i precyzja w przekazywaniu informacji na temat tego, co dzieje się z przednimi kołami, nie są najlepsze. Odnoszę wrażenie, że układ kierowniczy niezależnie od osiąganej prędkości pracuje mdło i… usypiająco. Jak już wspomniałem, ten samochód (w wersji z silnikiem 1,6 TDI) nie został stworzony do grania głównej roli w kolejnej części filmu "Transporter", ale układ kierowniczy mógłby być czulszy.

Wspomniałem już kilka razy o bliźniaczych modelach: Golfie Variancie VII generacji oraz Škodzie Octavii Combi. Przyjrzyjmy się teraz, jak kształtują się ich ceny w porównaniu z Leonem. Najtańszy Leon ST z silnikiem 1,6 TDI o mocy 105 KM oraz standardem wyposażenia Reference kosztuje 76 800 zł. Mającą dokładnie ten sam układ napędowy Škodę Octavię Combi Active można kupić za 79 450 zł (cena startowa), a Volkswagena Golfa Variant Trendline za 81 090 zł. Leon ST jest więc nie tylko najtańszym autem z całej rodziny, ale też sama marka powoli przejmuje schedę po Škodzie w kategorii produktów charakteryzujących się najbardziej atrakcyjną ceną.

Jak na debiut w klasie kompaktowych kombi Seat Leon w modelu ST odrobił pracę domową. Jest funkcjonalny, praktyczny oraz ekonomiczny w odmianie z silnikiem 1,6 TDI. Co prawda próżno w nim szukać południowego temperamentu oraz powodów do nie tylko motoryzacyjnych uniesień, ale ktoś, kto akurat szuka rodzinnego auta mającego rozsądny stosunek jakości do ceny, powinien odwiedzić salon Seata.

Dobre wyciszenie wnętrza

Umiarkowany apetyt na paliwo

Funkcjonalne nadwozie oraz przestrzeń wewnątrz

Komfort podróży

Nieczuły układ kierowniczy

Jakość niektórych plastików w mniej widocznych miejscach