Hyundai Elantra 1,6 MPI Style - test

Kompaktowy sedan z Korei przeszedł facelifting, ale zmiany są tylko kosmetyczne. Z zewnątrz wprawne oko zauważy nowe światła i poprawione atrapy zderzaków. Cała reszta jest już dobrze znana. Zgrabna, płynnie namalowana karoseria, okalana przez liczne przetłoczenia i gładko zakrzywiane krawędzie wygląda znacznie bardziej interesująco niż u stonowanej konkurencji z Europy. Nie znaczy to jednak, że wszystkim będzie się podobać. Bardziej konserwatywni klienci mogą podchodzić do tego auta z dozą nieśmiałości.

Mnie Elantra przypadła do gustu. Jej wygląd mogłyby poprawić jedynie nieco większe koła, bo szczególnie tylna część samochodu wydaje się masywna przez duże, rozdmuchane nadkola, w których umieszczono 16-calowe felgi. Oczywiście, by zachować komfort na przyzwoitym poziomie, opona nie może mieć zbyt niskiego profilu, ale tutaj zmieściłoby się coś większego.

Wnętrze Hyundaia Elantry nie zaskakuje. Tę stylistykę znamy już z innych modeli. Chociaż nie jest to deska rozdzielcza beznamiętnie skopiowana z pozostałych samochodów marki, tak jak robi to np. Ford, to każdy rozpozna, w jakim samochodzie siedzi. To dobrze, bo oznacza to, że Hyundai wypracował sobie jednolity język stylistyczny. Auta tej marki są już rozpoznawalne.

Użyte materiały nie należą do rewelacyjnych. Króluje tworzywo sztuczne. Hyundaiowi należy oddać honor, bo wszystko jest dobrze spasowane, nie trzeszczy i nie ugina się pod każdym delikatnym naciskiem. Jakość montażu jest więc zadowalająca.

Instrumenty pokładowe są czytelne, a ich rozłożenie nie wymaga długiego przyzwyczajania. Pod względem ergonomii Elantra wygrywa z wieloma przekombinowanymi konkurentami.

Hyundai bardzo dobrze poradził sobie również z rozkładem przestrzeni wewnątrz. Za kierowcą o wzroście nieco ponad 1,8 m może wygodnie podróżować dorosła osoba. Przez tunel środkowy i daleko zachodzący w przestrzeń tylnej kanapy przedni podłokietnik na komfort może narzekać jedynie piąty pasażer, zajmujący środkowe miejsce.

Bagażnik ma przyzwoite rozmiary, ale przez nadkola wchodzące głęboko w jego przestrzeń oraz nieduży otwór wsadowy nie jest on szczególnie praktyczny. Będzie to przeszkadzać każdemu, kto przyzwyczajony jest do hatchbacków. Sytuacji nie poprawiają też linki od zwalniania oparć foteli, poprowadzone luźno w górnej części przestrzeni bagażowej. Cokolwiek wkładamy do bagażnika, trzeba pamiętać, że możemy tym zaczepić o mechanizmy na górze.

Komfort jazdy Elantrą wzbudza mieszane uczucia. Ocena zależy od tego, czego oczekujemy od samochodu. Osoby, które przyzwyczajone są do współczesnego trendu usztywniania zawieszenia, nie będą zachwycone. Elantra lepiej wypadnie w ocenie tych, którym nie zależy na sportowych doznaniach i nie przeszkadza delikatne wychylanie się na zakrętach. Ten kompaktowy sedan delikatnie buja i prowadzi się leniwie. Jak dla mnie nawet zbyt leniwie. Rozumiem, że Elantra nie próbuje zgrywać sportowca, ale komfort powinien być realizowany jako kompromis z właściwościami jezdnymi.

Do tej miękkości pasuje wielka kierownica. Jest niczym koło sterowe na okręcie. Hyundai nieco się zagalopował z jej rozmiarem, ale za to bez problemu zmieścił na niej wszystkie niezbędne przyciski, w tym również ten, który steruje zmianą siły wspomagania. Niestety, usztywnienie układu kierowniczego wcale nie powoduje przeniesienia w ręce kierowcy większej ilości informacji z drogi, a jedynie sprawia, że do kręcenia wieńcem trzeba użyć większej lub mniejszej siły.

Pod maską Hyundaia Elantry pracuje 1,6-litrowy, 132-konny silnik benzynowy. Mogłoby się wydawać, że to dostatek mocy dla takiego samochodu. W przypadku Elantry jest to jednak niezbędne minimum i ani grama nadwyżki.

Mimo lekkiej zadyszki, o którą Elantrę przyprawia przyspieszanie, nie jest ona tak paliwożerna, jak mogłoby się wydawać. W mieście zużywa 7,9 l paliwa na 100 km, a w trasie 4,8 przy spokojnej jeździe. Wyniki te powinny zaskoczyć nawet Hyundaia, który w katalogu podaje, że miejskie zużycie paliwa wynosi 8,7 l/100 km, a pozamiejskie 5,2.

Tym, co zdecydowanie zasługuje na pochwałę, jest praca przekładni. Wśród kompaktów to jedna z przyjemniej działających skrzyń. Skok drążka jest zaskakująco krótki, a każde kolejne przełożenie wchodzi pewnie.

Wróćmy teraz do cen, o których wspomniałem na początku. Elantra z opisywanym silnikiem i wyposażeniem Classic Plus kosztuje 61 600 zł z wliczonym upustem. W cenniku Hyundaia nie ma niestety żadnych alternatywnych jednostek. Dostępny jest jedynie 1,6-litrowy motor. W katalogu koreański producent kusi za to opcjami. W podstawowej wersji Classic Plus dostaniemy między innymi podgrzewane lusterka oraz manualną klimatyzację. Do tego 5 lat gwarancji bez limitu kilometrów. Nieźle, prawda?

Cena Elantry jest dobra, ale już nie tak konkurencyjna jak kiedyś. Za niemal identyczną kwotę kupimy Forda Focusa sedan z podobnym silnikiem (62 750 zł, 1,6 Duratec 125 KM) i podobnym wyposażeniem. Focus ma bardzo solidną pozycję na rynku, co może stanowić duży problem dla Elantry. Gdzie w takim razie kompaktowy Hyundai może być dobrą alternatywą? Odpowiedź brzmi: wewnątrz.

Hyundai sam stworzył konkurencję modelowi i40. Auta mają podobną sylwetkę, większe z nich jest oczywiście bardziej komfortowe, ale jego podstawowa wersja kosztuje 82 tys. zł, czyli niewiele więcej od testowanego, bogato wyposażonego egzemplarza Elantry Style. Jest ona wyceniona na około 80 tys. zł.

Hyundai wciąż ma w swojej ofercie samochody z bardzo konkurencyjnymi cenami. To auta takie jak i10, które jest wyraźnie lepsze od większości konkurentów, a kosztuje tyle samo co oni lub mniej. Elantra natomiast jest już samochodem identycznym z konkurencyjnymi, bez wyraźnej przewagi w żadnej dziedzinie. Nie znaczy to, że jest autem złym. Elantra to dobra propozycja. Dojrzała, jak wszystkie koreańskie auta, więc nie powinno dziwić, że Hyundai oczekuje za nią teraz takiej ceny jak europejska konkurencja.

Atrakcyjna stylistyka

Bogate wyposażenie wersji Style

Dobre wyciszenie wnętrza

Niepraktyczny bagażnik

Zbyt kołyszące zawieszenie