Wyścigowe podsumowanie listopada (2011)

W listopadzie miało się rozstrzygnąć, kto zostanie mistrzem serii WTCC. W tym miesiącu miały się odbyć dwie eliminacje. Pierwsza z nich to dwa wyścigi w Szanghaju, w Chinach.

Kwalifikacje należały do Alaina Menu, który pole position zdobył w tym sezonie po raz czwarty. Drugi w eliminacjach był Robert Huff, natomiast na trzeciej pozycji uplasował się najszybszy z kierowców BMW – Colin Turkington.

Podczas startu w pierwszym wyścigu najlepiej radził sobie Alain Menu, który na początku drugiego kółka wyprzedził Gabriele Tarquiniego. Włoch miał problemy z hamulcami i wkrótce wycofał się z zawodów.

Zaraz po starcie Turkington (BMW) zaczął atakować Huffa, ale wyprzedzenie Brytyjczyka zajęło mu aż 10 okrążeń. W tym czasie w Chevrolecie Huffa opony zdążyły się poważnie zużyć. Wkrótce kierowca BMW dogonił Menu, ale Szwajcar nie chciał oddać pierwszej pozycji, którą zresztą dowiózł do mety.

Słabiej w tym wyścigu wypadł za to Norbert Michelisz, który dał się wyprzedzić zarówno Coronelowi (BMW), jak i Poulsenowi (też BMW).

Wygrywając, Menu przedłużył swoje szanse na mistrzostwo, jednak warunkiem utrzymania tej szansy w ostatniej eliminacji było to, że Szwajcar musiał zwyciężyć w drugim wyścigu w Chinach, a do tego Huff i Muller musieliby nie zdobyć żadnego punktu.

Drugi wyścig niestety nie poszedł po myśli Alaina Menu. Kierowca ten startował do zmagań z ósmej pozycji i musiał przebijać się przez stawkę.

Choć to Huff startował z pierwszego miejsca, jako pierwszy w pierwszy zakręt wjechał Gabriele Tarquini. Włoch narzucił szybko wysokie tempo. Podobnie szybko ruszył Turkington i starał się przebić jak najwyżej.

W drugim wyścigu jeszcze gorzej niż w pierwszym poszło Micheliszowi. Odpadł już na pierwszym kółku, eliminując z gry Monteiro i Villę.

Huff próbował wyprzedzić Tarquiniego, ale popełnił błąd w walce i stracił dwie pozycje. Na szczęście dla niego szybko jedną odzyskał, wyprzedzając Turkingtona.

Niedługo później Brytyjczyk w BMW spadł dwa miejsca, ale koniec końców udało mu się odzyskać jedną pozycję.

Z przodu nikomu szans nie zostawił Muller, który wygrał bardzo pewnie. Za nim do końca o drugie miejsce walczyli Tarquini i Huff – ostatecznie lepszy był Włoch. Taki układ miejsc wyeliminował z walki o tytuł Alaina Menu. Pierwsze swoje punkty w WTCC zdobył Charles Ng.

Ostatnia eliminacja miała odbyć się w autonomicznej prowincji Makau. Do tych zawodów z 20-punktową przewagą z pozycji lidera przystępował Yvan Muller.

Wyglądało na to, że w Makau zadebiutuje zespół 778 Autosport, który chciał wystawić Peugeota 308. Niestety nic z tego nie wyszło, bo według sędziów samochód nie spełniał wymogów regulaminowych serii. Autosport chciał wystartować już w Szanghaju, ale nie udało się z powodu problemów z logistyką.

Tymczasem w kwalifikacjach walkę stoczyli dwaj pretendenci do tytułu – Robert Huff i Yvan Muller. Ostatecznie Brytyjczyk był szybszy i zajął pierwsze pole startowe, a Muller ruszał z drugiego do pierwszego wyścigu. Za nimi ruszał Gabriele Tarquini i dawno nie widziany na wysokim miejscu Darryl O’Young.

Wyścig zaczął się okrążenie później niż powinien, bo kierowcy nie potrafili uformować szyku startowego. Zaraz po zapaleniu się zielonych świateł walkę stoczyli Huff i Muller. Ten pierwszy wyszedł z niej zwycięsko.

Szybko ze zmagań odpadli Couto i Menu, którzy zderzyli się ze sobą. Kolizja spowodowała wyjazd samochodu bezpieczeństwa.

Po wznowieniu zmagań Muller naciskał Huffa, ale bezskutecznie. W tym samym czasie Monteiro chciał się przesunąć o jedną pozycję wyżej, wyprzedzając Coronela, ale mu się to nie udawało.

W Makau samochód bezpieczeństwa pojawił się po raz drugi w momencie, gdy Darryl O’Young, próbując przyblokować Bennaniego, doprowadził do kolizji, która wyeliminowała go z walki.

Wypadek miał też Dudukalo, który przez chwilę jechał samochodem z trzema kołami. Na szczęście jego kolizja nie spowodowała wyjazdu auta bezpieczeństwa.

Robert Huff dowiózł pierwsze miejsce do mety (Muller był drugi) i zachował szansę na tytuł, zmniejszając swoją stratę do 15 punktów. W wyścigu nieźle wypadł Tarquini, który spokojnie dowiózł trzecie miejsce.

Do drugiego wyścigu kierowcy przystępowali w zupełnie innej kolejności startowej: Huff miał ruszać trzeci, a Muller dopiero ósmy.

Start okazał się szczęśliwy dla ruszającego z czwartej pozycji Coronela, który od razu przebił się na czoło stawki. Za nim jechał Nykjær, a trzecie miejsce utrzymał Huff. Równie dobrze co Coronel wystartował Muller, który szybko zajął piątą pozycję.

Chwilę po starcie Huff (Chevrolet) wyprzedził Nykjæra i ruszył w pogoń za Coronelem (BMW). Niedługo później Brytyjczyk dopadł kierowcę BMW i objął prowadzenie. W tym samym momencie Muller awansował na czwarte miejsce, wyprzedzając słabującego Engstlera. Dzięki takiemu układowi pozycji Francuz zostałby mistrzem.

Wkrótce po przetasowaniach w czołówce Gary Kwok rozbił swoje BMW i na torze pojawił się safety car. Po restarcie Muller poradził sobie z Nykjærem i awansował na trzecie miejsce. Kierowcę Seata wyprzedził też Tarquini, również ścigający się hiszpańskim samochodem.

Wyścig wygrał Huff, stając się jednocześnie pierwszym kierowcą, który wygrał oba zmagania na torze w Makau w jednym roku. Niestety nie wystarczyło to obronienia tytułu mistrzowskiego. Mistrzem WTCC w roku 2011 został Yvan Muller, który okazał się lepszy o 3 punkty od Huffa (433 do 430 dla Mullera). To trzeci tytuł Francuza w tej serii.

Co prawda liderzy serii – Michael Krumm i Lucas Luhr w Nissanie GT-R GT1 – wygrali kwalifikacje w piątek, ale już podczas startu w wyścigu kwalifikacyjnym dali się wyprzedzić (konkretnie Krumm) Buurmanowi jadącemu w Corvette zespołu Exim.

Powoli, ale jednak czerwony Chevrolet odjeżdżał, aż zyskał przewagę 5 sekund na Krummem. Wkrótce Niemiec zjechał do boksów, a jego miejsce zajął Lucas Luhr. Bruuman na torze przebywał jeszcze dwa okrążenia, a potem za kierownicą zasiadł brat Nicky’ego Pastorelliego – Francesco.

Holender przez resztę wyścigu starał się utrzymywać przewagę nad czarnym Nissanem zespołu JR Motorsport. Udało mu się to, ale na linii mety różnica między samochodami wynosiła tylko 0,3 s.

Już tradycyjnie do mety musiał nie dojechać któryś z Fordów. Tym razem padło na oba wozy zespołu Marc VDS. Do pechowców dołączyła też druga załoga JR Motorsport. Na szczęście najsłabsza ekipa w stawce – Belgian Racing – w komplecie ujrzała flagę w biało-czarną szachownicę. Niestety nie udało się im zapunktować.

Po nieudanych wyścigach w Chinach znacznie lepiej poszło ekipie All-Inkl.com. Nicky Pastorelli z Dominikiem Schwagerem dojechali na trzecim miejscu, choć niewiele brakowało, a na końcu wyścigu straciliby tę pozycję. Zarówno Schwager, jak i później Pastorelli utrzymywali wysokie tempo, ale pod koniec zawodów na sile przybrał tradycyjny problem Lamborghini, czyli szybko zużywające się opony. Przez te kłopoty o mały włos Pastorelliego wyprzedziłby Catsburg.

Nieco bardziej z tyłu rozgrywała się walka o tytuły mistrzowskie w zespołach, a walczyły ze sobą Hexis i Young Driver, czyli dwie ekipy ścigające się Astonami Martinami. Lepszy wynik (i punkty) uzyskali Muller z Enge, zajmując piąte miejsce.

Już po pierwszym wyścigu tytuł mistrzowski zapewnił sobie duet Krumm/Luhr w Nissanie GT-R GT1 zespołu JR Motorsport.

Na sam koniec sezonu doszło do wielkiego zamieszania na torze w Argentynie. Startujący z pierwszego pola Pastorelli w Corvette nie dał się nikomu od razu wyprzedzić i uniknął potężnej kraksy na samym początku wyścigu.

Karambol spowodował Bernoldi (Nissan GT-R – Sumo Power), który usilnie wciskał się między Nissan Krumma i Lamborghini Schwagera. Potrącony Krumm wykręcił pirueta i zderzył się z Astonem Martinem prowadzonym przez Aleksa Mullera. Wóz zespołu Young Driver zetknął się z Lamborghini DKR prowadzonym przez Kennarda. W wypadku wzięli także udział: Basseng w Lamborghini All.Inkl.com i Brabham w Nissanie Sumo Power. Wszyscy wymienieni wyżej kierowcy (poza Mullerem i Bernoldim) odpadli.

Sprzątanie trwało bardzo długo i aż 12 okrążeń reszta stawki pokonała za samochodem bezpieczeństwa. W tym czasie najwyraźniej Alex Muller kierujący Astonem Martinem zapomniał o przepisach i wyprzedził jednego z konkurentów, za co po wznowieniu wyścigu został ukarany przejazdem przez boksy.

Taką samą karę otrzymał Dumbreck, który po zmianie kierowców w Nissanie JRM musiał ją odpokutować za przewinienie swojego kolegi z samochodu. Wcześniej Richard Westbrook dopuścił się wyprzedzania samochodów, gdy wóz bezpieczeństwa był już na torze. Dla Dumbrecka był to koniec marzeń o wygraniu wyścigu.

Problem Bruumana w boksach (nakrętka) zepchnął tego zawodnika na czwarte miejsce. Holender jednak zaczął jechać bardzo szybko i już po chwili był drugi w stawce. W końcu udało się wyprzedzić też Haase’a prowadzącego Lamborghini drużyny DKR i wygrać drugi wyścig tego weekendu.

Ostatnie zawody w tym roku były też najlepsze dla drużyny Belgian Racing, której samochody dojechały do mety na szóstym i siódmym miejscu.

Dzięki piątej pozycji Hohenadela i Picciniego oraz trzeciej Piccione i Dusseldorpa zespół Hexis AMR zdobył mistrzostwo świata. Pokonali oni o trzy punkty korzystający z Nissanów JR Motorsport i o cztery swój satelicki zespół Young Driver AMR.

W przyszłym roku nastąpi mała rewolucja i niemal w całej stawce pojawią się samochody klasy GT3, w tym Nissan GT-R.

Przed ostatnią eliminacją Interkontynentalnego Pucharu Le Mans w najważniejszej klasie - LMP1 - wszystko było już dawno jasne. Audi jednak nie zamierzało odpuszczać wyścigu na Zhuhai.

Jak to było w większości wyścigów w tym sezonie, z pierwszego pola startowego ruszał Peugeot. Z drugiego miejsca startowego ruszał również bolid francuskiej firmy. Dopiero za nimi ustawiły się oba Audi.

Po starcie przez chwilę prowadziły oba 908, ale po 17 okrążeniach na pozycję lidera wyszło Audi i taki stan utrzymywał się przez prawie pół wyścigu. Oczywiście przewaga niemieckich samochodów nie była duża. Po 115 okrążeniach Peugeotom znowu udało się wyjść na prowadzenie i od tego momentu zaczęły się kłopoty Audi.

W połowie wyścigu kolizję z Lolą ekipy Rebellion zaliczył wóz prowadzony przez Kristensena i McNisha, co z początku wygenerowało tylko stratę czasową do Peugeotów. Później okazało się, że R18 TDI ma problemy z elektryką i auto musiało się wycofać w czwartej godzinie jazdy.

W tym czasie jeszcze drugie Audi toczyło zaciętą walkę z Peugeotami. Jednak problemy w końcówce zawodów spowodowały, że Bernhard i Fässler finishowali na trzecim miejscu tracąc do zwycięzcy ponad okrążenie. Wygrał duet Davidson/Burdais przed Montagnym/Sarrazinem - wszyscy w Peugeotach.

W klasie GTE Pro tylko iluzoryczne szanse na końcowy sukces miało BMW. Oba niemieckie wozy zajęły najwyższe miejsca w swojej klasie, ale zdobyły tylko 9 punktów więcej od Ferrari, co oznacza, że to włoska firma zakończyła sezon na pierwszym miejscu w klasyfikacji producentów.

Seat powoli wraca do WTCC

W 2009 roku Seat po zdobyciu swojego drugiego tytułu mistrzowskiego wycofał się z serii WTCC. W wyścigach jednak dalej startowały Seaty, ale przygotowywane przez firmę Sunred Engineering.

W połowie tego roku Leóny otrzymały silniki 1,6-litrowe zasilane benzyną w miejsce jednostek 2.0 TDI. Jak powiedział Jaimie Puig z działu sportu Seata, samochody te powinny nazywać się Sunred León, ponieważ Seat nie firmował nowych jednostek napędowych własnym logo, choć pochodzą one od hiszpańskiego producenta. Puig dodał jednak, że docenia wysiłki ekipy Sunred, które zakończyły się zresztą wysokimi miejscami kierowców i samochodów w WTCC.

Seat jako firma chce w przyszłym roku wspomóc zespoły prywatne, dostarczając im Leóny w nowej specyfikacji – chodzi przede wszystkim o zmianę rozkładu mas i nowe jednostki napędowe w samochodach. Firma zastanawia się też, czy nie wrócić jako zespół fabryczny do WTCC.

W tej samej wypowiedzi Puig skrytykował zmiany w BTCC i mistrzostwach w Skandynawii, w których organizatorzy odeszli od klasy Super 2000 na rzecz NGTC. Szef sportu hiszpańskiej firmy uważa, że wszędzie (BTCC, WTCC i w innych seriach) przepisy powinny być ujednolicone, co zachęci producentów do większego wysiłku i promowania sportu. Można byłoby dzięki temu obniżyć koszty produkcji samochodów.

W WTCC pojawią się Fordy

Zespół Arena Motorsport, którego szefem jest Mike Earl, ogłosił, że w przyszłorocznych mistrzostwach WTCC zamierza wystawić trzy Fordy. Będą to trzy Focusy spełniające wymagania regulaminu klasy Super 2000. Wozy przygotowała samodzielnie właśnie Arena Motorsport.

Informację tę podano przed wyścigiem w Szanghaju. Właśnie tam w padoku pojawili się przedstawiciele Areny (Earl, Grahame Chilton oraz Tom Chilton), która rozmawiała z promotorem WTCC – Marcello Lottim - i Jostem Capito reprezentującym Forda.

Tomczyk w DTM

Wygląda na to, że BMW powyrywało zęby swoim konkurentom w serii DTM. Po zakontraktowaniu Spenglera jeżdżącego w tym roku dla Mercedesa, do Monachium trafił mistrz DTM - Martin Tomczyk. Wydaje się jednak, że strata Tomczyka będzie dla Audi mniejszym problemem niż Spenglera dla Mercedesa. W bolidach z Ingolstadt z dobrej strony pokazał się w tym roku Ekström, który daje nadzieje na dobry sezon 2012.

Tymczasem BMW mocno się zbroi w DTM i pod znakiem zapytania pozostaje start drużyny w przyszłym roku w wyścigach długodystansowych.

Źródło: FIA WTCC (foto) • FIA GT1 (foto) • le mans (foto)