Egzamin praktyczny na prawo jazdy kat. B. Plac to już tylko formalność

Egzamin praktyczny na prawo jazdy jest drugim, znacznie trudniejszym etapem dla osób, które ubiegają się o uprawnienia. Jak wygląda część praktyczna egzaminu na kategorię B i na co trzeba się przygotować?

Do części praktycznej egzaminu dopuszcza się wyłącznie osoby, które pozytywnie zdały egzamin teoretyczny, omówiony w poprzednim artykule. Zadaniem tej części egzaminu jest sprawdzenie zdolności kandydata na kierowcę do zachowania się w realnych warunkach ruchu drogowego.

Zasady prowadzenia i przebieg egzaminu są dokładnie opisane w Rozporządzeniu Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia 25 lutego 2016 r. w sprawie egzaminowania osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami, szkolenia, egzaminowania i uzyskiwania uprawnień przez egzaminatorów oraz wzorów dokumentów stosowanych w tych sprawach.

Aby przystąpić do egzaminu należy posiadać dokument tożsamości oraz wszelkie niezbędne instrumenty poprawiające sprawność, jakie zostały wymienione w orzeczeniu lekarskim (okulary, aparat słuchowy, protezę itp.).

Sprawdzenie tożsamości kandydata jest pierwszym etapem egzaminu, na którym poznajemy egzaminatora. Ogólnie cały egzamin podzielony jest na pięć części, z czego tylko czwarta nie odbywa się na placu manewrowym.

Po części wstępnej ze sprawdzeniem tożsamości, w etapie drugim kandydat na kierowcę ma losowane czynności z zakresu kontroli technicznej pojazdu, które musi wykonać prawidłowo. Losowane są dwie czynności sprawdzenia danego obszaru pojazdu, po jednej z każdej grupy:

• poziom oleju w silniku,
• poziom płynu chłodzącego,
• poziom płynu hamulcowego,
• obecność płynu do spryskiwaczy,
• działanie sygnału dźwiękowego.

• działanie świateł pozycyjnych/postojowych,
• działanie świateł mijania,
• działanie świateł drogowych,
• działanie świateł hamowania,
• działanie świateł cofania,
• działanie świateł kierunkowskazów,
• działanie świateł awaryjnych,
• działanie świateł przeciwmgłowych tylnych.

Na wykonanie zadania osoba egzaminowana ma nie więcej niż 5 min.

Po prawidłowym wykonaniu dwóch czynności, kandydat musi dostosować pojazd do własnych wymagań zanim rozpocznie jazdę. Polega to na:

• ustawieniu fotela,
• ustawieniu zagłówka,
• ustawieniu lusterek,
• zapięciu pasów bezpieczeństwa,
• upewnieniu się, czy drzwi pojazdu są zamknięte.

W trzecim etapie egzaminator ocenia, czy osoba egzaminowana potrafi używać elementów pojazdów oraz nad nim panować, co odbywa się na tzw. placu manewrowym. Tu zadaniem kandydata jest jazda oznaczonym pasem ruchu do przodu i do tyłu.

Ostatnim zadaniem, jakie zostaje do wykonania na placu jest ruszanie na wzniesieniu z użyciem hamulca postojowego. Ważne, by podczas tej próby auto nie cofnęło się dalej niż 20 cm w tył.

Osoby, które zdawały egzamin kilka lat temu zauważą, że plac manewrowy to w zasadzie formalność, nawet dla osoby, która nie do końca potrafi jeździć. Tak przynajmniej traktowało się powyższe zadania dawniej. Jednak nie oznacza to, że dziś jest łatwiej, bo te trudniejsze manewry wykonuje się już podczas jazdy po mieście.

To wykonaniu powyższych zadań egzaminator wyjeżdża z kandydatem na kierowcę na miasto, gdzie oceniane są:

• sposób wykonywania manewrów,
• zachowanie wobec innych uczestników ruchu,
• umiejętność oceny potencjalnych lub rzeczywistych zagrożeń na drodze,
• skuteczność reagowania w przypadku powstania zagrożenia,
• sposób używania mechanizmów sterowania pojazdem.

Egzaminator sprawdza osobę egzaminowaną w zakresie wielu opisanych w ustawie sytuacji i manewrów drogowych. Podczas jazdy miejskiej kandydat musi wykonać jeden z kilku manewrów parkowania, które dawniej wykonywało się na placu manewrowym. Podczas tych czynności dopuszcza się możliwość korekty manewru.

Ostatnim, piątym etapem egzaminu jest jego omówienie, co odbywa się w ośrodku. Po zakończeniu części praktycznej egzaminator szczegółowo omawia z osobą egzaminowaną wynik, a jeżeli jest negatywny - podaje przyczyny jego uzyskania.