BMW 220i Cabrio - test, opinia, spalanie, cena

Zima i wszechogarniająca słota za oknem powoduje wyczekiwanie na choćby odrobinę wakacyjnego klimatu, którego jeszcze tak niedawno nie brakowało. Nasze oko wciąż wypatruje aut, które wyjeżdżają jedynie w ładną pogodę i nieco rozświetlają ulice pełne znormalizowanych aut do codziennego użytku.

Idealnym sposobem na zimową chandrę jest rzut oka na zdjęcia testowego BMW 220i Cabrio, idealnie wpisującego się w typowo wakacyjną aurę, z przekraczającą 35 stopni temperaturą – dokładnie taką, w jakiej go testowałem. Przyznam, że tym razem testowy kabriolet trafił idealnie w pogodę, tak by czerpać z niego pełną satysfakcję, bez zbędnych pogodowych wyrzeczeń.

Seria 2 kabriolet to kontynuacja idei poprzednika – „jedynki” bez dachu. Tyle że tutaj, zgodnie z aktualnym stopniowaniem gamy modelowej bawarskiej marki, zdecydowano się wydzielić osobny, pozycjonowany nieco wyżej niż kompaktowy hatchback, produkt. Przy okazji zadbano o właściwe umieszczenie w gamie wszystkich modeli bez dachu producenta z Monachium.

Przyznam, że jest ona bardzo przemyślana, bo mamy zarówno typowego, dwuosobowego roadstera w postaci modelu Z4, elegancki, czteroosobowy kabriolet ze sztywnym dachem w postaci serii 4 Cabrio i w pełni luksusowy model 6 Cabrio. Gdzie w tej gamie znajduje się miejsce dla testowego 220i?

Przez cały czas obcowania z tym perłowobiałym BMW nieustannie miałem wrażenie, że jest pewnym kompromisem pomiędzy Z4, a nieco bardziej dostojną serią 4. Mimo że kompromisy zazwyczaj są niezbyt interesujące, to tutaj już na pierwszy rzut oka wrażenie jest korzystne. Proporcje nadwozia wydają się optymalne, głównie przez to, że auto wcale nie jest takie małe, jak wskazywałoby jego uszeregowanie w gamie – mierzy ponad 4,5 metra, dzięki czemu styliści mogli nakreślić tradycyjne dla kabrioletu proporcje.

Testowa konfiguracja to stylizacyjny strzał w dziesiątkę, głównie za sprawą rewelacyjnego białego perłowego lakieru, który efektownie prezentuje się w promieniach słońca. Całość dopełniona jest opcjonalnym stylizacyjnym pakietem M, który dodaje eleganckiej karoserii odrobiny pożądanej zadziorności.

Proporcje nadwozia najlepiej wypadają po rozłożeniu dachu, ale również po zaciągnięciu czarnego, trójwarstwowego materiałowego poszycia nie wygląda to karykaturalnie. Tym, co odrobinę przeszkadza w oglądaniu linii karoserii po zamknięciu dachu jest uwypuklenie na wysokości głów pasażerów tylnego rzędu siedzeń. Natomiast trudno to postrzegać jako wadę, bo dzięki niemu ilość miejsca nad głową w drugim rzędzie siedzeń jest akceptowalna.

Tutaj najlepiej widać, że kompromis nie musi być czymś złym, bo w serii 2 Cabrio mamy z jednej strony miejsce dla czwórki pasażerów (jak w serii 4), z drugiej miękki klasyczny dach. Całość zarówno koncepcyjnie, stylizacyjnie jak i wielkościowo przypomina nieco klasyczne E30 i E36 w otwartych wersjach nadwoziowych.

Samo wnętrze jest charakterystyczne dla marki i ma w sobie to coś, co sprawia, że czuję się w nim bardzo dobrze. W osiągnięciu dobrego samopoczucia pomagają opcjonalne sportowe fotele z możliwością dopompowania boczków, co umożliwia dopasowanie oparcia do sylwetki i jeszcze lepsze trzymanie boczne. Świetna jest także kierownica typu M - moja ulubiona z całej gamy BMW. Po osiągnięciu optymalnej pozycji za świetną kierownicą dużo więcej już nie potrzeba, ale jeśli komuś dalej mało to mamy jeszcze udany system iDrive i konsolę środkową tradycyjnie skierowaną w stronę kierowcy.

Jeśli chodzi o ilość miejsca, to spodziewałem się, że będzie to auto raczej dla dwóch osób niż dla czterech. Okazuje się jednak, że jeśli te dwie dodatkowe nie mają więcej niż 175 cm wzrostu i nie są zbyt obszerne, to z powodzeniem zmieszczą się z tyłu. Miejsca na nogi i nad głową jest zaskakująco dużo, a największym ograniczeniem jest szerokość, ze względu na mechanizm składania dachu umieszczony po bokach nadwozia. Nie polecam długiej podróży w 4 osoby, ale jeśli pojawi się taka potrzeba, to śmiało można spróbować tam kogoś posadzić.

Czołowym punktem programu jest rozłożenie miękkiego dachu. Odbywa się to w pełni elektrycznie, choć jak na dach miękki nie jest to szczególnie szybkie (20 sekund). Za to cały proces przeistoczenia wygląda fenomenalnie i robi wrażenie na obserwatorach. Tym bardziej, że składanie można wykonywać w trakcie jazdy, do prędkości 50 km/h, co jest rozwiązaniem bardzo praktycznym. Nie trzeba czekać na złożenie dachu, tylko od razu ruszamy z miejsca. Gdy składamy dach na światłach nikt nie będzie musiał na nas czekać, gdy zapali się zielone światło.

Po ruszeniu z miejsca z otwartym nadwoziem od razu zauważymy, że mimo zamkniętych szyb bocznych napotkamy dość znaczne zawirowania powietrza dochodzące z tyłu pojazdu i to już przy prędkościach rzędu 50-60 km/h. Aby cieszyć się jazdą z otwartym nadwoziem niezbędne jest zamówienie opcjonalnej osłony wiatrowej (koszt 1440 złotych). Po bardzo prostym montażu auto staje się dwuosobowe (montowana jest na wysokości tylnych siedzeń). Wtedy sytuacja zmienia się diametralnie – 220i w wersji otwartej jest przyjemnie ciche i spokojne. Umożliwia wygodne podróżowanie, nawet w dłuższej trasie. Przejechałem kilkaset kilometrów w konfiguracji bez dachu, ale z osłoną wiatrową i nie odczułem dyskomfortu nawet przy wysokich prędkościach autostradowych.

Jeśli ktoś poszukuje ciszy, to po zamknięciu dachu 220i Cabrio pozytywnie się zaskoczy. Materiałowy dach zapewnia dobre wyciszenie i w kabinie jest tylko nieznacznie głośniej niż w kabinie w całości obudowanej blachą i szybami. Różnica jest na tyle niewielka, że „jedynie” materiałowy dach nikomu nie powinien przeszkadzać.

W jeździe to typowe BMW, którym chce się podróżować dynamicznie. Auto jest łatwo wyczuwalne podczas szybszej jazdy i bez problemu każdy znajdzie tę odrobinę satysfakcji, niezależnie czy jest mistrzem kierownicy, czy też nie. 220i Cabrio długo pozwala prowadzić się w delikatnym uślizgu tylnej części nadwozia, który z niebywałą łatwością można kontrolować, również za sprawą precyzji układu kierowniczego. Nawet z wyłączoną kontrolą trakcji ma się wrażenie, że dopiero całkowity brak manier ze strony kierującego zmusi to auto do niespodziewanego zachowania. Dopiero wtedy wyczuwalna jest zwiększona masa własna w porównaniu z nadwoziem zamkniętym, ujmująca nieco zwinności.

Całość jednak harmonijnie współgra z otwartym nadwoziem, bo jest to auto przyjazne kierowcy i łatwe w prowadzeniu, które często wywołuje jakże pożądany uśmiech na twarzy bez tej nutki niepotrzebnej adrenaliny z typowego tylnonapędowego sportowca.

Zawieszenie, mimo że sygnowane logiem M-Technic i dopełnione dużymi, 18-calowymi kołami nie jest dokładnie takie jak się spodziewamy zamawiając pakiet M. Jednak wydaje się być optymalne do kabrioletu. Aktywne zawieszenie M w codziennej jeździe jest nadspodziewanie wygodne - na tyle, że po dwóch dniach jazdy byłem nieco zaskoczony przeglądając konfigurację tego egzemplarza i odnajdując tam pozycję opcjonalnego zawieszenia.

Wykorzystywanie pełni potencjału samochodu nieco kłóci się z otwartym nadwoziem, głównie pod względem jego sztywności. Ujawnia się to rzadko, jednak są takie chwile, w których wiadomo że gdyby było to nadwozie zamknięte, to auto mogłoby pojechać nieco lepiej. Aby to obnażyć trzeba było przejechać kilkaset kilometrów i dynamicznie pokonać kilka ciasnych zakrętów na nierównych roztoczańskich drogach. Przy zmianie kierunku jazdy połączonej z wybojami i pofałdowaniami nawierzchni, tam gdzie seria 1 jeszcze klei się do drogi, to 220i Cabrio wykazuje drobne niestabilności i pewną nerwowość, co wynika właśnie z otwartego nadwozia.

Nie jest to jednak nic odkrywczego, bo mam nadzieję, że jeśli ktoś szuka prawdziwego sportowca, to wybierze Z4. Dodatkowo, na pochwałę sztywności nadwozia 220i Cabrio dodam, że nawet na mocno uszkodzonej nawierzchni nie ma niepokojących odgłosów karoserii. Te dobre maniery i wysoki komfort jazdy sprawiają, że 220i Cabrio wydaje się niezłym autem do codziennej jazdy przez cały wakacyjny sezon, a nie tylko weekendowych wypadów za miasto.

Dynamicznej, ale nie sportowej jeździe sprzyja połączenie dwulitrowego benzynowego silnika turbodoładowanego z powszechnie lubianą, 8-biegową skrzynią automatyczną firmy ZF. Połączenie jak dla mnie idealne do tego modelu, bo zapewnia wystarczający zapas mocy, aby cieszyć się autem, z drugiej wszystko mocniejsze nie do końca pasuje do klimatu auta z miękkim dachem, w którym ważniejsze są kolejne promyki słońca niż ułamki sekund.

184 KM to moc wystarczająca, by już pobawić się tylnym napędem. Podczas jazdy w trasie również trudno o sytuację, w której brakowałoby siły napędowej, tym bardziej że skrzynia chętnie i szybko redukuje, a silnik potrafi kręcić się z powodzeniem do około 7000 obr/min. Wyprzedzanie na trasie to prawdziwa przyjemność, spotęgowana bardzo dobrą reakcją silnika na gaz przy dowolnych obrotach, za sprawą technologii Twinscroll. Gdy chcemy pojechać szybciej i włączymy tryb Sport silnik jeszcze bardziej nas do tego sprowokuje. Jedynie jeśli ktoś chce usłyszeć bardziej rasowy pomruk może być nieco zawiedziony. Ale to w końcu 4 cylindry i jak na takie możliwości brzmią naprawdę przyzwoicie. Nie narzucają się uszom pasażerów, ale przypominają o swoim istnieniu drobnymi strzałami z wydechu.

Z drugiej strony mamy nieco leniwy tryb Comfort, który zapewnia świetną płynność jazdy i pozwoli cieszyć się powolną jazdą bez dachu. Będzie idealny na spokojny przejazd nadmorskimi bulwarami w szczycie wakacyjnego sezonu.

Pochwalić można zużycie paliwa, które przy żwawej jeździe w trasie oscylować będzie między 8,0 litra na każde 100 km przy podróżowaniu z zamkniętym nadwoziem do 8,8 litra dla podróżowania bez dachu. W mieście bez dachu także zużywamy nieco więcej paliwa, ale z powodzeniem zmieścimy się w 11 litrach, gdy mowa o Warszawie i jeździe z otwartym dachem w typowych dla tego miasta korkach.

Jedną z opcji, którą rzeczywiście warto zamówić są sportowe hamulce z pakietu M. Niezależnie, czy nabywca tego kabrioletu będzie wykorzystywał cały potencjał silnika czy też nie, to są po prostu rewelacyjne. Łatwo wyczuwalne, o świetnej skuteczności, która nie słabnie wraz z kolejnymi hamowaniami. W dodatku świetnie wyglądają, komponując się z 18-calowymi felgami w miłą dla oka całość która przykuwa spojrzenia.

220i Cabrio wydaje się autem bardzo przemyślanym i kompletnym. Nawet z pakietem M nie jest w pełni sportowe, ale nie jest też przesadnie miękkie. To złoty środek, który ma wszystkie cechy by cieszyć się pierwotną przyjemnością jazdy tylnonapędowym kabrioletem, a jednocześnie na tyle funkcjonalny, by używać go w codziennej jeździe i cieszyć się nim możliwie jak najczęściej. Zaryzykuję stwierdzenie, że 220i Cabrio może być używane nawet przez cały rok jako jedyny pojazd, a nie jako jeden z dodatkowych, bo jeśli jeździmy zazwyczaj w nie więcej niż 2 osoby, to jego funkcjonalność będzie zupełnie wystarczająca.

BMW zrobiło kawał dobrego samochodu, który jednocześnie jest nowoczesny, ale czerpie pełnymi garściami z najlepszych cech dawnych E30, E36 i E46 w nadwoziach otwartych, zapewniając tę jakże charakterystyczną przyjemność z jazdy bawarskim kabrioletem.

Udana stylizacja nadwozia

Urok dawnych BMW w nowoczesnej odsłonie

Dynamiczny silnik

Wysoki komfort resorowania

Stosunkowo niski poziom hałasu

Niezła funkcjonalność i poręczność

Skuteczne hamulce

Ograniczona szerokość wnętrza dla tylnego rzędu siedzeń

Sztywność nadwozia i zwiększona masa własna (przy szybkiej jeździe)

Wysoka cena

[stars]8[/stars]