Pikes Peak 2012 – Rhys Millen wygrywa bitwę na rekordy

Pikes Peak International Hill Climb to wyścig wyjątkowy. Kierowcy startujący w zawodach muszą pokonać piekielnie trudny odcinek o długości 19,9 km, ze 156 zakrętami i różnicą wysokości wynoszącą 1440 m. Cechą szczególną jest niewielka liczba barier i przepaście zaczynające się zaraz za skrajem drogi. Pikes Peak przez lata wyróżniał się na tle np. europejskich wyścigów górskich szutrową trasą. Z czasem zaczęło się to zmieniać. Tegoroczna, 90. edycja po raz pierwszy wiodła po całkowicie asfaltowej nawierzchni.

Zawodnicy w Pikes Peak International Hill Climb rywalizują w 16. klasach. Wśród pojazdów biorących udział w zawodach są zarówno ekstremalne prototypy z klasy Unlimited, których moc oscyluje często wokół 800-900 KM, jak i ciężarówki, motocykle i quady. Jest nawet kategoria Vintage, w której startują zabytkowe auta i jednoślady. Zainteresowanie startem jest bardzo duże. W tym roku organizatorzy ograniczyli liczbę zawodników do 170.

Wyścig do chmur

Pierwsza edycja słynnego wyścigu górskiego odbyła się w 1916 roku, po zakończeniu budowy szutrowej drogi Pikes Peak Highway. Pokonanie trasy zajmowało wtedy najlepszym zawodnikom ok. 20 minut. Na górę w stanie Kolorado, odkrytą przez Zebulona Pike'a (mierzącą 4300 m n.p.m.), pierwsi śmiałkowie wjechali już w 1901 roku. Pochodzący z Denver kierowcy Yont i Felker dotarli na szczyt pojazdem Locomobile Steamer po 9 godzinach.

Przez lata Pikes Peak był imprezą, w której dominowali kierowcy znani głównie ze startów w Stanach Zjednoczonych. Wśród nich najbardziej utytułowana jest rodzina Unserów, której członkowie mają na koncie w sumie 113 startów i 38 zwycięstw w klasyfikacji generalnej i poszczególnych klasach.

Wyścig górski zaczął przyciągać międzynarodowe sławy motorsportu w latach 80., kiedy wprowadzono klasę Open Rally, dziś zwaną Unlimited. W Pikes Peak zwycięstwa odnosili Michele Mouton, Walter Röhrl (Audi Sport quattro) czy Ari Vatanen (Peugeot 405 Turbo). Triumf Fina został uwieczniony w filmie krótkometrażowym "Climb Dance", który zdobył nagrody na czterech festiwalach.

Dziesięć lat temu "Królem Gór Skalistych" został mistrz rallycrossu Per Eklund, jadący Saabem 9-3 Viggen 4x4. W 2004 roku klasę Unlimited wygrał Sig Blomqvist, Rajdowy Mistrz Świata z 1984 roku. Dwukrotny zwycięzca WRC Marcus Grönholm trzy lata temu ukończył zawody na drugim miejscu.

Obecnie za największego specjalistę Pikes Peak uchodzi Nobuhiro "Monster" Tajima. 62-letni Japończyk związany z Suzuki był niepokonany przez sześć ostatnich lat. W zeszłym roku jako pierwszy w historii przełamał barierę 10 minut (9:51,278).

Pikes Peak 2012 – król Rhys Millen

Pikes Peak International Hill Climb 2012 obfitował w dramatyczne wydarzenia jeszcze przed startem. Impreza została przeniesiona z 8 lipca na 12 sierpnia z powodu pożarów szalejących w Kolorado, przez które ponad 30 000 mieszkańców musiało zostać ewakuowanych, a setki straciło dach nad głową. Sam wyścig był wielokrotnie przerywany z powodu wypadków i awarii. Zawody ukończyło 132 ze 170 kierowców.

Tegorocznym triumfatorem został Rhys Millen, startujący Hyundaiem Genesis Coupe. Kierowca od lat starał się zwyciężyć w klasyfikacji generalnej Pikes Peak. Chciał w ten sposób nawiązać do sukcesów swojego ojca Roda, który wygrał wyścig 5 razy, a w 1994 pobił roku pobił rekord trasy. Czas Nowozelandczyka został poprawiony dopiero w 2007 r. przez Nobuhiro "Monstera" Tajimę, kiedy podjazd był już częściowo wyasfaltowany. Starszy Millen osiągnął wynik 10:04.06 w okresie, w którym trasa była całkowicie szutrowa.

Rhys wygrał Pikes Peak 2012 z czasem 9:46,164 i tym samym pobił rekord trasy. Kierowca startował w tym roku w słabszej klasie Time Attack (zmodyfikowane samochody seryjne). Drugie miejsce zajął Romain Dumas na Porsche 997 GT3-R (Open). Francuz przegrał z Millenem zaledwie o 0,017 s!

Zwycięzca Le Mans z 2010 roku nie krył swojego rozgoryczenia. Dumas narzekał, że organizatorzy puszczali zawodników wg klas, a nie wyników z kwalifikacji, co zmusiło go do czekania i startu w deszczu. Francuz powiedział, że już nigdy nie będzie rywalizował w "Wyścigu do chmur".

Trzecie i czwarte miejsce zajęli Carlin Dunne i Greg Tracy, dosiadający Ducati Multistrada 1200 S. Jako pierwsi motocykliści w historii wjechali oni na Pikes Speak z czasem poniżej 10. minut (9:52,819 i 9:58,262). Piątą pozycję zajął David Donner na prototypie Palatov D4PPS. Wygrał też kategorię Unlimited, ale za rywala w niej miał tylko Cody'ego Lovelanda, który dojechał 35.

A co z dotychczasowym dominatorem Pikes Peak Tajimą? W tym roku startował on elektrycznym pojazdem wyczynowym o nazwie Monster Sport E-RUNNER. Japończyk nie ukończył zawodów, ponieważ jego auto stanęło w ogniu na trasie.

Obsada w klasie samochodów na prąd była bardzo mocna. Rywalizację wygrał były wicemistrz PCWRC Fumio Nutahara (Toyota Motorsport GmbH), który pokonał dwukrotnego triumfatora Dakaru Hiroshi Masuokę (Mitsubishi i-MiEV Evolution). Japończycy w klasyfikacji generalnej zajęli odpowiednio 6. i 8. miejsce.

Millen i Dune to niejedyni rekordziści Pikes Peak International Hill Climb 2012. Najlepsze czasy w historii wykręcili też zawodnicy motocyklowych klas Vintage, 250, 450, 750, Sidecar i Quad Modified.

Wyniki Pikes Peak International Hill Climb 2012

1. Rhys Millen - Hyundai Genesis Coupe 9.46,164 (1. poz. w Time Attack)

2. Romain Dumas - Porsche 997 GT3 R +0,017 (1. poz. Pikes Peak Open)

3. Carlin Dunne - Ducati Multistrada 1200 S +6,655 (1. poz. w 1205)

4. Greg Tracy - Ducati Multistrada 1200 S +12,098 (1205)

5. David Donner - Palatov D4PPS +18,488 (1.poz w Unlimited)

6. Fumio Nutahara - TMG EV P002 +29,216 (1. poz w Electric)

7. David Kern - Mitsubishi Lancer Evo IX +34,610 (Time Attack)

8. Hiroshi Masuoka - Mitsubishi i-MiEV Evolution +44,686 (Electric)

9. Douglas Siddens - Polaris RZR-X +54,505 (1. poz w Exhibition Powersport)

10. Gary Trachy - TM 660 SMX +54,589 (1. poz w 750)

Szczegółowe zestawienie wyników z Pikes Peak 2012 znajdziecie tutaj.

Źródło: Denverpost • PPIHC • Gazette