Škoda Fabia Combi w wersji Drive: czy zachęca do jazdy?

Drive czyli co? Można się długo zastanawiać, ale wystarczy zajrzeć w cennik. Fabia jest oferowana jako standardowy model oraz wersje specjalne, takie jak Black, Monte Carlo czy Scoutline. Drive znajdziecie w zwykłym cenniku i jest to jedna z wersji wyposażenia, ale limitowana. Oparta na drugiej specyfikacji Ambition, ale wyposażona dodatkowo w następujące elementy:

• Tapicerkę Edition
• Czujniki parkowania z tyłu
• Reflektory projektorowe z diodowymi światłami do jazdy dziennej
• Czujnik zmierzchu
• Tylne szyby boczne oraz szyba pokrywy bagażnika o wyższym stopniu przyciemnienia
• Obręcze kół ze stopów lekkich ITALIA 7J x 16” w kolorze grafitowym
• Radio Swing z bluetooth
• Dwa dodatkowe głośniki z tyłu
• Trójramienną skórzaną kierownicę wielofunkcyjną
• Oznaczenia Drive na nadwoziu

Auto testowe było dodatkowo wyposażone w liczne opcje, takie jak tempomat (650 zł), bezkluczykowy dostęp do auta (2550 zł), dach panoramiczny (3950 zł), podgrzewane fotele przednie (900 zł), nawigację Amundsen (2750 zł), kamerę cofania (1100 zł), podłokietnik (500 zł) i kilka innych, co składało się w cenę widocznego na zdjęciach egzemplarza wynoszącą 76 280 zł. Podstawowa cena wersji Drive jest wyższa od Ambition o 5200 zł.

Fabia w specyfikacji takiej jak testowa nie jest już oferowana, bo pod maską jest silnik 1.2 TSI o mocy 110 KM. Obecnie zastąpiła go jednostka 1.0 TSI o tej samej mocy, dostępna w wersji z manualną lub automatyczną przekładnią. Skupiłem się więc na tym, co oferuje samochód w wersji Drive.

Przede wszystkim zwraca na siebie uwagę… innych właścicieli fabii. Biały lakier kosztujący 1800 zł oraz kontrastujące z nim duże okno dachowe za prawie 4000 zł, mocno przyciemnione szyby i grafitowo-srebrne, aluminiowe koła o średnicy 16 cali ze sportowym ogumieniem. Dzięki temu zestawowi auto nie prezentuje się gorzej od wersji Monte Carlo, ale trzeba dołożyć 6000 zł, by wyglądało jak na zdjęciu.

W samochodzie nie ma niczego porywającego. Nie mniej jednak użytkownicy innych fabii dokładnie obserwowali samochód. Jeden nawet zapytał o cenę. Inny na autostradzie specjalnie zrównał się ze mną, by dokładniej się przyjrzeć zza kierownicy swojej w wersji Monte Carlo.

Również we wnętrzu nie znajdziemy żadnych ekstrasów. Nie ma tu na przykład sportowych foteli czy wyjątkowej tapicerki – jest inna, ale raczej przeciętna. Jakość materiałów i wykonanie również. Fotele mają długie siedziska sprawdzające się w dłuższej trasie, natomiast oparcia już nie. Nie wiedzieć czemu, konstrukcja jest taka, że czułem jakąś poprzeczkę na wysokości łopatek.

Kokpit w tej konfiguracji wygląda dość dziwnie. Wbudowana nawigacja kontrastuje z panelem manualnej klimatyzacji. Urzeka co prawda czytelność oraz łatwość obsługi, ale wiele do życzenia pozostawia funkcjonalność.

Prosty przykład – tylko jeden uchwyt na kubek i mało przydatny schowek przed nim. Niby jest duży, ale jeżeli włożyć do niego smartfon, to już większego kubka z napojem nie da się umieścić w uchwycie. Ten drugi, wyglądający jak połowa małego, w ogóle mógłby zostać usunięty. Docenić można jedynie głębokie kieszenie w drzwiach oraz znakomitą pozycję za przyjemną w chwycie kierownicą. Widoczność jest na dobrym poziomie.

Niestety nowa Fabia nie należy już do samochodów przestronnych jak poprzedniczka. Z tyłu nie ma miejsca dla dorosłej osoby, która chciałaby tam spędzić więcej niż godzinę. Również przewożąc dzieci w fotelikach trzeba trochę pójść na kompromis z przednimi siedzeniami. Szkoda, bo wersja Combi mogłaby być traktowana jako tanie auto rodzinne, zwłaszcza, że ma do zaoferowania potężny bagażnik.

530 litrów pojemności kufra Fabii to rekordowa wartość w tym segmencie. Nawet w klasie kompaktów byłby to bardzo dobry wynik. Nisko umieszczona podłoga i duże, praktyczne schowki to kolejne atuty. Ten obszar został zagospodarowany wręcz wzorowo.

Tak można skojarzyć tajemniczą nazwę tej wersji wyposażenia. Czy Fabia Combi 1.2 TSI Drive jeździ przyjemnie? Zdecydowanie tak, co sprawdziłem nie tylko w ruchu miejskim, ale także w dłuższej podróży w trasie.

Mocny jak na ten segment silnik charakteryzuje się wysoką kulturą pracy i stałą wartością momentu obrotowego w niskim i średnim zakresie obrotów. Co prawda jego maksimum to tylko 175 Nm, ale dostępne od 1400 obr./min daje bardzo wysoką elastyczność i poczucie dobrej dynamiki. Zwłaszcza, że auto wyposażono w sześciostopniową, bardzo precyzyjną skrzynię manualną z krótkim drążkiem.

Dobrze zestopniowana przekładnia daje dwie korzyści – niski poziom hałasu wewnątrz oraz niskie spalanie. Moim zdaniem obie osiągnięto. W aucie nawet na autostradzie nie jest przesadnie głośno. Przy prędkości 140 km/h motor potrzebował 7,0 l benzyny na 100 km, na drodze krajowej 4,6 l/100 km. Spalanie w mieście wyniosło 6,5 l/100 km, co również można uznać za dobrą wartość.

Jazda fabią, jest zaskakująco przyjemna i czuć, że technicznie jest to poprawny samochód. Zawieszenie zestrojono optymalnie na nasze warunki drogowe. Dobrze amortyzuje nierówności pomimo zastosowania sporych obręczy z niskim profilem opony (215/45 R16). Z drugiej strony ogumienie Dunlopa o dużej szerokości zapewnia znakomitą przyczepność, zarówno na suchej jak i mokrej nawierzchni.

Przy wysokich prędkościach Fabia Combi zachowuje się pewnie i stabilnie, nie jest podatna na podmuchy wiatru. Zmiany kierunku jazdy, nawet te gwałtowne nie wyprowadzają jej z równowagi. Układ kierowniczy jest dokładnie taki, jak we wszystkich samochodach z Grupy VW – odpowiednio precyzyjny i dający dobre informacje o przedniej osi. Również do hamulców nie można mieć zastrzeżeń.

Czy warto kupić wersję Drive? Specyfikacja Monte Carlo z tym samym silnikiem kosztuje tylko 3000 zł więcej, a wygląda lepiej i ma sportowe fotele ze zintegrowanymi zagłówkami. Fabia Black jest jeszcze droższa – o 7000 zł – a wersja Scoutline to obecnie najdroższa wersja tego modelu. Jeżeli zatem chcesz mieć Fabię, ale nieco inną, trochę wyróżniającą się pośród tysięcy pozostałych, Drive jest najtańszą propozycją.