Christian Horner [osobistości motoryzacji]

Christian Horner urodził się 16 listopada 1973 roku w niewielkim mieście Royal Learnington Spa w Anglii. Swoją karierę rozpoczął początkowo jako kierowca, kiedy to w 1991 roku wygrał stypendium Formuły Renault i rok później startował w brytyjskiej Formule Renault, jeżdżąc dla zespołu Manor. Horner wygrał wówczas jeden wyścig i został sklasyfikowany jako najlepszy debiutant.

W 1994 roku Horner startował w brytyjskiej Formule 3 w zespole Fortec, rok później przeniósł się do zespołu ADR, by wreszcie w 1996 roku jeździć dla teamu Tom's. Równolegle Horner startował też w Brytyjskiej Formule 2.

W 1997 roku kierowca założył swój własny zespół w Formule 3000. Rok później, kiedy dołączył do niego Kurt Mollekens, Christian uznał, że prowadzenie własnego teamu jest dla niego bardziej interesującym zajęciem niż samo ściganie się. W 1999 roku Horner zatrudnił w swoim zespole Wiktora Masłowa i Marca Goossensa, jednak przez trzy lata kierowcy nie wygrali ani jednego wyścigu.

W 2002 roku Chorner zatrudnił nowych kierowców, Tomasa Enge's i Bjorna Wirdheima. Enge zdobył tytuł, jednak nie przeszedł testów antydopingowych, przez co spadł na trzecie miejsce, a puchar przypadł Sebastianowi Bourdais. W sezonie 2003, po odejściu Enge'a, to Wirdheim zdobywa tytuł, tym razem jednak kierowca zdaje wszystkie testy.

2004 rok był ostatnim sezonem zespołu Arden w Formule 3000. Nowi kierowcy, Vitantonio Liuzzi oraz Robert Doornbos zgarnęli oba tytuły, a Horner zdobył sławę. Nic dziwnego, że już rok później został mianowany kierownikiem nowo powstałego zespołu Red Bull Racing w Formule 1. Horner był wówczas najmłodszym szefem teamu w królowej sportów motorowych. W 2006 roku kierowca Red Bulla (David Coulthard) po raz pierwszy stanął na podium, miało to miejsce na Grand Prix w Monako.

W 2009 roku Red Bull zajął drugie miejsce w klasyfikacji konstruktorów, a kierowcy zespołu, Sebastian Vettel i Mark Webber zajęli odpowiednio drugie oraz czwarte miejsce w klasyfikacji kierowców. 2010 rok był rokiem całkowitej dominacji Red Bulla. Zespół dysponował najszybszym bolidem i pomimo kilku wpadek spowodowanych napiętą atmosferą pomiędzy kierowcami, Vettel zdobył tytuł mistrzowski, a stajnia zgarnęła tytuł w klasyfikacji konstruktorów.