Prawo: Odpowiedzialność stacji za paliwa

Robert Lorenc:

Paliwo niezgodne z prawem

W przypadku sprzedaży paliwa niespełniającego wymagań prawnych możemy mówić o kilku rodzajach odpowiedzialności: karnej, administracyjnej oraz cywilnej. Należy zauważyć, że zgodnie z ustawą z dnia 25 sierpnia 2006 r. o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw: „Kto wytwarza, transportuje, magazynuje lub wprowadza do obrotu paliwa ciekłe, biopaliwa ciekłe lub inne paliwa odnawialne, gaz skroplony (LPG), sprężony gaz ziemny (CNG), skroplony gaz ziemny (LNG) lub lekki olej opałowy niespełniające wymagań jakościowych określonych w ustawie, podlega grzywnie od 50 000 zł do 500 000 zł lub karze pozbawienia wolności do lat 3”. Oznacza to, że za właściwą jakość paliwa odpowiada każdy, kto uczestniczy w poszczególnych etapach procesu produkcyjno-redystrybucyjnego, począwszy od producenta, przez transportowca i magazyniera, aż po sprzedawcę.

Poza odpowiedzialnością za wykroczenie, na sprzedawcy ciąży także odpowiedzialność wynikająca z ustawy Prawo energetyczne, jako że sprzedaż paliwa uzależniona jest od uzyskania koncesji, która obwarowana jest szczególnymi obostrzeniami. Między innymi koncesjonariuszowi przedmiotem obrotu nie wolno czynić paliw ciekłych, których parametry jakościowe są niezgodne z parametrami wynikającymi z zawartych umów i z norm określonych prawem. Nieprzestrzeganie powyższego może skutkować nałożeniem na koncesjonariusza kary pieniężnej.

Naprawa powstałej szkody

Istotne jest również to, że nałożenie kary finansowej nie wyklucza odpowiedzialności sprzedawcy z tytułu nienależytego wykonania zobowiązania, a nawet z czynu niedozwolonego, którego następstwem jest obowiązek naprawienia wyrządzonej szkody. W tym kontekście pojawia się pytanie, czy stacja paliw bierze odpowiedzialność za powstałe szkody w samochodzie, które wynikną ze złej jakości paliwa? Otóż dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik nie ponosi odpowiedzialności (art. 471 k.c.).

W tym przypadku dochodząc roszczeń należy udowodnić:

• zakup paliwa na danej stacji (np. przez przedstawienie stosownego rachunku lub faktury),

• fakt poniesienia szkody (np. opierając się na opinii serwisu samochodowego, opinii biegłego etc.),

• związek przyczynowy pomiędzy niewykonaniem bądź nienależytym wykonaniem zobowiązania a powstałą szkodą (czyli należy dowieść, że szkoda nie powstałaby, gdyby nie zatankowano paliwa niespełniającego norm).

Dowodem ułatwiającym przeprowadzenie postępowania jest często ekspertyza jakości paliwa, którą mogą wykonać np. Policja, Inspekcja Handlowa, Inspekcja Transportu Drogowego, Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów. Dobrze zatem niezwłocznie zawiadomić właściwe organy po zorientowaniu się, że mamy do czynienia z paliwem niespełniającym norm jakościowych, aby można było zabezpieczyć dystrybutor u sprzedawcy oraz paliwo u kupującego.

Należy pamiętać, że aby można było mówić o odpowiedzialności sprzedawcy, konieczne jest udowodnienie mu, iż to on nie wykonał prawidłowo umowy. Nie dotyczy to jednak sytuacji, w której sami przez pomyłkę zatankujemy do naszego pojazdu paliwo inne niż powinniśmy, wtedy bowiem o odpowiedzialności sprzedawcy nie będzie mowy.

Odszkodowanie

Jeśli chodzi o wysokość dochodzonego odszkodowania, to powinno ono odzwierciedlać faktycznie poniesioną szkodę. Zobowiązany odpowiada tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. Trzeba jednak pamiętać, że naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Dziękuję za pomoc prawnikom programu prawnicy.trynid.pl udzielających porad prawnych za pośrednictwem telefonu oraz mailowo, a w szczególności Pani adwokat Beacie Biernackiej.*[block position="inside"]1938[/block]