Dziecko a rower - niektóre przepisy mogą cię zaskoczyć

Jeśli masz zamiar stwierdzić: "kiedy ja za dzieciaka jeździłem/jeździłam na rowerze, to…", lepiej zatrzymaj się w tym miejscu. Nie można porównywać ruchu drogowego w Polsce 20 czy 30 lat temu z obecnym. Dawniej było mniej samochodów, choć również mniej dróg. Ruch był spokojniejszy, wolniejszy, mniej intensywny.

Umówmy się, że również przepisy ruchu drogowego były traktowane po macoszemu. I każdy o tym wiedział. Dziś każdy od każdego wymaga, nie wymagając niczego od siebie. Statystyki statystykami, ale obecnie matki mówią tak: "dawniej jeździłam tą drogą do szkoły. Dziś nie puściła bym dziecka, sama bym się bała jechać".

Dziecko w wieku do 10 lat poruszające się na rowerze to z definicji, jaką znajdziecie w kodeksie drogowym, pieszy. Może więc poruszać się po chodniku i nie może po jezdni (chyba, że nie ma pobocza), ani też po ścieżce przeznaczonej wyłącznie do ruchu rowerów. W drugim z tych przypadków mandat może wynieść 50 zł.

Dorosły sprawujący opiekę nad takim dzieckiem ma prawo do jazdy po chodniku czy drodze dla pieszych, ale korzystając z tego przywileju, jest obowiązany jechać powoli, zachować szczególną ostrożność i ustępować miejsca pieszym.

Innym przywilejem dorosłej osoby opiekującej się dzieckiem jest możliwość jazdy lewą strona jezdni. Wynika to z faktu, że pieszym jest dziecko na rowerze, a pieszy porusza się zgodnie z przepisami lewą stroną.

Przepisy ruchu drogowego mówią, że:

"dziecko w wieku do 7 lat może być przewożone na rowerze, pod warunkiem że jest ono umieszczone na dodatkowym siodełku zapewniającym bezpieczną jazdę".

Wynika z tego, że dzieci starsze niż 7 lat na rowerze nie mogą być tak przewożone. Ponadto, zasady nieco się zmieniają dla dorosłego, ponieważ dziecko w foteliku rowerowym jest jedynie pasażerem rowerzysty, więc ten nie ma prawa poruszać się po chodniku na zasadach wspomnianych wcześniej. Istnieją od tego jednak wyjątki.

Korzystanie z chodnika lub drogi dla pieszych przez kierującego rowerem jest dozwolone wyjątkowo, gdy:

1. opiekuje się on osobą w wieku do lat 10 kierującą rowerem;
2. szerokość chodnika wzdłuż drogi, po której ruch pojazdów jest dozwolony z prędkością większą niż 50 km/h, wynosi co najmniej 2 m i brakuje wydzielonej drogi dla rowerów oraz pasa ruchu dla rowerów;
3. warunki pogodowe zagrażają bezpieczeństwu rowerzysty na jezdni (śnieg, silny wiatr, ulewa, gołoledź, gęsta mgła), z zastrzeżeniem ust. 6.

[b]Art. 33. Ust. 5 ustawy "Prawo o ruchu drogowym"[/b]

Podobne zasady obowiązują, gdy przewozicie dziecko w przyczepce rowerowej. Przy czym warto pamiętać, że korzystanie z zaprzęgu roweru z przyczepką będzie znacznie bardziej kłopotliwe na chodniku ze względu na szerokość.

Choć pojawiają się pomysły wprowadzenia przepisów, mających nałożyć obowiązek jazdy w kasku do 14 roku życia, obecnie takowych nie ma. Oznacza to tyle, że założenie kasku dziecku jest indywidualną sprawą każdego rodzica.

Oczywiście ja ze swojej strony mogę jedynie rekomendować jazdę w kasku. Warto podkreślić, że każdy producent przyczepki rowerowej również rekomenduje zakładanie tak przewożonym dzieciom kask.

Karta rowerowa jest obowiązkowym dokumentem każdego dziecka powyżej 10 roku życia, które może samodzielnie korzystać z drogi publicznej.

Niestety zarówno ten obowiązek jak i sam dokument traktowany jest z dużym przymrużeniem oka, a moim zdaniem to ogromny błąd. Faktem jest, że wiek – ani niski, ani tym bardziej wysoki – nie zwalnia rowerzysty z obowiązku znajomości przepisów ruchu drogowego.

Niestety skutki tego widać na co dzień na drogach, a co ciekawe, z mojej własnej obserwacji wynika, że to dorośli cykliści mają z tym największy problem. Co więcej, prawo jazdy niekoniecznie to rozwiązuje, bo nie uczymy się wówczas o przepisach dla rowerzystów.

Egzamin na kartę rowerową polega na zdaniu części teoretycznej (20 pytań, można popełnić 4 błędy) oraz praktycznej (na placu). Karta rowerowa wydawana jest bezpłatnie i można ją zdobyć w szkole podstawowej.