Używane Mitsubishi Outlander I – awarie i problemy

Historia Mitsubishi Outlandera I zaczęła się w 2003 roku, kiedy to auto zadebiutowało na europejskim rynku. Nie była to zupełnie nowa konstrukcja, tylko zmodernizowana wersja modelu Airtek, skonstruowanego na płycie podłogowej mniejszego Lancera. Rok później do oferty silnikowej trafiła turbodoładowana wersja 2,0 l dysponująca mocą 201 KM.

Niestety, z powodu marnej sprzedaży kompaktowy SUV nie gościł w salonach Mitsubishi zbyt długo, bo zaledwie do 2006 roku. Wówczas jego miejsce zajęła kolejna generacja. Samochód produkowano w japońskiej fabryce w Okazaki. W tym miejscu wytwarzany jest również najnowszy Outlander.

Benzynowe:

• R4 2,0 l (136 KM)
• R4 2,0 l turbo (201 KM)
• R4 2,4 l (160 KM)

Chętni na Mitsubishi Outlandera I mają do wyboru trzy wersje silnikowe. Najsłabszy 2-litrowy wolnossący motor gwarantuje całkiem przyzwoitą dynamikę (od 0 do 100 km/h rozpędza się w 10,7 s), ale tylko w wersji z napędem na przód. Odmiana z napędem na wszystkie koła jest cięższa, a sam napęd stawia większy opór, przez co auto przyspiesza do setki w 11,4 s – niby różnica nie jest duża, ale jednak odczuwalna. Jego średnie spalanie to 10-11 l/100 km.

W ofercie jest jeszcze motor 2,4 l. Jego średnie zużycie paliwa to 12-13 l/100 km. Sprint od 0 do 100 km/h? 9,9 s. Najlepszą propozycją jest 2-litrowa odmiana wspomagana turbosprężarką. Spala mniej więcej tyle co wersja 2,4 l, zapewniając przy tym o niebo lepsze osiągi. Pierwsza setka pojawia się na prędkościomierzu już po 7,7 s.

Awaryjność? Silniki w Outlanderze spokojnie pokonują dystans 500 000 km bez poważnych napraw. Jedynym mankamentem 2-litrowej jednostki wolnossącej jest nadmierne zużycie oleju silnikowego, ale to nic poważnego. Po prostu trzeba co jakiś czas go uzupełniać.

Mitsubishi Outlander I może mieć napęd na przód lub stały napęd 4x4. W ofercie są następujące przekładnie: 5-biegowa ręczna oraz 4- i 5-stopniowa przekładnia zautomatyzowana INVECS-II. Zawieszenie to zarówno z przodu, jak i z tyłu układy niezależnych wahaczy, a to znacznie ogranicza zdolności terenowe auta. W krytycznych sytuacjach pomocny jest jednak 20-centymetrowy prześwit. Bezpieczeństwo? Trudno cokolwiek na ten temat powiedzieć, bo Outlander I generacji nie brał udziału w testach zderzeniowych Euro NCAP.

Najsłabszą stroną Outlandera jest sprzęgło (problem dotyczy egzemplarzy z napędem 4x4 ze skrzynią manualną). Jeśli nie będziecie obchodzić się z nim zbyt delikatnie, bądźcie przygotowani na jego wymianę.

Trwałością nie grzeszą również standardowe tarcze hamulcowe. Duża masa auta sprawia, że dość szybko się wyginają, powodując wyraźny dyskomfort nie tylko podczas hamowania, ale również w trakcie jazdy.

W zawieszeniu regularnie trzeba wymieniać łączniki stabilizatora i tuleje wahaczy, zarówno z przodu, jak i z tyłu (jest ich sporo, a ceny są dość wysokie). Na szczęście reszta elementów jest niemal pancerna. Oczywiście pod warunkiem, że poprzedni właściciel auta nie zapuszczał się zbyt często w teren. Czasami wymiany mogą wymagać także tuleje wieszaka oraz wspornika dyferencjału – to również nie są tanie rzeczy.

Przed zakupem konkretnego egzemplarza Mitsubishi Outlandera koniecznie dokładnie obejrzyjcie karoserię pod kątem korozji. Najczęściej pojawia się ona na progach, masce i w miejscach, w których blacha styka się z plastikiem.

Warto sprawdzić również podwozie i układ wydechowy. Drobne niedogodności? Parujące reflektory, awarie ich spryskiwaczy, wariujący wentylator silnika (producent przeprowadził w związku z tym akcję serwisową).

Choć Mitsubishi Outlander I nie wyróżnia się z tłumu i daleko mu do ekstrawaganckiego stylu, potrafi miło zaskoczyć. Przede wszystkim solidnym napędem 4x4, który wyciągnie auto niemal z każdej opresji, bardzo dobrymi osiągami turbodoładowanej wersji 2,0 l, wzorowymi własnościami jezdnymi (na drogach utwardzonych), ponadprzeciętną niezawodnością oraz bogatym wyposażeniem.

Wady to przede wszystkim wysokie spalanie i brak w ofercie jednostki wysokoprężnej. Narzekać można również na zbyt twarde zawieszenie, drogie części zamienne, mały bagażnik (402 l), mało funkcjonalne, ciasne wnętrze i oczywiście na niezbyt wyrafinowaną, zachowawczą stylizację.