Samochody na zamówienie – białe kruki motoryzacji [cz. 1]

Ferrari właśnie zaprezentowało model F12 TRS. Powstał on na bazie F12berlinetta.

Pojazd wzorowany na Ferrari 250 Testa Rossa z 1957 r. przygotowano na specjalne zamówienie klienta. Według pogłosek zapłacił on za auto ok. 4,2 mln dol. (ok. 12,7 mln zł).

Tego typu samochody zawsze przyciągają uwagę mediów i fanów motoryzacji. Nic dziwnego. Trudno o auta bardziej ekskluzywne niż istniejące w jednym egzemplarzu.

Czasami zdarza się, że wyjątkowe pojazdy nie powstają na życzenie osoby z zewnątrz, tylko z inicjatywy producenta i są następnie sprzedawane nabywcom z odpowiednio grubymi portfelami.

Model CC100 to auto skonstruowane z okazji 100. rocznicy założenia marki Aston Martin. Jest to współczesna interpretacja DBR1, dzięki któremu brytyjska firma zajęła pierwsze dwa miejsca w 24-godzinnym wyścigu Le Mans w 1959 r.

Aston Martin CC100 ma nadwozie wykonane z włókna węglowego. Waży mniej niż 1200 kg. Źródłem jego napędu jest 6-litrowy silnik w układzie V12, który współpracuje z 6-biegową, zautomatyzowaną skrzynią manualną.

Nie znamy dokładnych parametrów jednostki napędowej. Wiemy za to, że speedster przyspiesza od 0 do 100 km/h w niewiele ponad 4 s, a jego prędkość maksymalna sięga 290 km/h.

Aston Martin sprzedał dwie sztuki CC100. Podobno pojazd został wyceniony na 500 000 funtów (ok. 2,58 mln zł). Według informacji, które trafiły do mediów, jeden z egzemplarzy stał się częścią kolekcji i nie jest użytkowany. Drugi za to wyjeżdża na drogi.

Alfa Romeo w 1962 r. zaprezentowała sportowy model Giulia TZ (zwany też po prostu TZ), którego przeznaczeniem były starty w wyścigach. Auto doczekało się ewolucji pod postacią TZ2. Za stylistykę i budowę karoserii obu wozów odpowiadało Zagato.

Wspomniane studio w 2010 r., czyli 100 lat po założeniu marki Alfa Romeo, przedstawiło rocznicowy pojazd o nazwie TZ3 Corsa, nawiązujący do klasycznych aut z serii TZ. Twórcy wykorzystali podzespoły Alfy Romeo 8C Competizione.

Samochód został wyposażony w silnik V8 o pojemności 4,2 l i mocy 425 KM. Ważące tylko 850 kg auto trafiło w ręce niemieckiego kolekcjonera Martina Kappa, który w swoich zbiorach ma szereg innych modeli Alfy Romeo opracowanych przez Zagato. TZ3 Corsa zdobyło nagrodę za wzornictwo podczas Concorso d'Eleganza Villa d'Este w 2010 r.

Rok po modelu TZ3 Corsa zadebiutowało inne dzieło Zagato – TZ3 Stradale (czyli model drogowy, a nie wyścigowy, jak Corsa). Za bazę tego samochodu posłużył Dodge Viper ACR. Auto jest napędzane przez motor 8,4 V10 generujący ponad 640 KM. Zagato zbudowało 9 egzemplarzy TZ3 Stradale.

Ferrari P540 Superfast Aperta to samochód z 2009 r., który firma z Maranello skonstruowała dla Edwarda Walsona, majętnego Amerykanina, syna wynalazcy telewizji kablowej. Inspiracją było Ferrari zaprojektowane przez Carrozzeria Fantuzzi, które pojawiło się w "Toby Dammit" Federico Felliniego, jednej z części filmu "Historie niesamowite" z 1968 r. opartego na prozie Edgara Allana Poe.

Nadwozie jest dziełem stylistów Pininfariny. Samochód został zbudowany na bazie 599 GTB Fiorano. W związku z tym, że P540 Superfast Aperta ma zdejmowany dach, struktura pojazdu musiała zostać wzmocniona. Masa wzrosła jednak tylko o 20 kg, ponieważ do budowy wykorzystano m.in. włókno węglowe.

Ferrari P540 Superfast Aperta jest napędzane przez 6-litrową jednostkę V12, rozwijającą 620 KM i 608 Nm. Prace nad autem trwały 14 miesięcy.

Firma GWA (Gullwing America) w 2013 r. opublikowała wizualizacje samochodu, który został zamówiony przez klienta z Europy Wschodniej. Za wzór dla GWA 300 SLC posłużył Mercedes-Benz 300 SC z 1955 r.

GWA nie pokazało zdjęć gotowego auta. Przedsiębiorstwo poinformowało za to, że kabriolet w stylu retro będzie bazować na Mercedesie SLS AMG Roadster. Pojazd miał otrzymać twardy, zdejmowany dach.

Na przód miały zostać założone felgi 21-calowe, a na tył obręcze w rozmiarze 22 cali. Po maską miał się znaleźć (lub się znalazł) 6,2-litrowy silnik benzynowy w układzie V8 generujący 571 KM i 650 Nm momentu obrotowego.

W maju tego roku odbyła się publiczna prezentacja Lamborghini 5-95 Zagato. Auto przywiezione na Concorso d'Eleganza Villa d'Este trafiło w ręce Alberta Spiessa, kolekcjonera modeli z Sant'Agata Bolognese.

Pojazd powstał z okazji 95-lecia Zagato. Za bazę posłużyło Gallardo LP570-4. Nie udostępniono danych technicznych, ale można się domyślić, że 5-95 Zagato korzysta z jednostki 5,2 V10 o mocy 570 KM.

Wyjątkowy samochód spotkał się z tak ciepłym przyjęciem, że podobno Lamborghini i Zagato rozważają stworzenie kilku dodatkowych sztuk.

Współczesne wcielenie Lancii Stratos to samochód, o którym żywo dyskutowano w latach 2010-2011. Auto powstało na zamówienie niemieckiego milionera Michaela Stoscheka, właściciela firmy produkującej części do samochodów.

Za jego stworzenie odpowiadali styliści i inżynierowie studia Pininfarina. Dawcą części było Ferrari 430 Scuderia. Nowy Stratos waży 1247 kg, a źródłem napędu jest silnik o pojemności 4,3 l w układzie V8 o mocy 540 KM. Maksymalny moment obrotowy to 500 Nm.

Szef marki z Maranello Luca di Montezemolo miał okazję przetestować Lancię Stratos i nie krył podziwu dla tej konstrukcji. W związku z dużym zainteresowaniem miało powstać więcej egzemplarzy. Ferrari zablokowało jednak produkcję auta.

McLaren X-1 wzbudził sporo kontrowersji, kiedy został zaprezentowany w 2012 r. Trzeba przyznać, że specjaliści z McLaren Special Operations stanęli przed nie lada wyzwaniem, aby spełnić wymagania zleceniodawcy.

Klient zażyczył sobie samochodu, który łączyłby w sobie cechy takich modeli, jak Facel Vega, Chrysler D’Elegance Ghia, Buick Electra, Mercedes-Benz 540K i Citroën SM. Źródłem inspiracji miały też być m.in. muzeum Guggenheima w Nowym Jorku, zegarki Jaeger LeCoultre, pióra Thomas Mann Montblanc i przyczepy kempingowe marki Airstream.

Zamawiającemu przypadł do gustu projekt koreańskiego stylity Honga Yeo. Proces budowy samochodu trwał 2 lata i 6 miesięcy. X-1 jest oparty na McLarenie MP4-12C.

Pojazd otrzymał otwierane do góry drzwi oraz ruchome panele zakrywające koła tylnej osi. Źródłem jego napędu jest turbodoładowany, 3,8-litrowy silnik V8 generujący 625 KM i 600 Nm momentu obrotowego.

Przyjrzyjmy się starszemu modelowi powstałemu na zamówienie – Porsche 935 Street z 1983 r. Jego budowę zlecił Mansour Ojjeh, jeden z właścicieli holdingu Techniques d’Avant Garde (TAG), do którego należy 21% McLaren Group.

TAG nawiązał współpracę z zespołem McLarena w latach 80. i ufundował budowę silników Porsche do aut brytyjskiej stajni. Z nimi na pokładzie bolidy z Woking dowiozły w latach 1984-1985 do mistrzowskich tytułów w Formule 1 Nikiego Laudę i Alaina Prosta.

Ojjeh zbliżył się do Porsche i zapragnął stać się posiadaczem drogowej wersji wyścigowego modelu 935. Samochód ten wygrał m.in. Le Mans i 120 innych zawodów.

935 Street to połączenie kilku pojazdów: drogowego Porsche 911 Turbo i jego wyczynowych odmian 934 i 935. Został wyposażony w turbodoładowany silnik o pojemności 3,3 l, rozwijający moc 380 KM i 490 Nm maksymalnego momentu obrotowego.

Porsche 935 Street przyspiesza od 0 do 100 km/h w 5,2 s, a jego prędkość maksymalna to 285 km/h. W maju samochód został sprzedany na aukcji za 230 000 euro (ponad 950 000 zł).