Dacia Duster 1,5 dCi - rumuński czołg [test autokult.pl]

Niedawno prezentowaliśmy Wam odmianę benzynową Dacii Duster na miejskich arteriach, w podobnym czasie w rękach redakcji znajdował się także wariant wysokoprężny, który sprawdziliśmy w nieco trudniejszym niż wysokie krawężniki terenie.

Dacia Duster to mój prywatny Car of the Year 2011, wsiadając więc za jego kierownicę zabrałem ze sobą naprawdę duże nadzieje i oczekiwania. Samochód nie jest piękny, nie jest szybki ani specjalnie ekonomiczny, jednak ma w sobie to coś, co wzbudza w kierowcy pozytywne emocje.

Nadwozie modelu Duster wygląda naprawdę świetnie. Nie znajdziemy tutaj zbyt wielu łagodnych krągłości przez co jako jeden z niewielu reprezentantów segmentu SUV wygląda po prostu męsko i to nie w znaczeniu metroseksualnym. Choć z zewnątrz to nie rzuca się w oczy - SUV od Dacii to samochód niskobudżetowy, widać to przede wszystkim po wnętrzu, które przypomina samochody z okresu wczesnych lat dziewięćdziesiątych, jest twardo, skromnie i oszczędnie.

Projektanci i ergonomiści pracujący przy modelu Duster mieli przed sobą jeden cel – ma być tanio, ale nie tandetnie. Idąc tym tropem mamy do czynienia z nieco poprawionym wnętrzem szeroko spotykanym w pozostałych modelach marki Dacia. Oszczędzano na przyciskach, na wiązkach elektrycznych i na ogólnej jakości materiałów, dzięki czemu na próżno możemy szukać  elektrycznego otwierania szyb w boczkach drzwi – znajdziemy je na kokpicie i tunelu środkowym. Wygodnym i oszczędnym rozwiązaniem jest także klakson umieszczony w manetce kierunkowskazów. Aby zrozumieć tę filozofię wystarczy przyjrzeć się zdjęciom wnętrza.

W prezentowanym egzemplarzu, w najbogatszej wersji wyposażenia Laureate, cenionym na nieco ponad 70 000 złotych nie zabrakło klimatyzacji, radioodtwarzacza z CD, elektrycznych szyb, lusterek czy wygodnej skórzanej kierownicy, jednak w tej cenie najważniejszy jest układ napędowy na wszystkie cztery koła z blokadą centralnego mechanizmu różnicowego.

Aby sprawdzić możliwości sterowanego elektronicznie napędu 4x4 przejętego z modelu Nissan Qashqai udaliśmy się na poligon wojskowy, gdzie na Dacię Duster czekała droga czołgowa. Obawy co do jej możliwość terenowych przyczyniły się do zabrania ze sobą również mocnej łopaty i drewnianych desek, aby w razie tarapatów móc wyjechać z głębi lasu.

Pierwsze testy i przeszkody mające sprawdzić czy Dacii można w ogóle zaufać w cięższych niż drogowe warunkach dały wynik pozytywny. Ruszyliśmy więc drogą, która na co dzień orana jest przez gąsienice polskich sił zbrojnych.

Przez kilkukilometrowy odcinek drogi pełnej grząskiego piachu, mniejszych i większych wzniesień, oczek wodnych czy pni drzew odpowiednio nadzorowana Dacia nie zawiodła ani razu. Blokada dyferencjału pozwoliła wyjechać z nieco większych opresji, kiedy nerwowo zerkałem na swojego pilota i byłem niemal pewien, że łopata i deski będą w tym przypadku koniecznością – nie przydały się.

Bardzo krótki pierwszy bieg charakterystyczny dla samochodów ciężarowych i rasowych terenówek, który w mieście nieco denerwował, w umiarkowanym terenie okazał się niezwykle przydatny po części zastępując brakujący reduktor.

Co mogło denerwować? Zbyt miękkie zawieszenie, które momentami niwelowało zalety prześwitu wynoszącego około 210 mm, krótkich zwisów (822/820 mm) i bardzo przyzwoitych kątów najazdu (30 stopni) i zjazdu (36 stopni).

Z pewnością tych kilka zdjęć nie zdoła wiarygodnie przedstawić możliwości terenowych rumuńsko-francuskiego samochodu segmentu SUV, jednak nie jest to powód do zdziwienia. Podczas trudniejszego podjazdu pod strome, piaszczyste wzniesienie nikt nie będzie się zatrzymywał w celu ustawienia auta do ładnej fotografii.

Duster radzi sobie nienajgorzej także na drogach utwardzonych. Siedzi się wysoko, a auto prowadzi bardzo przewidywalnie, można także odczuć zalety stosunkowo miękko zestrojonego zawieszenia. Sześciobiegowa przekładnia manualna mimo prędkości maksymalnej zaledwie 158 km/h pozwala oszczędzić nieco paliwa, jednak hałas przy wyższych prędkościach obrotowych spowodowany słabym wyciszeniem i niską kulturą silnika 1,5 dCi skutecznie zniechęca do nabierania wyższych prędkości. Ciekawostką jest także obrotomierz wyskalowany dla odmiany benzynowej. Jednostka napędowa radzi sobie z ważącym 1294 kg autem dość dobrze, dynamika nie jest porywająca, ale jak na takie auto w takiej cenie naprawdę przyzwoita.

Za funkcjonalnością Dacii przemawia także dość spory i ustawny bagażnik.

Przykład modelu Duster idealnie obrazuje, jak niewielka i nielicząca się marka motoryzacyjna odpowiednio zarządzana może zacząć rozdawać karty i rywalizować z innymi nawet na najbardziej wymagających rynkach. Po tygodniu spędzonym z Dacią Duster nie zawiodłem się, ten samochód jest warty docenienia. Zapewne podobnie myślą klienci, na własny egzemplarz Dustera trzeba bowiem "trochę" czasu od złożenia zamówienia poczekać.

Zobacz także inne testy!