Używany Polonez Caro/Caro Plus - typowe awarie i problemy
Polonez Caro zadebiutował na polskim rynku w 1991 roku. Na początku auto oferowane było jako 5-drzwiowy liftback. W 1994 roku FSO zaprezentowała nieco większą odmianę sedan, która nazwano Atu. W 1997 roku po przejęciu firmy przez koncern Daewoo samochód przeszedł facelifting, a w nazwie pojawiło się magiczne słowo Plus. Dwa lata po premierze zmodernizowanej wersji Poloneza Caro na rynek trafiła odmiana kombi.
22.04.2011 | aktual.: 07.10.2022 17:40
Klienci mieli do wyboru następujące wersje silnikowe:
- R4 1,4 EL (103 KM)
- R4 1,4 MPi (103 KM)
- R4 1,5 AE (76 KM)
- R4 1,5 AF (77 KM)
- R4 1,5 AB (82 KM)
- R4 1,6 GLi (76 KM)
- R4 1,6 CE (80 KM)
- R4 1,6 CF (81 KM)
- R4 1,6 GSi (84 KM)
- R4 1,6 CB (87 KM)
- R4 2,0 GLE (105 KM)
- R4 1,9 GLD (70 KM)
W palecie silnikowej dostępny był również motor wysokoprężny produkcji PSA. Niestety, ze względu na wysokie koszty tego przedsięwzięcia Polonezy Caro z tym silnikiem stanowiły marginalną część całej produkcji. Ze względu na zastosowanie słabej jakości materiałów Poloneza należy zaliczyć do grupy aut szczególnie podatnych na usterki. Silnik 1,6 GSi to jednostka narażona na awarie cewki zapłonowej, która w wyniku wykruszenia się plastikowego bolca przestaje stykać, powodując nierówną pracę silnika.
W silnikach 1,6 może też dojść do rozregulowania zaworów lub pojawienia się luzów w aparacie zapłonowym. Objawem takiej usterki jest szarpanie silnika. W jednostkach napędowych 1,4 wyposażonych w silniczek krokowy może dojść do jego awarii. Falowanie obrotów silnika i intensywne wibracje jednostki napędowej, przenoszące się na karoserię oznaczają jego uszkodzenie.
W Polonezach spotykane jest też zjawisko wycieranie się wałka rozrządu, co najłatwiej rozpoznać po metalicznym dźwięku wydobywającym się spod maski oraz utracie mocy. W niektórych egzemplarzach modelu Caro dochodzi też do zacierania się pompy paliwa. Zawodny bywa również układ napędowy. Metaliczne stuki dochodzące z wału napędowego podczas zmiany biegów świadczą o zużyciu łożysk przegubów i podpór.
Luzy, drganie i dzwonienie lewarka zmiany biegów to objawy zniszczenia gum i tulei trzymających dźwignie do drążka. Z przodu w może pojawić się też problem z zapieczonymi zaciskami tarcz hamulcowych. Dość popularnym problemem w Polonezie Caro są także wycieki płynu chłodzącego. Winę za taki stan rzeczy najczęściej ponoszą pęknięta uszczelka pod głowicą lub uszkodzona obudowa zbiorniczka wyrównującego.
Kolejnym słabym punktem Caro jest tylne zawieszenie. Zastosowano w nim z tyłu resory piórowe, które po prostu pękają. W układzie kierowniczym szczególnie wrażliwymi elementami są drążki, które mogą nadawać się do wymiany już po przejechaniu 20 000 km. Alternator też nie należy do najtrwalszych. W tym urządzeniu dochodzi do zatarcia się jednego z łożysk. Karoseria Poloneza też nie zasługuje na pochwałę. Blachy auta są niezwykle podatne na korozję, która pojawia się na nadkolach, przednim pasie pod światłami, tylnej klapie bagażnika, dolnych rantach drzwi oraz progach.
Podsumowując, Polonez Caro/Caro Plus to samochód dla osób z niskim budżetem, ale potrzebujących taniego w utrzymaniu auta. Największymi plusami Poloneza są miedzy innymi przestronne wnętrze, bardzo tanie części zamienne i tylny napęd. Minusy Caro to przede wszystkim: wysokie spalanie (dochodzące niekiedy do 12 l/100 km), niska trwałość silników i napędu oraz irytujące drobne usterki. Ceny najtańszych egzemplarzy zaczynają się od około 1000 złotych.
