Test: Porsche 718 Spyder - zbyt dobry dla zwykłych śmiertelników

Zawsze dostaję dreszczy, gdy słyszę o "prawdziwej motoryzacji". Kiedy ona się skończyła? Gdy zamontowaliśmy system start/stop? Gdy zaczęliśmy zwracać uwagę na zdrowie, a w autach pojawiły się katalizatory? A może wtedy, gdy stwierdziliśmy, że człowiek biegnący z chorągiewką przed samochodem to już przesada? Dla mnie o wiele bardziej liczy się to, czy cztery kółka mają swój charakter, no i oczywiście czy odwrócę się, spojrzę na nie jeszcze raz, gdy już dotrę do celu.

W przypadku Porsche to "oglądanie" przybrało niemal komiczną formę. 718 Spyder – zwłaszcza z czerwonym wnętrzem – wygląda obłędnie. O ile już zwykły Boxster ma przepiękną linię, tak Spyder ze zmodyfikowaną i olbrzymią tylną klapą jest urzekająco piękny. Niezależnie czy z dachem, czy też bez. Co ciekawe, by zmniejszyć wagę, jest on tylko elektrycznie zwalniany, a żeby go złożyć trzeba się zatrzymać, rozpiąć i zwinąć w odpowiedni sposób. Efektowne, ale irytujące, gdy cel jest naprawdę blisko lub gdy… zaczyna padać. Oczywiście, jak to w Porsche, czym mniej elementów na pokładzie, tym wyższa cena.

Muszę przyznać, że dawno nie jeździłem tak wciągającym autem. Po raz pierwszy Spyder to coś więcej niż nakładka na tylną część nadwozia. Tak naprawdę to kultowy w momencie premiery, mocny i niemal torowy Cayman GT4 w wydaniu weekendowym. Maszynka dla klienta wiedzącego, co chce i doceniającego rodzinę 718. Przecież przy tej cenie – ok. 450 tys. zł za "goły" egzemplarz - można już myśleć o 911.

Zajmuję miejsce w karbonowym fotelu, idealnie otulającym ciało (cały pakiet to 27 tys. zł!) z siedziskiem umieszczonym niemal na asfalcie. Trudno tu wsiąść zachowując godność. Pociągam za opaski zastępujące klamki. W ogóle nie przeszkadzają już nieco antyczne multimedia, nie ma też miejsca na telefon komórkowy. Po kilku dniach już wiem, że nie jestem zainteresowany "grzebaniem" w telefonie na światłach. Wówczas chłonę auto całym sobą.

Przekręcam kluczyk po lewej stronie kierownicy. 4-litrowy silnik mający 420 KM z chrząknięciem budzi się do życia, przez co wszyscy na osiedlu wiedzą o odpaleniu boksera. I dobrze! Szkoda tylko, że ten motor… nie brzmi. Mówiąc więcej, nie brzmi tak dobrze jak powinien. Do 4 tys. obrotów da się odczuć, że filtr cząstek stałych podcina umiejętności wokalne jednostki. Powyżej tej wartości włosy stają dęba, usłyszeć można bowiem prawdziwą naturę tej konstrukcji, dźwięk mocny, gardłowy, ale wulgarny. Inżynierowie mieli tutaj sporo pracy – to mocno stuningowany bokser z 911 Carrery, tutaj pozbawiony sprężarek, co przekłada się na rewelacyjny, liniowy wzrost mocy.

718 Spyder "robi" setkę w 4,4 s, o ile przypomnicie sobie umierającą sztukę zmiany biegów. Króciutki drążek wpada w dłoń, a kolejne przełożenia wchodzą niemal telepatycznie, z przyjemnym kliknięciem, ale i zauważalnym oporem. Spyder ma jednak dość dziwne długości biegów. Frank-Steffen Walliser, odpowiedzialny za linię 718 przyznał, że skrzynia (z aktywnymi mocowaniami!) jest zbyt "długa" z racji braku miejsca na inne przełożenie. Wymaga to nieco wprawy, zwłaszcza w mieście, gdzie długa dwójka nie współpracuje dobrze z małym momentem obrotowym na niskich obrotach, jakby była przygotowana do jazdy po torze. Szóstka znowu wydaje się zdecydowanie za krótka…

Kto by jednak chciał się dusić w mieście w Spyderze? Niedzielna przejażdżka nabiera niemal duchowego, religijnego charakteru. Choć auto jest doskonale przygotowane na tor – ma suchą miskę olejową, dyfuzor, który naprawdę działa, twarde jak beton (choć adaptacyjne) zawieszenie – to daje zdumiewającą satysfakcję na publicznych drogach. Elektromechaniczne wspomaganie jest genialnie skonfigurowane i "mówi" kierowcy bardzo dużo o zachowaniu auta. Spalanie przestaje mieć znaczenie. Ale tak, da się zejść poniżej 10 l/100 km. Tylko po co, gdy współczynnik uśmiechu do przepalonej benzyny jest tutaj tak doskonały. Tak, 718 Spyder mógłby się znaleźć w moim Top 3, wszak poprzedni Boxster S już jest na tej liście.

Jest tylko jeden – malutki – problem i nie jest nim wcale cena (przynajmniej nie jej wysokość w dosłownym sensie). Już samo bazowe 718 (tak, to z 2-litrowym, 4-cylindrowym silnikiem) jest doskonałym samochodem dla średnio utalentowanego kierowcy. Naprawdę, uważam że przeciętny "driver" nie potrzebuje niczego lepszego. Spójrzmy zresztą na sprint do setki. 300-konny Boxster z pakietem Sport Chrono "robi" ją w 4,7 s (przypomnę, testowane auto w 4,4 s). Spyder i GT4 są wisienką na szczycie tortu gamy, idealnie wyważonym pokazem możliwości. Niemcy pokazali Spydera, zrobili "drop mic", rzucając konkurencji wyzwanie. Zresztą, jakiej konkurencji?

Czy 718 Spyder powinien znaleźć się w twoim garażu, jeśli cenisz radość prowadzenia i otwarte niebo nad głową? Jak najbardziej. Czy jest o 200 tys. zł lepszy niż bazowy Boxster, jeśli nigdy nie zamierzasz wybrać się na tor? Nie do końca. Jedynym argumentem może być liczba cylindrów, ale i tu mamy w ofercie GTS-a 4-litrowym silnikiem. Spydera kupujesz więc wtedy, gdy… możesz i chcesz, ale to dotyczy chyba wszystkich zabawek dla dużych chłopców. Sprawa jest prosta: to zbyt dobre auto dla zwykłych śmiertelników.

Sprawdź dane techniczne Porsche 718 Spyder na AutoCentrum.pl