Podział typów nadwozi samochodów - cz. 1: co jest dwubryłowym hatchbackiem, a co nie?

Osobom zorientowanym w motoryzacji sprawa wydaje się prosta. Większość potrafi poprawnie rozróżnić hatchbacka od sedana. Jednak w ostatniej dekadzie sprawa znacznie się skomplikowała. Producenci, chcąc wypełnić nawet najmniejszą lukę w rynku, projektują samochody, które wymykają się wypracowanym standardom. Powstaje zatem pytanie, jak je zakwalifikować.

Podstawowym kryterium podziału nadwozi samochodowych jest to, z ilu brył są złożone. I tak wyróżniamy nadwozia jednobryłowe, dwubryłowe lub trzybryłowe. Do pierwszej grupy zaliczamy nadwozia najbardziej obłe, w których nie da się jednoznacznie wyróżnić komory silnika czy przestrzeni bagażowej. Obie te części wraz z przestrzenią pasażerską tworzą jedną bryłę.

Nadwozia jednobryłowe stały się popularne, odkąd światło dzienne ujrzał pierwszy europejski van – Renault Espace. Od roku 1984 coraz więcej konstrukcji wykorzystuje takie ukształtowanie nadwozia. Popularne jest głównie wśród vanów oraz małych auta miejskich, takich jak Renault Twingo czy Mercedes Klasy A. 

Nadwozie dwubryłowe ma wyraźnie zaakcentowany przedział pasażerski wraz z bagażowym oraz komorę silnika. Podobnie jak nadwozie jednobryłowe jest to nadwozie typu zamkniętego. Rozwój tego typu karoserii możemy obserwować od lat 70. XX wieku.

Najstarsze historycznie nadwozie to nadwozie trójbryłowe. Jest to rodzaj klasycznego, zamkniętego nadwozia samochodu osobowego, w którym wyodrębnione są wyraźnie trzy przedziały: silnikowy, osobowy i bagażowy. Nadwozie trójbryłowe to taki klasyczny sedan, o którym mowa w dalszej części artykułu.

Do grupy nadwozi podstawowych zalicza się nadwozie typu hatchback. Tak nazywany jest samochód 3- lub 5-drzwiowy, z tyłem zakończonym drzwiami bagażnika otwieranymi do góry wraz z szybą. W Europie zwykło się tylną, podwieszaną klapę traktować jako kolejne drzwi samochodu, stąd ich liczba jest nieparzysta.

Ważne są również proporcje. W typowym hatchbacku jego część bagażowa zajmuje około 1/6, ewentualnie 1/5 całego samochodu. To odróżnia hatchbacki od aut typu kombi. Ponadto tego taki samochód ma zwykle szeroki i masywny ostatni słupek, określany słupkiem typu C. Widać to doskonale na przykładzie karoserii VW Golfa praktycznie dowolnej generacji.

Ten rodzaj nadwozia jest najpopularniejszy dla aut mniejszych i średniej wielkości. Trudno spotkać większe wozy z takim nadwoziem. Wyjątkami są Renault Laguna II i III oraz Opel Signum. To na podstawie tego nadwozia tworzone są inne wersje pojazdu. Jest to ukształtowanie najbardziej uniwersalne, uwzględniające możliwie największą praktyczność samochodu.

Do grupy nadwozi podstawowych zalicza się również nadwozie typu sedan. Sedan to auto trójbryłowe. Klapa bagażnika mocowana jest w nim zazwyczaj poniżej linii tylnej szyby. Otwierana jest tylko pokrywa bagażnika, bez tylnej szyby. Sedan może występować w wersji 2- lub 4-drzwiowej. Błędem jest określanie wszystkich dwudrzwiowych sedanów mianem aut typu coupé. Nadwozie sedana jest zwykle tak ukształtowane, aby zapewnić pełną swobodę nad głową pasażerów tylnego rzędu siedzeń.

Tego typu rozwiązanie karoserii jest najbardziej klasyczne i postrzegane jako najbardziej eleganckie. Dlatego dominuje wśród aut luksusowych. Szczególnie często wybierają je klienci konserwatywni, którzy nie lubią zmian formy. Przekonała się o tym choćby firma Audi z modelem A6 C5, w którym zaokrąglona tylna klapa spowodowała utratę pewnej części klientów.

Jedną z niezaprzeczalnych zalet tego rodzaju nadwozia jest duża przestrzeń bagażowa. Ponieważ w krajach Europy Wschodniej i Środkowej auta miejskie często bywają autami rodzinnymi, powstała grupa sedanów opracowanych na podstawie aut miejskich. Należą do nich Skoda Fabia Sedan, Renault Thalia, Seat Cordoba. Zdecydowanym minusem sedanów jest ich mała funkcjonalność. Otwór załadunkowy jest wąski i mimo sporej przestrzeni ładunkowej trudno przewieźć coś o dużych gabarytach.

Auto z takim typem nadwozia ma powiększoną przestrzeń bagażową. Co ważne, wysokość dachu części bagażowej jest podobna do wysokości na części pasażerskiej. Odróżnia to kombi od hatchbacka. Liczba drzwi również określana jest jako nieparzysta, ponieważ wliczana jest otwierana wraz z szybą tylna klapa. Ostatnie drzwi schodzą z reguły pionowo w dół i zazwyczaj mocowane są na zawiasach na wysokości dachu, a kończą się na poziomie podłogi bagażnika.

Niewątpliwą zaletą aut z takim nadwoziem jest ich funkcjonalność. Duża klapa bagażnika umożliwia włożenie także sporych przedmiotów. Przykładowo, przy identycznej pojemności bagażników sedana i kombi w jednym zmieścimy nowy telewizor, w drugim nie.

Auta typu kombi powstają zazwyczaj na podstawie innych wersji nadwoziowych (hatchbacka lub sedana) Dlatego znajdziemy zarówno te mniejsze, tworzone na bazie aut miejskich, jak np. Seat Cordoba Vario, jak i duże, luksusowe, np. Audi A6. Auta kombi nie powstają w segmencie aut najmniejszych oraz najbardziej luksusowych limuzyn (np. brak w ofercie kombi Mercedesa Klasy S).

Ta grupa nadwozi obejmuje samochody wielozadaniowe, zwane również MPV (Multi Purpose Vehicle). To, co odróżnia je id innych, to znaczne podniesienie linii dachu przy zachowaniu jednego przedziału pasażersko-bagażowego. Ma to zagwarantować maksimum komfortu pasażerom dzięki dużej przestrzeni. Dostęp do przedziału pasażerskiego jest możliwy zazwyczaj także od strony bagażnika. Często auta tego typu mają pewne cechy minibusów, jak odpowiednia aranżacja przestrzeni pasażerskiej pełnej stolików czy innych dodatków. Wyróżnikiem jest to, że nadwozia MPV budowane są na podstawie aut osobowych, a nie dostawczych.

Więcej w kolejnej części.