Opel Astra Sports Tourer 1.4 Turbo: nie zawiodła przy trzecim spotkaniu

Miałem okazję testować ten model już trzykrotnie. Po raz pierwszy w wersji hatchback z benzynowym silnikiem 1.4 Turbo i manualną skrzynią biegów. Po raz drugi, było to kombi z dieslem 1.6 i automatem. Trzeci raz trafił mi się miszmasz obu wcześniejszych – kombi z benzynowym silnikiem i automatem. I uważam, że to najlepsza wersja tego modelu. Już tłumaczę dlaczego.

Opel Astra to porządne auto kompaktowe, choć patrząc na obecnych konkurentów z PSA, Renault czy Grupy VW, jest dość proste. Nawet w najbogatszych wersjach nie przytłacza rozwiązaniami, których tak naprawdę nie potrzebujemy. Duże ekrany multimedialne, dotykowa obsługa, cyfrowe wskaźniki zamiast klasycznych zegarów - nie w Astrze.

Prostota obsługi kokpitu i całego auta trafiają w gusta osób, które cenią sobie modele typu wsiadam i jadę. Bez masy ustawień i opcji. W kompakcie Opla nie ma programów jazdy, nie ma adaptacyjnego zawieszenia – w poprzedniku było. Pomimo to, wszystko jest na swoim miejscu i działa jak trzeba. Zachwyt? Brak. Wady? Są, ale nieduże.

Można zarzucić astrze sporą ilość twardych, niezbyt ładnych tworzyw sztucznych. Można zarzucić trochę zbyt małą przestrzeń z tyłu, choć pod tym względem jest lepiej niż w Renault Megane i podobnie jak w Hyundaiu i30. Lusterko wsteczne mogłoby być większe. Wciąż przeszkadza w słońcu chromowana ramka wokół dźwigni skrzyni biegów.

Bagażnik o pojemności 540 l jest w porządku, ale marnie zagospodarowany. Niby ma dobry kształt, ale brakuje w nim skrytek, na które są miejsca pod tapicerką. Oparcia kanapy nie składają się na płasko, ale za to jednym ruchem palca. W zasadzie to wszystkie zarzuty.

W zamian otrzymujemy samochód, w którym siedzi się doskonale, na bardzo wygodnych fotelach AGR. To akurat opcja, ale dla kierowcy taki fotel kosztuje 1900 zł. Warto. Kierownica ma tak szeroki zakres regulacji, że trudno sobie wyobrazić większy.

Jeździ się także bardzo dobrze. Zawieszenie działa sprężyście, dość sztywno, ale nie brakuje komfortu resorowania. Astra poprzedniej generacji z adaptacyjnymi amortyzatorami nie była tak dobra w żadnym ustawieniu. Samochód pokonuje zakręty z gracją, pewnie trzymając się drogi, a płynnie działające ESP pomaga w sytuacjach podbramkowych. Układ kierowniczy pracuje równie dobrze. Podwozie jest największą zaletą Astry i drugą jaką da się odczuć po zajęciu pozycji za kierownicą. Niełatwo znaleźć lepiej prowadzący się model w tym segmencie.

Trzecią, ogromną zaletą jest silnik benzynowy 1.4 turbo o mocy 150 KM, który w teście hatchbacka wykazał się bardzo dobrą ekonomią. Z automatem za 6000 zł nie było już tak dobrze. 5,4 l/100 km to spalanie przy prędkości 90 km/h, natomiast przy 140 km/h silnik potrzebował 9 l/100 km. Ten drugi wynik zaskoczył mnie o tyle, że hatchback uzyskał w tak samo przeprowadzonej próbie 7,4 l/100 km. To różnica 22 proc.

Benzynowy silnik odwdzięcza się kulturą pracy, ciszą i dynamiką znacznie lepszą niż jego starsza wersja 140-konna. W połączeniu z automatem – swoją drogą już dość przestarzałym – nie wykazuje w tym temacie żadnych słabości. W każdych warunkach to dobry zestaw, moim zdaniem najlepszy w tym modelu. Zarówno silnik jak i skrzynia szybko reagują na dodanie gazu, lepiej niż w opisywanym przeze mnie dieslu.

Podczas testu dwóch poprzednich astr zastawiałem się, o co chodzi z asystentem pasa ruchu. Bo w czerwonym hatchbacku działał wzorowo, a w brązowym kombi najwyżej przeciętnie. Co ważne, w czerwonym nie wyłączał się nawet pomimo licznych ostrzeżeń i przypominaniu o trzymaniu kierownicy. W czerwonym kombi było tak jak w hatchbacku, co sugeruje, że czerwone ople są lepsze.

Astra ma na pokładzie prawie wszystko, co konkurencja, ale tak dobre adaptacyjne reflektory jak IntelliLux, wciąż trudno znaleźć w innych modelach kompaktowych. Świetnie dopasowują się do otoczenia i ani razu, w żadnym z trzech testów mnie nie zawiodły. Jest też wskaźnik informujący o dystansie do samochodu poprzedzającego.

Dlaczego uważam, że właśnie taka Astra jest najlepsza?

Po pierwsze, droższe o 3900 zł kombi ma duży bagażnik, a hatchback trochę za mały. Po drugie, wersja benzynowa ma lepiej skalibrowane zawieszenie niż diesel. Daje więcej przyjemności z jazdy i ogólne wrażenie lekkości samochodu. Automat lepiej współpracuje z silnikiem benzynowym niż z dieslem, a jest też przyjemniejszy od skrzyni manualnej.

Można oczywiście wybrać jeszcze mocniejszą, benzynową jednostkę 200-konną 1.6 Turbo, ale ta kosztuje 6000 zł więcej od 1.4 Turbo, który uważam za optymalny do tego auta. Naprawdę, nie trzeba niczego więcej, chyba że właśnie automatu. O 6500 zł droższy jest 136-konny diesel 1.6, ale jego jedyną przewagą nad benzyniakiem jest sporo niższe zużycie paliwa, bo inne cechy są in plus dla benzyniaka.