BMW Z3

BMW Z3 było pierwszym roadsterem oferowanym na szeroką skalę przez niemiecką firmę. Zapisało się na kartach historii bawarskiej marki także tym, że było promotorem aut z logo BMW, które składano na terenie Stanów Zjednoczonych. Tuż przed oficjalnym rozpoczęciem produkcji w 1996 roku auto wystąpiło na wielkim ekranie - wystąpiło u boku Jamesa Bonda w filmie „GoldenEye”. Niewątpliwie przyczyniło się to do wysokiej sprzedaży tego, mogłoby się wydawać, niszowego samochodu.

Joji Nagashima i Jopi Nagama, kreśląc linie małego roadstera, stanęli przed bardzo trudnym zadaniem. Mieli stworzyć wóz o agresywnej, ale zarazem lekkiej i nawiązującej do ówczesnej gamy modelowej sylwetce. Niewątpliwie Azjaci wyszli z tego obronną ręką, a Z3 zachwyciło swoją zwartością oraz zadziornością. Pojazd bazuje na płycie podłogowej BMW serii 3 E36 (w efekcie niekiedy określany jest mianem E36/7 czy E36/8 w przypadku zaprezentowanej w 1999 roku odmiany Coupe). Tylne zawieszenie zaadaptowano z modelu E30, przez co Z3 nie było najświeższą konstrukcją. Zapał inżynierów pozwolił jednak nadać autu wyjątkowy charakter, dzięki czemu było ono swego rodzaju rewolucją w gamie producenta.

Nadwozie o wymiarach 4030 mm długości, 1630 mm szerokości oraz 1290 mm wysokości pozwalało podróżować dwóm osobom w iście spartańskich warunkach. Deska rozdzielcza została przejęta z E36, jednak wyposażenie okrojono do koniecznego minimum, co razem z ciasnotą wnętrza było mocno krytykowane na początku produkcji. Dopiero po kilku latach ludzie zaczęli dostrzegać wyjątkowość tego samochodu ważącego zaledwie 1225 kg. W wyposażeniu niektórych Z3 można znaleźć m.in. elektrykę foteli i szyb, podgrzewane skórzane siedzenia, klimatyzację, układ ABS i kontrolę trakcji, 4 poduszki powietrzne czy wspomaganie układu hamulcowego i kierowniczego.

Gama silnikowa początkowo była bardzo uboga. Niewielkie Z3 napędzane tylnymi kołami gościło pod maską silnik 1,9 l o mocy 140 KM. Dzięki przyzwoitej masie był to wynik wystarczający, jednak miłośnicy emocji oczekiwali czegoś bardziej wydajnego. W 1996 roku w ofercie pojawiła się jednostka sześciocylindrowa, znana m.in. z BMW E36. Silnik mógł mieć pojemność 2,0 l (150 KM), 2,2 l lub 2,5 l (170 KM), 2,8 l (192 KM) albo 3,0 l o mocy 231 KM. Na szczycie stała odmiana przygotowana przez inżynierów ze sportowego oddziału BMW - M GmbH. Auto wprowadzone do gamy w 1998 roku miało zawieszenie i silnik z BMW M3 E36. We wnętrzu pojawiło się kilka sportowych akcentów, a karoseria zyskała nowe zderzaki, inne lusterka, większe felgi w poszerzonych nadkolach, otwory halogenowe zastąpiono tunelami powietrza chłodzącego tarcze hamulcowe. Samochód o mocy 321 KM można było rozpoznać po tym, że tablica rejestracyjna znajdowała się z tyłu. "Cywilne" wersje miały ją na zderzaku, odmiana M (dostępna także w wersji Coupe) między światłami, na klapie bagażnika. Ostatnie wersje BMW M Coupe (z lat 2001-2002) wyposażano w jeszcze mocniejszy motor o mocy 343 KM, pochodzący z M3 E46. Auta przygotowane przez dział BMW, Motorsport, rozpędzały się do 100 km/h w niewiele ponad 5 s i mogły osiągnąć nawet 250 km/h prędkości maksymalnej. Taki samochód miał 6-biegową skrzynię mechaniczną (w standardowych odmianach była to przekładnia o 5 przełożeniach lub 4-stopniowy automat).

BMW Z3, montowane w Karolinie Południowej i konkurujące głównie z Mazdą MX-5, oferowane było na rynku do 2002 roku, kiedy to światło dzienne ujrzał jego następca - Z4, fabrycznie oznaczony kodem E85.

Plusy:

• zgrabna sylwetka

• zwinność oraz lekkość

• przyzwoita gama silnikowa

• klimat prawdziwego roadstera

Minusy:

• ilość miejsca

• auto można obecnie kupić za niewielkie pieniądze, co odbija się na prestiżu