Filmowy garaż Quentina Tarantino - od Wściekłych Psów po Bękarty Wojny

Jednym ze znaków firmowych Tarantino są konwersacje prowadzone w samochodzie. Innym zaś ujęcia z wnętrza bagażnika na bohaterów, którzy np. sięgają po broń lub patrzą na uwięzionego w kufrze człowieka.

Reżyser nakręcił też "Grindhouse: Death Proof", który jest hołdem dla kina klasy B z lat 70., w tym "filmów samochodowych".

Zacznijmy jednak od początku. "Wściekłe Psy" z 1992 r. (w oryginale "Reservoir Dogs") nie były debiutem reżyserskim Tarantino, ale są za takie uznawane. Jego pierwszy film "Love Birds in Bondage" (1983 r.) został zniszczony przez współreżysera Scotta Magilla, a z drugiego "My Best Friend's Birthday (1987 r.). nie ocalały wszystkie rolki.

"Wściekłe psy" okazały się sukcesem. Brutalny film miał świetną obsadę, w której skład weszli m.in. Harvey Keitel (Mr. White), Tim Roth (Mr. Orange), Steve Buscemi (Mr. Pink), Michale Madsen (Mr. Blonde) oraz sam Quentin Tarantino (Mr. Brown). Za zdjęcia odpowiadał Andrzej Sekuła.

W dużym uproszczeniu, obraz opowiada o nieudanym napadzie na jubilera. Po klęsce złodzieje orientują się, że wśród nich jest policjant działający pod przykrywką.

Przejdźmy do samochodów. Jednym z nich był Cadillac Coupé de Ville z 1965 lub 1966 r. Autem tym Mr. Blonde przewoził w bagażniku porwanego policjanta. Egzemplarz wykorzystany w filmie należał do Michaela Madsena, czyli rzeczonego Pana Blondyna.

Grający uprowadzonego funkcjonariusza Kirk Baltz chciał się przyzwyczaić do ciasnoty i poprosił Madsena o zamknięcie go w kufrze przed kręceniem odpowiednich scen. Ten przychylił się do prośby i postanowił wczuć się w filmową rolę przestępcy bez skrupułów. Wybrał się na przejażdżkę po wyboistej drodze. Następnie zatrzymał się na tacos i colę.

Mr. Blonde w "Reservoir Dogs" popija z tego kubka, w który kupił napój podczas wizyty w Taco Bell z Baltzem w bagażniku. Podobno Baltz po jeździe w kufrze był cały poobijany i płakał.

Innym wartym wspomnienia autem jest Plymouth Satellite z 1971 r., którym uciekają Mr. White, Mr. Orange i Mr. Brown. Ten ostatni, grany przez Tarantino, umiera za kierownicą wkrótce po uderzeniu w Camaro z 1975 r. Chwilę później Pan Biały i Pan Pomarańczowy próbują porwać Pontiaca LeMans z 1972 r., co źle się kończy dla postaci granej przez Rotha.

"Pulp Fiction" to chyba najsłynniejszy i do dziś najbardziej popularny film Tarantino. Przyniósł mu on Złotą Palmę w Cannes. Nieszablonowa opowieść o dwóch mordercach, żonie gangstera i bokserze również została zobrazowana przez Sekułę.

Z samochodów w "Pulp Fiction" na pewno warto wymienić model Chevrolet Chevelle Malibu z 1964 r., którego filmowym właścicielem jest Vincent Vega (John Travolta). Auto pojawia się w rozmowach oraz w dwóch scenach z udziałem Mii Wallace (Uma Thurman). W drugiej z nich Malibu zostaje rozbite o dom. Do tego ujęcia został użyty zastępczy egzemplarz. Trudno się dziwić, bowiem Chevrolet, którym jeździł Vega należał do Tarantino. Wóz kilka lat później został skradziony sprzed domu reżysera.

Dla fabuły ważne były również cztery inne samochody: Honda Civic z 1980 r., którą Butch Coolidge (Bruce Willis) potrąca Marsellusa Wallace'a (Ving Rhames); Chevrolet Nova z 1974 r., w której Vega odstrzeliwuje głowę Marvinowi (Phil LaMarr); Acura NSX z 1992 r., którą Wolf przyjeżdża na pomoc Vedze i Julesowi Winnfieldowi (Samuel L. Jackson); taksówka Checker A11, którą Butch ucieka po walce bokserskiej.

Warto również wspomnieć o autach z restauracji Jack Rabbit Slim's przerobionych na loże. Wśród nich znajdują się modele Chrysler New Yorker, Oldsmobile Super 88, Plymouth Belvedere czy Rambler American.

Nie wypada zapomnieć o motocyklu Harley-Davidson FXR Super Glide, z którym związany jest słynny cytat "Zed's dead baby, Zed's dead".

"Jackie Brown" z 1997 r. opowiada o stewardessie uwikłanej w nielegalny przewóz pieniędzy z handlu narkotykami.

W filmie zobaczymy m.in. samochody należące do Ordella Robbiego (Samuel L. Jackson): Oldsmobile'a Ninety-Eight z 1980 r. (w którym morduje postać graną przez Chrisa Tuckera) oraz Mercedesa SL R107 z 1975 r. W Volkswagenie Tranporterze T2 Ordell znów pociąga za spust.

W drugim filmie z rzędu Tarantino wykorzystał Hondę Civic z 1980 r.

"Kill Bill: Vol. 1" z 2003 r. to pierwsza część historii opowiadającej o zemście, którą zabójczyni Czarna Mamba (Uma Thurman) dokonuje na swych dawnych współpracownikach.

W dziele Tarantino możemy zobaczyć samochód, który z miejsca wpisał się do panteonu filmowej motoryzacji. Chodzi oczywiście o Chevroleta C-2500. Pick-up wyróżnia się napisem "Pussy Wagon", który musicie sobie przetłumaczyć sami. Czarna Mamba korzystała też z Kawasaki ZZR 250.

W krótkiej scenie został wykorzystany Chevrolet Caprice 9C1, którym jeździ szeryf Earl McGraw. Ten sam samochód i ten sam aktor grający tę samą postać widzowie mogli już wcześniej obejrzeć w "Od zmierzchu do świtu" z 1996 r. Roberta Rodrigueza. Scenariusz do tego filmu napisał Tarantino. Zagrał też jedną z głównych ról.

W "Kill Bill" pojawiają się także Mercedes-Benz S500 W140, którym wieziona jest O-Ren Ishii (Lucy Liu) i Nissan 300 ZX (a konkretnie japońska wersja Fairlady Z).

W drugiej części "Kill Bill" Uma Thurman przesiada się do modelu Volkswagen Karmann Ghia Convertible z 1972 r., którym jedzie na ostateczną konfrontację.

Po raz kolejny w filmie Tarantino pojawia się samochód należący do jednego z aktorów. Daryl Hannah (odtwarzająca rolę Elle Driver) jeździ własnym Pontiakiem Firebird Trans Am z 1980 r.

Aktorka do dziś korzysta z auta. Hannah jest propagatorką ekologii. Chciała Trans Ama przerobić na napęd elektryczny. Ostatecznie stanęło na montażu instalacji pozwalającej na korzystanie z paliwa zawierającego etanol.

Bill (David Carradine) używa pięknego modelu De Tomaso Mangusta, a Budd (Michael Madsen) zwykłego pick-upa Chevroleta (Serii C).

"Sin City - Miasto grzechu" to kolejny film Rodrigueza, do którego przyłożył rękę Tarantino. Tym razem wyreżyserował tylko krótką scenę, ale w typowym dla siebie stylu. Możemy w niej obejrzeć, jak przewożący ciała Dwight (Clive Owen) rozmawia z…jednym z nieboszczyków (Benicio Del Toro). Auto, które "wystąpiło" w tym fragmencie to Ford Thunderbird z 1957 r.

"Death Proof" z 2007 r. to jeden z filmów z dylogii Grindhouse. Drugim obrazem jest "Planet Terror" Roberta Rodrigueza.

"Death Proof" odwołuje się do popularnych w latach 70. horrorów typu slasher i exploitation, które dziś często mają status kultowych. Film czerpie też z takich klasyków, jak "Bullitt" czy "Znikający punkt ("Vanishing Point").

Fabuła opowiada o Kaskaderze Mike'u (Kurt Russell), który znajduje przyjemność w mordowaniu młodych dziewczyn przy wykorzystaniu swoich "śmiercioodpornych" ("death proof") samochodów.

W dziele Tarantino nie brakuje świetnych aut, dlatego poświęcimy mu więcej miejsca. Zacznijmy od tego, co zainspirowało reżysera do prac nad tego typu filmem, poza nieskrywaną fascynacją kinem klasy B i C.

Swego czasu Tarantino zwierzył się znajomemu, że planuje kupić bezpieczny samochód, np. Volvo, bo nie chce zginąć w głupim wypadku rodem z "Pulp Fiction". W odpowiedzi usłyszał, że może oddać dowolne auto w ręce kaskaderów, którzy za 10 000-15 000 dol. przerobią je na "śmiercioodporne". Tarantino zapadło to głęboko w pamięć.

Kaskader Mike korzysta w "Death Proof" z dwóch samochodów. Pierwszym jest Chevrolet Nova z 1970 r. lub 1971 r. Czarne auto ma na masce namalowaną trupią czaszkę i dwie błyskawice. Tablica rejestracyjna pojazdu, czyli JJZ 109, jest taka sama, jak w Fordzie Mustangu z filmu "Bullitt" z 1968 r. ze Stevem McQueenem w roli głównej. Do dziś scena pościgu z tego obrazu jest uznawana za jedną z najlepszych w historii kina.

Do "Bullita" nawiązuje też drugie auto postaci granej przez Russela, czyli czarny Dodge Charger. To właśnie taki model ścigał Bullit swoim Mustangiem po ulicach San Fransisco. W dodatku samochód ma tablice 938-DAN, identyczne jak Charger z filmu "Dirty Mary Crazy Larry" z 1974 r., w którym też nie brakowało efektownych pojedynków na drodze.

Ponadto, Chevrolet i Dodge należące do Mike'a mają na masce figurkę gumowej kaczki. Taka sama była przytwierdzona do ciężarówki Krisa Kristoffersona w "Konwoju" z 1978 r.

Dziewczyny, które padają ofiarą Mike'a na początku filmu podróżują zwykła Hondą Civic VI. W dalszej części "Death Proof " inne panie wsiadają do dużo ciekawszych maszyn.

Pierwszą z nich jest Ford Mustang Grande, najpewniej z 1972 r. Żółto-czarne malowanie samochodu nawiązuje do stroju Umy Thurman z "Kill Bill: Vol. 1" i kolorów Forda Mustanga z "Gone in 60 Seconds" (oryginalnego z 1974 r., a nie remake'u z 2000 r.). Ponadto, na tylnej klapie znajduje się naklejka "Lil’ Pussy Wagon".

Drugą maszyną jest Dodge Challenger. Tu nawet nie trzeba się doszukiwać analogii do modelu ze wspomnianego wcześniej "Vanishing Pont" (swoją drogą, główny bohater filmu nazywa się Kowalski), ponieważ same bohaterki rozmawiają o tym, że oba egzemplarze są identyczne.

W odróżnieniu od "Grindhouse: Death Proof", w "Bękartach Wojny" z 2009 r. ("Inglourious Basterds") samochody nie pełnią ważnej roli. Nie oznacza to jednak, że nie ma w nim ciekawych wozów.

Na początku filmu, który przedstawia alternatywną wersję zakończenia II Wojny Światowej, pułkownik Hans Landa korzysta z modelu Mercedes-Benz 170 VK Kübelwagen. W scenie, w której major Dieter Hellstrom "uprzejmie zaprasza" do samochodu Shosannę Dreyfus (Mélanie Laurent), użyto Mercedesa 200 Lang z 1936 r.

Na krótko na ekranie pojawiają się Volkswagen typ 82 Kübelwagen oraz ciężarowy Opel Blitz.

Źródło: Fandango Groovers • The Quentin Tarantino Archives • Complex • Internet Movie Car Database