Strefa ruchu, zamieszkania i droga wewnętrzna. Poznaj przepisy

Choć stawia się przed wjazdami znak (D-46), a nawet umieszcza się inne znaki już na drogach wewnętrznych, to wbrew pozorom nie obowiązują na nich prawie żadne przepisy. Oznacza to, że droga wewnętrzna nie jest drogą publiczną, zgodnie z ustawą o drogach publicznych.

Nawet jeżeli jest ogólnodostępna. Wynika to z pierwszego artykułu kodeksu drogowego, który nie wspomina o drogach wewnętrznych:

[b]1. Ustawa określa:[/b]

1. zasady ruchu na drogach publicznych, w strefach zamieszkania oraz w strefach ruchu

Tyle teorii, ale w praktyce trudno już dziś znaleźć drogę wewnętrzną, niebędącą strefą ruchu (patrz kolejna strona). Co więcej, zdarza się spotkać oznakowanie, gdzie nad tabliczką "droga wewnętrzna" (D-46) jest druga tablica "strefa zamieszkania" (D-40). Wówczas obowiązują przepisy dotyczące strefy zamieszkania (trzecia strona).

Drogi wewnętrzne, to z reguły drogi na osiedlach mieszkaniowych, na terenach sklepów, przedsiębiorstw lub dworców, a także drogi dojazdowe do posesji czy gruntów rolnych. Niestety nie każda droga wewnętrzna jest oznakowana, a nie każdy teren osiedla może być drogą wewnętrzną. By uzyskać informację o statusie drogi, najlepiej zapytać w urzędzie gminy.

Z jednej strony nie obowiązują na drogach wewnętrznych ogólne przepisy ruchu drogowego, na przykład te, mówiące o zakazie korzystania z telefonów komórkowych czy o konieczności zapinania pasów bezpieczeństwa. Więcej, można po takich drogach poruszać się bez prawa jazdy.

Z drugiej strony trudno ustalić na przykład sprawcę kolizji, ponieważ policjanci nie mogą egzekwować od kierowców przestrzegania podstawowych zasad. Zresztą niechętnie przyjeżdżają do takich zdarzeń, ponieważ niewiele mogą zrobić, a poszkodowani sporo od nich wymagają.

Sporządzenie notatki to w zasadzie wszystko. Policjant może co prawda wystawić mandat za spowodowanie kolizji, ale tylko pod warunkiem, że było to także spowodowanie zagrożenia.

Na drodze wewnętrznej obowiązują wyłącznie trzy zasady, których należy przestrzegać:

• Jeżeli znajdują się na niej znaki drogowe, należy się do nich stosować. Najczęściej dotyczą parkowania.
• Należy stosować się do sygnałów drogowych, czyli sygnalizacji świetlnej i dźwiękowej oraz do sygnałów wydawanych przez uprawnione do tego osoby.
• Zakaz prowadzenia pojazdu pod wpływem alkoholu i świadomego powodowania zagrożenia – tego nie można robić nigdzie.

Pamiętajcie też o tym, że wyjeżdżając z drogi wewnętrznej na publiczną, mamy obowiązek ustąpić pierwszeństwa przejazdu i stosować zasady włączania się do ruchu.

Stefa ruchu została wprowadzona stosunkowo niedawno (w 2010 roku) i dąży się do tego, by każda droga wewnętrzna była strefą ruchu. Znak D-52 "strefa ruchu" informuje nas o tym, że na tej drodze obowiązują wszystkie przepisy kodeksu drogowego, jak na każdej drodze publicznej. Po co więc taki znak?

Jest to niejako odwrotność znaku określającego drogę wewnętrzną, gdyż strefy ruchu są w praktyce drogami wewnętrznymi. Strefy ruchu ustanawia się na dużych parkingach z dojazdami, na osiedlach czy też terenach fabrycznych. Dlatego znak D-52 informuje nas o tym, że pomimo iż znaleźliśmy się na drodze wewnętrznej, nie jest to już droga niepubliczna.

Co za tym idzie? Trzeba mieć prawo jazdy, zapięte pasy i nie można trzymać w dłoni telefonu komórkowego. Parkujemy zgodnie z przepisami ruchu drogowego, stosujemy się do znaków i sygnałów drogowych, a gdy dojdzie do kolizji, policjant przyjedzie na miejsce i pomoże ustalić sprawcę zdarzenia dokładnie tak samo, jak w innym miejscu, będącym drogą publiczną.

Warto o tym pamiętać, zwłaszcza gdy na waszym osiedlu stoi taki znak. Przyzwyczajenie się do ogólnie przyjętych przez mieszkańców zasad może być zgubne.

Wyjeżdżając ze strefy ruchu na drogę publiczną, macie obowiązek ustąpić pierwszeństwa przejazdu i stosować zasady włączania się do ruchu.

Strefa zamieszkania oznaczona znakiem D-40, jest dość specyficznym miejscem. Zwykle są to drogi dojazdowe do posesji oraz wokół nich, a także drogi osiedlowe. Obowiązują tu specyficzne przepisy dotyczące wyłącznie strefy zamieszkania.

Jednym z ważniejszych jest bezwzględne pierwszeństwo dla pieszych. Pieszy może chodzić nawet środkiem jezdni, przejść przez skrzyżowanie, a spowodowanie kolizji z pieszym niemal zawsze będzie obciążało kierowcę pojazdu mechanicznego.

Ponadto w strefie zamieszkania obowiązuje prędkość dopuszczalna 20 km/h i zakaz parkowania poza miejscami do tego wyznaczonymi. Tym samym, postój na chodniku czy przy krawędzi jezdni, nawet jeżeli nie zakazuje tego wyraźnie inny znak, jest zabroniony.

Poza powyższymi, specyficznymi zasadami, obowiązują także wszystkie ogólne przepisy ruchu drogowego. Policjant przyjedzie zawsze na miejsce zdarzenia i trzeba pamiętać, że w strefach zamieszkania większe prawo mają piesi, a kierujący pojazdami są na cenzurowanym.

Obserwuje się coraz częstsze kontrole w strefach zamieszkania. Warto też zaznaczyć, że jazda z prędkością 70 km/h w tej strefie zakończy się odebraniem prawa jazdy.

Uwaga! Często w strefach zamieszkania pojawiają się progi zwalniające i nie ma obowiązku ich znakowania, ponieważ i tak auta poruszają się bardzo wolno. Wyjeżdżając ze strefy zamieszkania na drogę publiczną, mamy obowiązek ustąpić pierwszeństwa przejazdu i stosować zasady włączania się do ruchu.