Ferrari 328

Ferrari 328 – włoski samochód sportowy, który Ferrari oparło na projektach wcześniejszego modelu 308. Powstawał w latach 1985-1989. Zachwycał swoją sylwetką, a także pięknym dźwiękiem silnika. Dziś znamy go również z tego, że to jedno z najbardziej niezawodnych Ferrari.

Ten włoski producent luksusowych aut sportowych istnieje już od prawie 100 lat. Firma Ferrari powstała w latach 20. ubiegłego wieku. Na początku była zaledwie jednym spośród oddziałów Alfy Romeo. Enzo Ferrari był jednym z najlepszych kierowców wyścigowych Alfy, chociaż później zaczął też także dla nich projektować. Pod koniec dekady doszło jednak do nieporozumienia i Ferrari opuścił szeregi firmy. Stworzył własną markę, z którą miał później bić kolejne rekordy. Oficjalnie Ferrari rozpoczęło działalność w 1939 roku.

Na maskach samochodów pojawił się słynny czarny koń. Pod koniec lat 40. pojazdy zaczęły też odnosić spore sukcesy. Jeden z nich - Ferrari 166M, wygrał na przykład 24-godzinny wyścig Le Mans. Od tamtej pory auta świeżo upieczonego włoskiego producenta były z każdym kolejnym rokiem coraz lepsze na torach wyścigowych. Największe zwycięstwo firma Ferrari odniosła na Silverstone, gdzie po wygranej nad Alfą Romeo Enzo Ferrari... płakał z radości. Świat motoryzacji był w szoku.

Początkowo auta Ferrari zupełnie nie przypominały wyglądem tych, z których producent jest dzisiaj znany. Stosowano w nich nadwozia typu „barchetta” (tłum. łódka) o konstrukcji dostosowanej specjalnie do wyścigów. Nie miały więc np. drzwi, zderzaków, ani lusterek. Sytuacja uległa zmianie, gdy firma wprowadziła na rynek auta przeznaczone na zwykłe drogi, a Enzo Ferrari poznał najlepszego projektanta w historii włoskiej motoryzacji.

Battista Farina, określany był często przydomkiem Pinin. Gdy zakładał firmę designerską, nie spodziewał się że będzie odpowiedzialna za wygląd tak ogromnej liczby samochodów. Firma Pininfarina zaczęła dominować we Włoszech już w latach 50. Projektowała samochody przeznaczone do wszelkich zastosowań, począwszy od zwykłych aut rodzinnych, aż po te szybsze i sportowe. To jednak współpraca z Ferrari rozsławiła ją najbardziej.

W latach 70. dzięki współpracy obu firm powstał samochód, który do dziś jest znany jako jeden z największych klasyków motoryzacji. Ferrari 308 miał, jak na tamte lata, niesamowicie nowoczesny wygląd. Sylwetka pełna krawędzi i reflektory przednie, które się chowały – wtedy były to elementy raczej niespotykane. Auto wyglądało więc jak pojazd przyszłości. Również technicznie zachwycało. Posiadało napęd na tył oraz umieszczony pośrodku silnik oferowany jako V8 o pojemności prawie 3 litrów.

Ferrari 308 było produkowane od 1975 roku, a po kilku zmianach i edycjach limitowanych wprowadzono także jego młodszego kuzyna. Było to Ferrari 208 z 1982 roku o nieco niższej cenie i mniejszej pojemności 2 litrów. Od tamtej pory do końca trwania produkcji samochód sprzedawany pod dwiema nazwami stał się ikoną motoryzacji. Pojawiał się w serialach i filmach Hollywood, lecz szefowie włoskiej firmy zdali sobie sprawę, że przyszedł czas na zmiany. Po dekadzie na rynku, produkcja modelu 308 zakończyła się.

Na rynek wypuszczono następcę. Otrzymał jeszcze lepszy silnik, a rysy zaprojektowane przez Pininfarinę po wprowadzeniu drobnych poprawek pozostawiono. W dalszym ciągu były to także chowające się przednie światła. Auto podobnie jak poprzednik miało być sprzedawane także z odkrytym dachem do wyboru. Nazwano je Ferrari 328. Po raz pierwszy samochód przedstawiono na pokazach we Frankfurcie w 1985 roku.

Ferrari 328 było od swojego poprzednika nieco bardziej zaokrąglone. Jego przód otrzymał też większe wloty powietrza, bo nowe, ponad 3-litrowe V8 rozgrzewało się bardziej. Największe zmiany w wyglądzie czekały jednak na kupujących w środku. Nowy model Ferrari posiadał o wiele lepsze wyposażenie, a design wnętrza pojazdu zaprojektowano tak, by wyglądał stylowo. 328 miało być autem, którego nie powstydzą się supermodelki.

Po roku na rynek trafiła także wersja Ferrari 328 GTS Turbo. Podobnie do modelu 208 posiadała zaledwie 2-litrowy silnik. Fakt ten usprawiedliwiała jednak umieszczona w nim turbina, a także intercooler. Sprawiało to, że pomimo mniejszej pojemności, GTS Turbo to prawie takie same osiągi, jak we wcześniejszej wersji. Przez następne 3 lata obydwie tworzono jednocześnie. Produkcja Ferrari 328 zakończyła się w 1989 roku. Wyprodukowano łącznie 7400 egzemplarzy auta.

Przyszedł czas na następcę, który wkroczyć miał w lata 90. Włoski producent postanowił pozostać jeszcze przy tej samej stylistyce, honorując w ten sposób założyciela firmy, który zmarł rok wcześniej. Firma wypuściła na rynek Ferrari 348. Następca modelu 328 różnił się od niego jeszcze bardziej okrągłymi kształtami, po raz kolejny wzmocnionym silnikiem i był ostatnim pojazdem marki opartym na filozofii Enzo Ferrariego.

Pod maską Ferrari 328 znajdziemy silnik Tipo V8, nazywany także Dino na cześć jego pomysłodawcy, czyli jednego z synów Enza Ferrari. Ma 3,2 l pojemności, z cylindrami ułożonymi w kształt litery V i po 4. zaworami na każdy z cylindrów. Silnik posiadał podobnie jak w poprzednim modelu wtrysk paliwa firmy Bosch, a także elektroniczny zapłon Marelli. Jego moc to 270 KM (201 kW), co miało pozwalać na rozpędzenie się do setki w 5,5 s.

Ferrari 328 posiada prędkość maksymalną 267 km/h. To także 5-stopniowa, manualna skrzynia biegów w każdym z egzemplarzy tego pojazdu. Szczególnie jakość jazdy chwalili sobie kierowcy, którzy wcześniej nie mieli styczności ze sportowymi samochodami. Napęd na tył i silnik umieszczony za przednią osią był już dostępny u Ferrari wcześniej, ale to tutaj pojawiły się takie udogodnienia jak ABS. Wersja z tym układem trafiła na rynek w 1988 roku.

Ferrari 328 GTS Turbo to tymczasem silnik o pojemności 2 litrów. Oprócz wcześniej wspomnianej turbiny (która istniała także we wczśniejszym 208 GTS Turbo) i nowego w tym modelu intercoolera firmy Behr, miał także nieco inną budowę. Różnił się od regularnego V8 górnym wałkiem rozrządu i dwoma zaworami na każdy z cylindrów. Jego moc to 251 KM (187 kW), prędkość maksymalna to 253 km/h, a przyspieszenie modelu z tym silnikiem to również niewiele mniej niż w zwykłym 328 – 6,3 s do 100 km/h.

Kierowcy Ferrari 328 chwalą sobie do dziś to, że jest modelem firmy względnie łatwym w utrzymaniu. Niektóre egzemplarze nie zawodzą nawet po 30 latach, a najprostsze z napraw pasjonaci marki będą w stanie w dalszym ciągu wykonać sami. Aby naprawić silniki większości pozostałych aut Ferrari, trzeba je wyjąć z pojazdu, w porównaniu z nimi model 328 wypada więc świetnie.

Wymiary pojazdu:

• długość: 4255 mm
• rozstaw osi: 2350 mm
• szerokość: 1730 mm
• wysokość: 1128 mm
• masa własna: 1263 kg

Ferrari 328 swoim wyglądem nadało marce nowego znaczenia w latach 80. Kojarzyło się już nie tylko ze świetnymi sportowymi warunkami jazdy i ogromnymi, jak na tamte lata, osiągami. Było też bardzo stylowe. W środku każdego egzemplarza znajdziemy dwa siedzenia pokryte skórzaną tapicerką, najczęściej w jasnym, beżowym kolorze. To właśnie z jasnym wykończeniem wnętrza model był chętnie kupowany, tak by pasowało do czerwonego koloru auta.

Wnętrze Ferrari 328 to także bardziej nowoczesna, niż w poprzednich modelach deska rozdzielcza oraz centralna konsola pomiędzy fotelami z unikalną skrzynią biegów. Aby zmienić bieg trzeba w tym modelu przejść gałką niczym po labiryncie wyciętych w metalowym panelu kształtów. Obok przekładni znajdziemy także dużą liczbę przycisków i przełączników odpowiadających między innymi za dostępną w opcjach dodatkowych klimatyzację.

W ramach pozostałych opcji dodatkowych wchodził m.in. metaliczny lakier, system audio, skórzana deska rozdzielcza, a także składany dach. To właśnie od rodzaju dachu zależała nazwa auta, bo Ferrari 328 GTB oznaczać miało wersję ze sztywnym dachem, a Ferrari 328 GTS to już natomiast dach składany. Auto posiadało także niewielkich rozmiarów bagażnik tak, by dwójka pasażerów mogła zabrać ze sobą w podróż niewielkie torby podręczne.

Gdy Ferrari 328 ujrzało światło dzienne, trzeba było za nie zapłacić ok. 60 tys. dolarów, co w przeliczeniu na dzisiejsze pieniądze oznacza ponad 500 tys. złotych. Dziś model ten jest już natomiast prawie zabytkiem. Z tego względu egzemplarze w dobrym stanie sprzedawane są na aukcjach, gdzie ich cena wywoławcza to zwykle przynajmniej 100 tys. dolarów. Warto wspomnieć jednak, że nowe modele tej firmy to koszt ok. 300 tys. dolarów.