Volkswagen up! GTI: jest genialny, bo stawia prostotę ponad wszystko

Ten tekst piszę już po raz drugi. Najpierw zacząłem bowiem od zdecydowanie zbyt długiego wywodu na temat tego, jak hot hatche przestały być tym, czego od nich kiedyś wymagaliśmy. I gdy już miałem przechodzić do opisu samego zainteresowanego, dotarło do mnie coś niezwykłego. Największą siłą volkswagena up!'a GTI jest jego prostota, więc taki sam powinien być jego test. Prosty.

Porównując najmniejszego hot hatcha z Wolfsbruga na papierze z innymi usportowionymi modelami można by powiedzieć, że mamy do czynienia z rzadkim przypadkiem niemieckiego żartu.

Silnik ma tylko trzy cylindry, litr pojemności i generuje maksymalnie 115 KM i 200 Nm momentu obrotowego. Sprint do setki trwa blisko 9 s, a prędkość maksymalna nie przekracza 200 km/h. I niby to jest GTI? Przecież z takimi wartościami nie powinien zasługiwać na miano "hot", ani nawet "warm hatcha".

Tymczasem najmocniejszy up! to pełnoprawny członek rodziny GTI. Widać to już na pierwszy rzut oka. Auto zostało obniżone o 15 mm i dostało 17-calowe felgi w standardzie. Grill jest podkreślony czerwoną linią, nad tylną klapą pojawiła się lotka, a końcówka układu wydechowego jest wyraźnie zaakcentowana. I tak, jest prawdziwa.

Sportowy sznyt czuć też we wnętrzu. Fotele zostały obite tapicerką na wzór szkockiej kraty, panele na desce rozdzielczej mają czerwone akcenty, a całość jest subtelnie podświetlona. Kolor? Oczywiście czerwony. Projekt wieńczy kierownica wyciągnięta prosto z Golfa GTI. Co z tego, że wydaje się być absurdalnie duża w tak ciasnym kokpicie, skoro doskonale leży w dłoniach? Wprawne oko zauważy, że gałka zmiany biegów nie przypomina piłeczki golfowej i dobrze. W końcu to up!, a nie Golf.

Z luksusów mamy tu podgrzewane fotele (dostępne w standardzie) i krótką listę opcji. Automatyczna klimatyzacja, szyberdach, system audio od Beats czy radio z kolorowym wyświetlaczem i uchwytem na smartfona to miłe dodatki, których zadaniem jest uprzyjemnić codzienne życie z małym GTI. Moim zdaniem to zupełnie zbędne. Sposób, w jaki on jeździ, w zupełności do tego celu wystarcza.

Może i ten silnik ma tylko trzy cylindry, ale robi wszystko, żeby przekonać cię, że więcej nie potrzebujesz. Ochoczo wkręca się na obroty i wydaje przy tym bardzo przyjemny dla ucha, basowy dźwięk. Niestety, jest zbyt cichy, żeby go usłyszeć, dlatego producent zamontował specjalne mikrofony, które go podbijają przy użyciu głośników. Wiele osób zarzuca tutaj Volkswagenowi oszukiwanie, ale ja się z tym nie zgadzam. Jeżeli nie mamy do czynienia z wgraną ścieżką dźwiękową to jak dla mnie wszystko jest w porządku.

Wspomniałem o mocy, ale nie powiedziałem o masie – up! GTI waży równą tonę. Efekt? Te 115 KM bez problemu rozpędzają małego hatchbacka i pozwalają się naprawdę świetnie bawić w szczególności przy niskich prędkościach. Jadąc nim po podmiejskich drogach możesz spokojnie wykorzystywać nawet 90 proc. możliwości samochodu nie martwiąc się, że złamiesz przepisy. W dobie hot hatchy, które rozpędzają się do setki w mniej niż 6 sekund, to zdecydowanie duży plus.

Początkowo bałem się, że przeniesione ze zwykłego up!'a (naprawdę trzeba coś zrobić z deklinacją tej nazwy) hamulce nie spełnią swojej roli w GTI. Zupełnie niepotrzebnie. Do tak lekkiego i małego auta nie potrzeba nic więcej. To, czego bez dwóch zdań zabrakło, to przycisk wyłączania kontroli trakcji. Nie jest ona przesadnie inwazyjna, ale po prostu fajnie by było, gdyby mogło jej w ogóle nie być.

Przyjemny na co dzień

Dzisiejsze hot hatche – poza kosmicznym wręcz osiągami – oferują tryby jazdy. Jak chcesz poszaleć to ustawiasz, żeby było sportowo, a jak już wracasz do domu to włączasz opcję komfortową. Lub wręcz tę z napisem "Eco". Skoro up! GTI tego nie ma to pewnie jazda nim po mieście jest udręką? Otóż nie. W końcu to auto miejskie i inżynierowie o tym nie zapomnieli.

Komfortowe dodatki, o których pisałem wcześniej, tutaj zdecydowanie się przydają. Nie do końca jestem przekonany do konceptu używania smartfona jako systemu multimedialnego. Jeśli macie telefon z Androidem to możecie po prostu włączyć aplikację Android Auto i nie poczujecie różnicy, ale ja byłem niejako zmuszony używać volkswagenowskiego Maps&More. Jest tam nawigacja i możliwość odtwarzania muzyki z biblioteki urządzenia, a także dodatkowy duet wskaźników. A raczej jednego wskaźnika, czyli temperatury cieczy chłodzącej, bo ten drugi to obrotomierz, który jest za kierownicą.

Podbijanego dźwięku silnika nie da się wyłączyć, więc towarzyszy on podczas każdej przejażdżki. Nie jest uciążliwy, a mnie bardzo przypadł do gustu, więc nie mogłem na to narzekać. Podobnie na zawieszenie, które w mieście zazwyczaj dobrze radzi sobie z przeciwnościami na drodze. Potrafi "dobić" przy większych dziurach, ale podczas tygodnia z autem zdarzyło mi się to tylko raz.

Warszawskie korki sprawiły, że w mieście up! GTI zużywał 7,8 l/100 km. Dużo lepiej wypadł jednak w trasie (tak, pojechałem nim w trasę, raz się żyje). Tam udało mi się zejść do 4,6 l/100 km, co jest śmieszną wartością. Przy okazji udało mi się sprawdzić, że nawet przy wyższych prędkościach jest stabilny, choć robi się w nim głośno. W końcu to auto miejskie, więc czego innego się spodziewać.

Bazowy up! GTI kosztuje ok. 65 tys. zł, a na placach u dealerów można znalećź pięciodrzwiowy, dobrze wyposażony egzemplarz za ok. 70 tys. zł. Jeździłem naprawdę wieloma samochodami, ale nie kojarzę, by którykolwiek z nich oferował tylko frajdy za tak niewiele. Tak naprawdę jeżeli szukacie auta, które w tych pieniądzach - poza wożeniem z punktu A do punktu B - ma mieć funkcję poprawiania humoru, to do wyboru jest up! GTI lub przekopywanie oferta na samochody używane.

Usportowiony volkswagen genialnie łączy codzienną praktyczność (mówiłem przecież, że jest mały i się wszędzie zmieści, prawda?) z cechami typowej zabawki. Jest więc dokładnie tym, czym hot hatch powinien być. Niczego nie udaje, a przy tym świetnie sprawdzi się w większości sytuacji. A do tego jest sportowy charakter sprawia, że nawet poniedziałkowy dojazd do pracy może być eksyctujący. Ja bym brał białego z czarnym dachem.