Nissan Terrano R20 jest 2. generacją modelu o tej nazwie. Konstrukcja zadebiutowała w 1993 roku, jest owocem współpracy Nissana z Fordem, który pojazd oferował jako Ford Maverick. W Japonii auto występowało pod nazwą Nissan Mistral.

R20, tak jak jego poprzednik, jest autem o dużym potencjale terenowym. Jego gabaryty plasują go w ofercie marki bezpośrednio przed największym modelem Patrol. Auto jeszcze nie doczekało się następcy. Producent pośrednio wypełnił lukę pozostawioną przez Terrano trzema autami o komplementarnych charakterach, a są to Nissan X-Trail, Qashqai oraz Pathfinder.

Nadwozie Terrano oparte jest na stalowej ramie, co jest rozwiązaniem niespotykanym już w nowocześniejszych pojazdach tej klasy. Mimo sporej wady w postaci wysokiej wagi rama zapewnia zdolności terenowe niedostępne dla pojazdów z nadwoziem samonośnym.

Terrano R20 występował w 2 wariantach nadwoziowych. Wersja 5-drzwiowa, 5-osobowa mierzy 4720 mm długości, 1755 mm szerokości i 1810 mm wysokości. Pojemność bagażnika w tej odsłonie to 500 l lub 115 l przy rozłożonej ławeczce trzeciego rzędu siedzeń. Ładowność w zależności od wersji wyposażenia waha się od 700 do 750 kg.

Trzydrzwiowe nadwozie jest zdecydowanie krótsze; mierzy 4242 mm długości. Szerokość i wysokość obu wersji są identyczne. Bagażnik wersji 3D ma pojemność 355 l. Masa własna auta w 5-drzwiowym wariancie zabudowy oscyluje wokół 1800 kg.

Nadwozie Terrano było modyfikowane kilkakrotnie. W ramach pierwszej modyfikacji z 1996 roku przód wyposażono w okrągłe reflektory i nową atrapę chłodnicy. Druga modyfikacja (1999 rok) wniosła nowe zderzaki, kolejny raz przeprojektowano też światła z przodu. Zmiany w 2002 roku dotyczyły jedynie wnętrza pojazdu, w którym pojawiła się m.in. nowa kierownica.

Auto było dostępne z dwoma silnikami: benzynowym 2,4 l (116 KM) i turbodieslem 2,7 l (100 KM). Czterocylindrowy, rzędowy silnik benzynowy cieszył się niewielkim zainteresowaniem i po kilku latach wycofano go z oferty. Trzy lata po premierze, w ramach modernizacji auta, diesel dostał dodatkowe 25 KM mocy. Najmocniejszym i najnowszym motorem jest jednostka wysokoprężna o pojemności 3,0 l i mocy 154 KM, zapożyczona z modelu Patrol. To dynamiczny, czterocylindrowy silnik z bezpośrednim wtryskiem paliwa o sporej kulturze pracy. Paradoksalnie jest także najbardziej ekonomiczny: średnie zużycie oleju napędowego wynosi niewiele ponad 8 l/100 km.

Silniki współpracują z 4-stopniową automatyczną bądź 5-biegową skrzynią manualną.

Zawieszenie Terrano bardzo dobrze znosi trudy poruszania się po nawet kiepskiej jakości nawierzchniach, doskonale wybierając wszelkie nierówności. Z przodu niezależne, a z tyłu oparte na sztywnym moście, co jest rozwiązaniem niespotykanym już w nowszych konstrukcjach. Jest proste w naprawie i użyteczne w terenie, ale komfort i precyzja jazdy na asfaltowych drogach nie są jego domeną. Bardzo prosty jest układ napędowy – stały napęd na tył i dołączany na sztywno przód. Reduktor stanowi wyposażenie standardowe. Wadą jest zastosowanie zbyt słabego jak na tę masę auta układu hamulcowego.

Wnętrze Terrano charakteryzuje się marnym wyciszeniem i przeciętnej jakości materiałami. Kolejne minusy to mała ilość miejsca na tylnej kanapie wersji 3-drzwiowej i kiepski układ wentylacji.

3.63

Ocena na postawie 41 opinii Zobacz opinie

Oceń produkt Dodałeś już ocenę