Mniej znaczy więcej - 9ff 911 GT3 GTurbo 900 Bioethanol (2011)

Co roku firma 9ff przyjeżdża na włoski tor Nardò, by bić rekord prędkości. Po zeszłorocznej porażce tuner w tym roku przywiózł słabsze auto po to, żeby pojechać szybciej. Nowy wóz to 900-konne Porsche 911 GT3 zasilane bioetanolem.

Olgierd Lachowski

20.09.2011 | aktual.: 07.10.2022 18:20

Co roku firma 9ff przyjeżdża na włoski tor Nardò, by bić rekord prędkości. Po zeszłorocznej porażce tuner w tym roku przywiózł słabsze auto po to, żeby pojechać szybciej. Nowy wóz to 900-konne Porsche 911 GT3 zasilane bioetanolem.

Jak co roku celem tunera jest przekroczenie na włoskim 12,3-kilometrowym owalu prędkości 400 km/h. Nie jest to łatwe - w 2010 roku tej prędkości nie udało się osiągnąć 1200-konnemu bolidowi, choć jego teoretyczna prędkość maksymalna wynosiła 414 km/h.

Inżynierowie przeanalizowali problem i doszli do wniosku, że potrzebna jest lepsza aerodynamika. Wtedy będzie można zmniejszyć moc silnika (tu poziomem odniesienia jest te 1200 KM), a dzięki temu poprawi się sterowność samochodu i powinno być łatwiej dobić do założonej prędkości.

Za podstawę do realizacji całego pomysłu posłużyło zeszłoroczne 9ff 911 GT3 GTurbo 1200, które na Nardò osiągnęło 387 km/h i w którym dokonano wielu zmian.

Przede wszystkim przebudowano silnik, który został dostosowany do bioetanolu. W porównaniu z seryjnym motorem nowe są: głowica, wałki rozrządu, zawory (większe), sprężyny zaworowe, tłoki (większe) i tuleje cylindrowe, tytanowe korbowody, wał korbowy, przepustnica i kolektory dolotowe.

Powiększono objętość skokową motoru do 4 litrów i dodano dwie turbosprężarki F1200 użyte w starszym aucie. Aby podnieść wydajność całego układu, doładowania wstawiono intercooler. Nad wszystkim czuwa przerobiona elektronika.

Tak zmodyfikowaną jednostkę napędową 9ff nazwało TR-900. Nie obyło się bez usprawnień w układzie paliwowym (wydajniejsze wtryskiwacze) i dolotowym (nowe filtry powietrza).

Wymieniono cały układ wydechowy na własne dzieło. Tytanowy wydech ma 100-celowe reaktory katalityczne oraz dwa tryby pracy (zwykły i sportowy). Koniec końców silnik został tak ustawiony, żeby rozwijał moc 900 KM (przy 7250 obr./min) i moment obrotowy 1100 Nm przy 4800 obr./min.

Wielka moc (a przede wszystkim moment obrotowy) mogłaby zniszczyć seryjne sprzęgło i skrzynię biegów, zatem urządzenia należało ulepszyć. Zwykłe sprzęgło zastąpiono sportowym. W skrzyni zaś zmieniono koła zębate na takie, które mają wytrzymalsze zęby. Przy okazji zmieniono przełożenia 5. i 6. biegu. „Piątka” ma większe przełożenie niż seryjnie (została skrócona), a „szóstka” mniejsze (wydłużono ją). Chodziło o to, żeby na 5. biegu Porsche jak najszybciej osiągało 300 km/h, natomiast na 6. biegu auto ma się rozpędzać do 400 km/h.

Dla pewności, żeby nie przegrzała się skrzynia biegów, ulepszono jej chłodzenie.

Wóz ma ulepszone hamulce. Wykorzystuje m.in. klocki hamulcowe Porsche 911 GT3 Cup oraz płyn hamulcowy używany w tej wyścigówce. Zwiększono chłodzenie tylnych tarcz poprzez wykonanie otworów w tylnym zderzaku. Natomiast 9ff chyba zupełnie nic nie zrobiło z zawieszeniem (przynajmniej nie ma o tym informacji).

W stosunku do GTurbo 1200 kabina zupełnie się nie zmieniła, natomiast w porównaniu z seryjną łatwo zauważyć, że jest klatka bezpieczeństwa i inne fotele. Do tego auto jest całkowicie wybebeszone z tapicerki.

Podobnie zaawansowane modyfikacje jak silnik przeszło nadwozie. Mnóstwo elementów jest wykonane z kompozytów węglowych. Do takich części należą: przedni zderzakospojler, pokrywa bagażnika, drzwi (całe drzwi są włókna węglowego), tylne skrzydło i wielka listwa pod nim. Z kolei boczne szyby, w celu zmniejszenia wagi, zmieniono na poliwęglanowe odpowiedniki.

Także osłony tylnych kół są zrobione z kompozytów. Nie są one założone ot tak sobie. Razem z osłoną podłogi, tylnym skrzydłem i dyfuzorem zwiększają docisk samochodu do jezdni.

Wszystko jest ustawione tak, żeby bolid pobił 400 km/h. W tym roku 9ff przyjęło jakby zasadę zrównoważenia mocy z oporami aerodynamicznymi. To lepsze rozwiązanie niż zeszłoroczna „siłowa” próba przełamania 400 km/h.

GTurbo 900 Bioethanol potrzebuje 3,80 s na osiągnięcie 100 km/h, 8,70 s na rozpędzenie się do 200 km/h, a trzy setki ma na liczniku po 19,30 s. To wyniki zdecydowanie gorsze niż w przypadku GTurbo 1200, ale przyspieszenia nie są w tym wozie najważniejsze.

Najważniejsza jest prędkość maksymalna, której teoretyczna wartość nie jest znana, natomiast wiadomo, że auto potrafi przekroczyć 390 km/h, co pokazało na Nardò. Podczas którejś z kolei próby GTurbo 900 rozpędziło się do 391,2 km/h, co jest najlepszym wynikiem wśród tuningowanych samochodów osiągniętych na włoskim torze.

Co prawda główne założenie znowu nie zostało zrealizowane, ale jest o krok bliżej. Poza tym GTurbo 900 pokazało, w jakim kierunku powinno podążać 9ff, żeby osiągnąć 400 km/h.