Auto na Piątkę, czyli historii Renault część 4 

Autorem awangardowej sylwetki tego auta był Michel Boue. To właśnie on wymyślił, by tylne światła R5 szły po krawędziach tylnej części nadwozia od zderzaka w górę. Znak charakterystyczny Piątki i rozwiązanie, które później chętnie stosowali w swoich samochodach inni producenci. Pierwsze Renault 5 wyjechało na drogi w 1972 roku.

Historia marki Renault część 3

Na początku samochód czerpał sporo ze swojego poprzednika, Renault 4. Ta sama była płyta podłogowa, te same były silniki, o pojemności od 0,8 do 1,4 litra. Na początku Piątkę sprzedawano w dwóch wersjach: 5L napędzała jednostka o pojemności 0,8 litra i mocy 36 KM, a silniejszy model 5TL dysponował 48-konnym silnikiem 1,0. Najprostszy model L początkowo miał hamulce bębnowe także na przedniej osi.

Samochód zdobył niebywałą popularność nie tylko w Europie, ale także w Stanach Zjednoczonych, Azji czy Afryce. W USA nazywano go "Le Car". Piątkę produkowano także w Iranie, ze zmienioną nazwą Sepand. W Hiszpanii na rynek wypuszczono także wersję sedan, pod nazwą Renault 7.

Na przełomie lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych pojawiły się pierwsze modele Renault 5 Turbo. Początkowo tworzono go tylko z myślą o targach, ale 400 sztuk wersji seryjnej rozeszło się tak szybko, że Renault postanowiło wypuścić je także w wersji rynkowej. Renault 5 Turbo wyposażono w rzędowy, czterocylindrowy silnik z turbodoładowaniem. Jego pojemność wynosiła 1,4 litra, a moc 160 KM. Wersję rajdową R5 Turbo napędzała jednostka o mocy 350 KM.

W roku 1985 na rynku pojawiła się druga generacja Piątki, nazwana "Supercinq" lub "Superfive" ("Superpiątka"). W sylwetce nie zanotowano zbyt rewolucyjnych zmian, ale auto po raz pierwszy wyposażono w automatyczną skrzynię biegów. Pojawił się też diesel oraz wersja GT Turbo.