Trzech muszkieterów, czyli historii Forda część 4 [geneza motoryzacji]

W 1952 roku na europejski rynek wszedł Taunus 12M. Liczba 12 wiązała się z silnikiem o pojemności 1,2 litra. Litera M miała oznaczać "Majstersztyk". Samochód miał cztery cylindry i 38 KM mocy. To był następca Taunusa G93A, popularnie zwanego "Buckeltaunus", czyli "garbaty Taunus". W szczegółowym prospekcie Ford wyliczał zalety tego auta. Naliczył ich aż 79, dlatego złośliwi o tym samochodzie mówili nie inaczej jak Ford 79.

Siedem lat później Ford zaskoczył angielskich całkowicie nowym, zaprojektowanym od podstaw modelem Anglia 105E. Konstrukcja pomyślana jako rodzaj samochodu dla ludu, została wyposażona w oszczędny, czterocylindrowy, krótkoskokowy silnik górnozaworowy.. Tylna szyba osadzona w stosunku do pokrywy bagażnika pod ostrym kątem oraz przód w kształcie łuku były efektem badań przeprowadzonych w tunelu aerodynamicznym.

W 1961 roku zaprezentowano Forda Anglia w wersji kombi i limuzyna, a do jednostki 0,9 litra o mocy 40 KM  i prędkości maksymalnej 115 km/h  dołączył wydajniejszy silnik 1,2. Model ten zbudowano w liczbie ponad miliona sztuk, na fali sukcesu, który w dużej mierze zawdzięczał nowoczesności silnika, szeroko stosowanego również na polu sportowym.Poza Wyspami Brytyjskimi Anglia była rzadko spotykana, ale tam odniosła prawdziwy spektakularny sukces.

Historii Forda część 3

Trzecim samochodem, który budował legendę Forda w Europie, był Capri. Zdjęcia nowego Forda chciano zaprezentować dopiero w lutym 1969 roku, lecz spragnieni sensacji dziennikarze dopilnowali, by tajemnica przestała nią być już pod koniec 1968 roku. Bez wątpienia Ford Capri spodobał się przede wszystkim młodym kierowcom, którzy chcieli mieć samochód o sportowym charakterze za przystępną cenę. Samochód był przeznaczony na rynek Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej i powstawały w niemieckich zakładach Forda.

Bardzo popularna  była wersja 2000 GT. Silnik miał pojemność 2,0 litrów  i moc 90 KM. Było aż sześć wersji wyposażenia tego auta i można było spokojnie zbudować auto na miarę swoich wyobrażeń. Bogate wyposażenie sprawiało, że ładny i żwawy samochód cieszył się coraz większą popularnością. Aż do roku 1974, gdy Capri pierwszej generacji musiał ustąpić miejsca drugiej generacji. Jednak nie powtórzyła już ona takiego sukcesu.