Mitsubishi Pajero II

Pajero (V20) to druga generacja terenowego samochodu produkowanego w latach 1991-2000 przez wielobranżowy japoński koncern Mitsubishi. Pajero V20 zastąpiło wytwarzany od 1982 roku Pajero L040. Pajero II produkowane było w Japonii, Wenezueli, Indiach i na Filipinach.

Prototyp pierwszego wozu terenowego Mitsubishi powstał już w 1973 roku, ale pierwszej generacji Pajero zadebiutowało dopiero w 1982 roku na samochodowym salonie w Tokio. Wóz drugiej generacji, mimo pewnych podobieństw do starszego auta, był zupełnie nową konstrukcją. Oficjalna premiera Pajero II nastąpiła w 1990 roku, ale już rok wcześniej sprzedano około 3 tys. egzemplarzy serii pilotażowej.

Pajero II oferowano z kilkoma rodzajami nadwozia: Metal Top (krótki i długi), Soft Top (krótki) i Junior (krótki). Zaproponowano dwie długości nadwozia. W porównaniu z poprzednikiem krótka (3-drzwiowa) wersja miała powiększony o 70 mm rozstaw osi, a dłuższy model (5-drzwiowy) urósł o 30 mm.
Nowy wóz był też większy wewnątrz. Zapewniał pasażerom bardzo komfortowe jak na te czasy warunki podróży autem terenowym. Prosta deska rozdzielcza była prosta w obsłudze i, co ważne w samochodach terenowych, łatwa do utrzymania w czystości.

Przez okres swojej produkcji Pajero wytwarzano z wieloma różnymi silnikami. Były to jednostki benzynowe i o zapłonie samoczynnym.

Najmniejszym motorem był 2,4-litrowy, benzynowy 4G64, produkowany początkowo z 8-zaworowym układem rozrządu, a w późniejszym czasie z 16-zaworowym rozrządem i dwoma wałkami rozrządu. W pierwszej fazie produkcji silnik miał wielopunktowy wtrysk paliwa, jednak w późniejszych latach sprzedawano także go w wersji z bezpośrednim zasobnikowym wtryskiem.

Nieco większy, 2,6-litrowy silnik w Pajero II dostępny był tylko do końca 1991 roku. Był to bardzo prosty i wytrzymały motor, początkowo produkowany z gaźnikiem. Dopiero w późniejszej fazie produkcji jednostka miała wtrysk paliwa.

Dużo lepiej znane były dwie duże jednostki napędowe o objętości skokowej 3,0 l i 3,5 l. Oba silniki to widlaste szóstki, które początkowo miały po dwa zawory na każdy cylinder. W późniejszych latach zmieniono w nich rozrządy na 24-zaworowe. W Pajero Evolution była nawet dostępna 3,5-litrowa wersja z systemem MIVEC. Mniejszy z motorów miał moc około 140 KM, a większy blisko 210 KM.

W Polsce oferowano oficjalnie tylko jeden silnik: 4-cylindrowy motor 4D56 o objętości skokowej 2,5 l i mocy 99 KM (maksymalny moment obrotowy – 242 Nm). Druga jednostka napędowa to silnik o mocy 125 KM i maksymalnym momencie obrotowym 292 Nm, uzyskiwanych z 2,8 l objętości skokowej. Ten jednak był niedostępny w Polsce.

Najważniejsze w Pajero były jednak nie silniki, ale układ napędowy. Pajero miało napęd na wszystkie koła Super Select 2. generacji. Napęd składał się z centralnego mechanizmu różnicowego i sprzęgła wiskotycznego. Do wyboru był tryb napędu na tylne lub cztery koła. Dostępnych było kilka trybów jazdy, które dało się wybierać bez konieczności zatrzymywania się.

W 1998 roku Pajero przeszło facelifting. Zmieniono nieco przód samochodu, w tym światła, światła przeciwmgielne, zderzak, osłonę chłodnicy. W standardzie w wersji z 3,5-litrowym silnikiem pojawiły się poduszki powietrzne dla kierowcy i pasażera.

Pajero II generacji, podobnie jak poprzednik, zasłynęło legendarną wręcz trwałością. Dotyczy to każdego elementu auta, począwszy od mało awaryjnych silników i w zasadzie bezobsługowych układów napędowych, przez trwałe skrzynie biegów i zawieszenia, a skończywszy na dobrych materiałach w kabinie.

Najsłabszą stroną wozu są paliwożerne silniki benzynowe, dlatego lepszym rozwiązaniem jest zakup auta z dieslem. Bywają też egzemplarze nieco skorodowane, ale to raczej rzadkość.

W 1999 roku Pajero II zostało zastąpione nowym samochodem. Przez 10 lat produkcji wytworzono około 1,4 mln sztuk Pajero II.

4.30

Ocena na postawie 13 opinii Zobacz opinie

Oceń produkt Dodałeś już ocenę