Fiat Siena
Palio to samochód segmentu B (auta małe) produkowany przez włoski koncern samochodowy Fiat od 1996 roku w różnych fabrykach na całym świecie.
Palio jest samochodem realizowanym w ramach Projektu 178. Projekt ten został zainicjowany przez Fiata w 1996 roku i polega na produkowaniu wielu samochodów segmentu B zbudowanych na tej samej płycie podłogowej i wykorzystujących większość tych samych części i zespołów, a różniących się przede wszystkim nadwoziem.
W ramach tego projektu wytwarzane są takie samochody, jak: Palio/Palio Weekend), Strada (czyli Palio Pick-Up), Siena (czyli Palio sedan), Albea/Petra (czyli nowa Siena).
Fiat Siena pierwszej generacji zadebiutował pod koniec 1996. Początkowo auto wytwarzano w argentyńskiej Córdobie, następnie również w Polsce (najpierw w Bielsku-Białej, a potem w Tychach). Od 1998 roku Sienę produkowała też turecka fabryka Fiata, a rok później zaczęto wytwarzanie tego Fiata w Brazylii.
Proste, ale ładne nadwozie liczyło 4,1 m długości i było tylko minimalnie krótsze od bliźniaczego modelu Palio Weekend.
Wnętrze samochodu, nawet jak na auto segmentu B, miało co najwyżej przeciętne rozmiary. Wyżsi kierowcy mogli mieć problem z zajęciem odpowiedniej pozycji ze względu na zbyt mały zakres regulacji fotela. Siedziska, zarówno z przodu, jak i z tyłu, były zbyt krótkie. Odczuwał to przede wszystkim kierowca, któremu brakowało podparcia ud. Fotele nie należały też do najwygodniejszych.
Z tyłu trzy osoby mogły podróżować na zasadzie wyjątku, i to na krótkim dystansie, bo miejsca brakowało zarówno na nogi, jak i nad głową.
Jak na samochód mały Siena miała ogromny bagażnik o pojemności około 500 l. Co prawda otwór załadunkowy nie był zbyt duży, ale za to krawędź załadunku znajdowała się stosunkowo nisko.
Zawieszenie Sieny było możliwie najprostszą konstrukcją składającą się z przodu z kolumn MacPhersona i dolnych wahaczy poprzecznych (był też stabilizator), a z tyłu montowano belkę skrętną. Z tej też przyczyny komfort resorowania nie był najwyższy, chociaż zawieszenie zestrojono możliwie miękko. Z kolei komfortowe ustawienie elementów zawieszenia uniemożliwiało dynamiczną jazdę, ponieważ auto wychylało się na łukach.
Początkowo podstawowym silnikiem Sieny był motor o objętości skokowej 1,4 l, wyposażony w 8-zaworowy układ rozrządu. Jednostka napędowa wytwarzała 70 KM mocy maksymalnej. W 1999 roku został on zastąpiony przez 1,2-litrowy silnik o 16 zaworach, który osiągał moc 80 KM.
Drugą, produkowaną przez całe 6 lat, jednostką napędową był 16-zaworowy silnik o objętości skokowej 1,6 l, generujący moc 100-103 KM. Motor ten dobrze spisywał się z instalacjami gazowymi.
Poza Polską Siena oferowana była także z innymi silnikami, i to szeroką ich gamą, o objętości od 1 l (benzynowy) do 1,7 l (diesel).
Mimo niezaprzeczalnych zalet w postaci niskiej ceny zakupu, niskich kosztów eksploatacji oraz dużej przestrzeni bagażowej Siena ma też wiele wad.
Wśród nich najpoważniejsze były wycieki oleju z silników i skrzyń biegów. Kolejny problem to zacinające się zamki i klamki, przez co nie można było dostać się do wnętrza Fiata.
Również korozja nie ominęła Sieny. Auto rdzewiało na potęgę. Zwykle pierwsze ogniska pojawiały się na krawędziach błotników i progach, następnie na krawędzi maski i tylnej pokrywy. Rdza atakowała też mocowania kolumn MacPhersona i miskę olejową silnika.
Posiadacze tego samochodu narzekali również na ponadprzeciętną paliwożerność niewielkich przecież jednostek napędowych oraz nie najlepsze wyciszenie kabiny pasażerskiej.
Fiat Siena to tani sedan, który miał sprawdzać się na wielu światowych rynkach. Jeśli komuś nie przeszkadzają różne usterki dotykające przede wszystkim zawieszenia i nadwozia (korozja), to powinien być zadowolony z tego samochodu, szczególnie po założeniu instalacji LPG.
Siena pierwszej generacji produkowana była do 2002 roku, przy czym w Polsce jej wytwarzanie zakończono rok wcześniej.
