Rajd Polski 2016 - Andreas Mikkelsen wygrywa rzutem na taśmę

Dziś pierwsze, a w dwóch ostatnich edycjach drugie miejsce Andreasa Mikkelsena – oto statystyki tego kierowcy w Rajdzie Polski. Rajdzie, który potwierdził jak z punktu widzenia zawodników walczących o mistrzostwo świata upośledzone są nowe przepisy dotyczące pozycji startowej do oesów. Z drugiej jednak strony, mamy wyjątkowo ciekawe mistrzostwa, w których w siedmiu rajdach zwyciężyło sześciu różnych zawodników. Takie rzeczy pamiętamy z lat 90.

Lider i wicelider klasyfikacji generalnej mistrzostw nie mieli wiele do powiedzenia na szutrowych trasach Rajdu Polski od samego początku rozgrywki. O ile jednak Sébastien Ogier trzymał się pierwszego dnia kurczowo czwartej pozycji, o tyle Dani Sordo nawet nie mógł się przebić do pierwszej dziesiątki. Różnica jest taka, że Sébastien Ogier ma na tyle duży talent i umiejętności, że pomimo fatalnej pozycji startowej mógł się utrzymać w czołówce. Natomiast Dani Sordo „ukarany” przez regulamin nie mógł wiele zdziałać, a zdecydowanie niższe umiejętności nie pozwoliły mu nadrobić tempa.

W zupełnie innym świecie byli Ott Tänak i Andreas Mikkelsen, którzy narzucili tempo od samego początku i do mety walczyli o zwycięstwo. Pierwszym liderem, nie licząc superoesu w Mikołajkach, został Estończyk reprezentujący barwy zespołu DMACK, jadący Fordem Fiestą WRC. Później inicjatywę przejął Norweg z fabrycznego teamu Volkswagena i to on był liderem po pierwszej pętli. Tänak spadł na trzecie miejsce za Haydena Paddona, który wmieszał się w tę rywalizację. Na drugiej pętli Tänak wygrał trzy odcinki, które dały mu prowadzenie w rajdzie. Pomimo tego, że dwa kolejne padły łupem Paddona i Ogiera, to ci dwaj zawodnicy odstawali już od pierwszego Tänaka i drugiego Mikkelsena.

Wczoraj mieliśmy kontynuację szarży Tänaka do pierwszego zwycięstwa w swojej karierze. Wychowanek Markko Martina wygrał na trzech pierwszych próbach, czym wyrobił sobie 18 s przewagi nad Mikkelsenem. Norweg chciał odrobić na drugiej pętli, ale wygrał tylko dwukrotnie z Tänakiem, przez co strata powiększyła się do 21,3 s.

Ostatnią szansą Mikkelsena były cztery dzisiejsze oesy. Od rana pada deszcz i było to niekorzystne dla kierowcy Fiesty. Tänak miał złe ustawienia, które nie pasowały do śliskiej trasy. Stracił jednak tylko 2,4 s do wicelidera na pierwszej próbie, nadal utrzymując zdecydowaną przewagę. Na kolejnej wygrał Ogier, który walczył z Jari-Mattim Latvalą o piątą pozycję. Obaj wygrali wszystkie próby tego dnia, ale ostatecznie Fin utrzymał piąte miejsce. Natomiast Mikkelsen konsekwentnie trwał przy swoim. Urwał kolejne 3,1 s na drugiej próbie dnia, a po serwisie miał już pewne zwycięstwo w kieszeni. W samochodzie Tänaka doszło do przebicia opony z przodu, przez co ten stracił ponad 40 s. Był tak blisko zwycięstwa. Być może dobrze, że nie wygrał, bo prywatny kierowca na oponach DMACK mogłoby być punktem zapalnym do rozmów na temat zmiany kontrowersyjnych przepisów, które dają nam ciekawe mistrzostwa. Choć i tak nie wiadomo, czy drugie miejsce Tänaka nie przeleje kielicha rozgoryczenia szefostwa Volkswagena.

W nielicznym gronie Polaków, najszybszą załogą byli mistrzowie Europy – Kajetan Kajetanowicz i Jarosław Baran. W kategorii WRC2 zajęli czwarte miejsce za Teemu Suninenem w Škodzie Fabii R5, Elfynem Evansem jadącym Fiestą R5 i Esapekką Lappim, który od lat używa Škody. Piąty w tej klasie był Jarosław Kołtun pilotowany przez Ireneusza Pleskota. Kajetanowicz został klasyfikowany na 16. miejscu w rajdzie, a Kołtun na 18.