Daewoo Espero

Daewoo Espero to koreańskie auto segmentu D produkowane w latach 1991-1999. Nadwozie zaprojektowało studio Bertone i początkowo próbowało zainteresować nim Citroëna i Opla, jednak obie firmy odrzuciły projekt, a produkcji Espero podjęło się koreańskie Daewoo.

Espero produkowano w Korei Południowej, a montowano w Polsce oraz Rumunii.

Początkowo wóz był dostępny na rynku koreańskim i w USA, a w Europie auto weszło do sprzedaży w 1994 roku. Montaż w systemie SKD w Polsce rozpoczął się 2 lata później. W 1997 roku Espero zniknęło z większości europejskich rynków, natomiast w Polsce sprzedawane było do roku 1999.

Samochód dostępny był nawet w Australii w latach 1995-1997. W 1997 roku został zastąpiony nowszym modelem Leganza.

W Hiszpanii Daewoo Espero sprzedawano pod nazwą Daewoo Aranos. Ponieważ słowo „espero” po hiszpańsku znaczy ‘czekam’, firma uznała, że nazwa byłaby nieodpowiednia.

Z technicznego punktu widzenia Espero jest spokrewnione z Oplem Asconą C (1981-1988). Auto wyposażane było w jeden z trzech silników. Najmniejsza (16-zaworowa) jednostka napędowa miała 1,5 l objętości skokowej i wytwarzała moc 90 KM przy 4800 obr./min i moment obrotowy 137 Nm. Dwa większe silniki to motory 8-zaworowe mające objętość 1,8 oraz 2,0 l. Słabszy silnik rozwijał moc 95 KM przy 5400 obr./min (moment obrotowy wynosił 145 Nm), a mocniejszy miał 105 KM przy 5000 obr./min (moment obrotowy miał wartość 165 Nm).

Silniki montowano z przodu poprzecznie, a z nimi sprzęgnięte były 5-biegowe, manualne skrzynie biegów (w Australii z silnikiem 2,0 l łączono także 4-biegową skrzynię automatyczną). Napęd przenoszony był na przednie koła.

W zależności od wersji wyposażenia i silnika 4,6-metrowy samochód ważył od 1103 kg do 1161 kg (1.8 CD i 2.0 CD). W najsłabszej wersji Espero potrzebowało 12,8 s na przyspieszenie do 100 km/h (rozpędzało się do 173 km/h), a w najmocniejszej 10,8 s (osiągało prędkość 185 km/h).

Pojazd miał przestronne wnętrze zamknięte w 4,6-metrowym nadwoziu. Niestety, jakość wykonania i spasowania elementów w kabinie pasażerskiej pozostawiała wiele do życzenia na tle zachodniej konkurencji. Daewoo Espero miało za to bardzo duży bagażnik o objętości 520 l, który w wielu przypadkach znacznie przewyższał wymiarami rywali wyprodukowanych przez bardziej znane firmy.

Do zalet auta można zaliczyć dość bogate (jak na ten przedział cenowy) wyposażenie, które obejmowało m.in. ABS oraz stosunkowo niskie zużycie paliwa (m.in. dzięki niskiemu współczynnikowi oporu powietrza wynoszącemu 0,29).

Wady to spora awaryjność mechanizmów oraz słaba ochrona antykorozyjna karoserii. Na szczęście ceny części zamiennych były stosunkowo niskie.

Przez wszystkie lata produkcji Espero nie przeszło w zasadzie żadnych zmian stylistycznych ani silnikowych, a od połowy lat 90. koreańska firma myślała już o zastąpieniu tego przestarzałego samochodu innym, nowocześniejszym.

Daewoo liczyło na sprzedaż w Polsce około 20 tys. egzemplarzy rocznie. Niestety, ani niska cena, ani inne zalety nie przełożyły się na taką sprzedaż, jaką zakładali Koreańczycy.

W 1996 roku w warszawskich zakładach Daewoo-FSO zmontowano 7512 sztuk Espero. Rok później złożono niespełna 8 tys. egzemplarzy, natomiast w 1998 już tylko 3172, a w ostatnim 1999 roku zaledwie 1956 sztuk. W Korei Południowej produkcję Espero Daewoo zakończyło dwa lata wcześniej, zastępując je znacznie nowocześniejszą Nubirą. Także w Polsce Nubira stała się następcą Espero.