Daewoo Nexia

Daewoo Nexia to kompaktowy samochód produkowany od 1994 roku, oparty na konstrukcji Opla Kadetta E. Produkcja Nexii w Polsce odbywała się w latach 1995-1998, a w Uzbekistanie trwa od 1996 do dziś. W Korei Południowej Nexia wytwarzana była od 1994 do 1997 roku, a w Rumunii od 1996 do 2006 roku.

Daewoo Nexia została w 1997 roku zastąpiona przez dużo nowocześniejszego Lanosa, ale jeszcze przez kilka lat dostępna była w wielu krajach równolegle z nowszym autem.

Nim Nexia pojawiła się w salonach w 1994 roku, Daewoo od 1985 roku produkowało model Racer będący dokładną kopią Opla Kadetta E. Dopiero w roku 1994 zmodernizowane gruntownie auto zyskało nową nazwę – Nexia (na niektórych rynkach – Cielo).

Nexię produkowano w trzech wersjach nadwoziowych. Można było ją kupić jako 3-drzwiowego i 5-drzwiowego hatchbacka oraz 4-drzwiowego sedana.

Jak na tak przestarzałą konstrukcję Nexia zapewniała, szczególnie z przodu, sporą ilość miejsca, ale na tle konkurentów z Europy Zachodniej komfort podróżowania pozostawał na niskim poziomie. Winne temu są m.in. źle zestrojone zawieszenie (za miękkie) oraz fotele o zbyt krótkich i niewygodnych siedziskach.

Wersja hatchback miała średnich rozmiarów (jak na tę klasę samochodów) bagażnik o pojemności 390 l, a sedan mógł się pochwalić aż 530-litrowym kufrem.

Nexię sprzedawano w kilku poziomach wyposażenia wnętrza, których dostępność zależała od wyboru konkretnej wersji nadwoziowej. Niezależnie od tego wyposażenie seryjne było ubogie, a samochód zawierał tylko takie elementy, które były już od wielu lat obowiązkowymi punktami każdego wyposażenia.

Dopiero w liście elementów dodatkowych dostępne były światła przeciwmgielne, wspomaganie kierownicy, poduszka powietrzna dla kierowcy, ABS, manualna klimatyzacja, centralny zamek, alarm, elektryczna regulacja szyb, zamykany na klucz schowek czy welurowa tapicerka.

Nawet tak prozaiczna i - wydaje się - oczywista rzecz jak regulacja kolumny kierownicy w osi pionowej dostępna była tylko za dopłatą. Co ciekawe, za dodatkowe pieniądze można było nabyć skórzaną tapicerkę.

Nexię produkowano z czterema silnikami. Najsłabszy z nich (1,5-litrowy) miał moc 75 KM, a najmocniejszy (również 1,5-litrowy) 107 KM. Pomiędzy nimi znajdował się 1,5-litrowy, 16-zaworowy motor o mocy 90 KM i 1,8-litrowa jednostka o mocy 100 KM.

W Polsce oferowano motory 1,5-litrowe (75-konny i 90-konny). Słabszy miał 8 zaworów na cylinder, a mocniejszy 16 zaworów na cylinder. W zależności od mocy jednostki napędowej samochód potrzebował od 12,5 do 12,2 s na rozpędzenie się do 100 km/h i osiągał od 163 do 170 km/h.

W Polsce umieszczony z przodu w poprzek, napędzający przednie koła silnik łączony był tylko z 5-biegową, manualną skrzynią biegów. Na innych rynkach dostępne były także Nexie z 4-biegowymi, automatycznymi skrzyniami biegów.

Silnik i układ napędowy należą do trwalszych elementów Nexii, choć zdarzają się pojedyncze egzemplarze, w których te dwa zespoły psują się notorycznie. Warunkiem trwałości jednostek napędowych była regularna wymiana (co 60 tys. km) paska rozrządu.

Z kolei do słabych stron Daewoo Nexii należą nietrwała instalacja elektryczna, pojawiające się często luzy w układzie kierowniczym i mechanizmie zmiany biegów, marnie spasowane, trzeszczące plastikowe elementy wyposażenia wnętrza.

Najbardziej uciążliwa jest jednak wszechobecna korozja, która najbardziej dotykała drzwi oraz tylnych nadkoli. Walka z nią jest dość trudna, bo tylko część nadwozia samochodu ocynkowano.

Na szczęście wszystkie usterki i wady Nexii można stosunkowo tanio naprawić, bo na rynku nie brakuje ani tanich oryginalnych części, ani ich jeszcze tańszych zamienników.

Obecnie Nexie coraz rzadziej pojawiają się na rynku wtórnym, a sprzedawane wozy często mają bardzo duży przebieg i bujną historię stłuczek. Sporo jest też samochodów, które wyposażono w instalacje gazowe niskiej jakości.