W październiku 1997 roku na salonie samochodowym w Tokio Toyota pokazała model J100. Auto weszło do produkcji w styczniu roku następnego. Wóz tej serii wytwarzany był w dwóch wersjach: J100 i J105.

Auta co prawda różniły się odrobinę wyglądem, ale miały na przykład wspólną cechę w postaci jednego typu nadwozia. Było to zawsze 5-drzwiowe kombi. Mierzące prawie 5 m Land Cruisery miały charakterystyczną karoserię z wyraźnymi przetłoczeniami błotników.

Wozy produkowano tylko w wersji 5-miejscowej. W kabinie było dużo miejsca dla pasażerów i nawet wysokie osoby nie mogły narzekać na brak przestrzeni na nogi czy nad głowami. Przednie fotele rozdzielała dość szeroka konsola środkowa. Deska rozdzielcza wyglądała typowo dla aut terenowych, a więc nie porywała swoim designem, ale była funkcjonalna.

Wyposażenie podstawowe na większości rynków obejmowało w Land Cruiserze dwie czołowe poduszki powietrzne dla kierowcy i pasażera, klimatyzację i elektrycznie sterowane szyby oraz ABS. W bogatszych wersjach był ASR i ESP, automatyczna klimatyzacja i skórzana tapicerka.
W samochodach serii J100 Toyota zrezygnowała z doskonałych możliwości terenowych na rzecz podwyższenia komfortu jazdy. W związku z tym inżynierowie zastosowali z przodu niezależne zawieszenie kół z amortyzatorami i sprężynami śrubowymi.

Były jednak rynki, na których klienci byli gotowi poświęcić częściowo komfort jazdy na rzecz dzielności terenowej. Oczywiście nie chodziło o to, żeby auto zachowywało się na drodze jak wóz drabiniasty. Odpowiedzią na potrzeby mieszkańców Australii, Afryki i Ameryki Południowej była Toyota J105.

W tym samochodzie pozostawiono dobrze znane z pojazdów serii J80 sztywne osie zarówno z przodu, jak i z tyłu. Podobnie jak J100 J105 miała stały napęd na wszystkie koła. Pod maską auta montowano tylko dwa różne silniki. Pierwszym z nich był rzędowy 6-cylindrowy diesel o objętości skokowej 4,2 l. Miał on moc zaledwie 131 KM, ale osiągał spory, bo wynoszący 271 Nm przy 2200 obr./min. Drugim dostępnym motorem była jednostka napędowa spalająca benzynę. Miała ona również sześć cylindrów, ale jej objętość była jeszcze większa niż w dieslu, ponieważ wynosiła 4,5 l. Ten motor osiągał 215 KM mocy i aż 373 Nm momentu obrotowego, który był dostępny przy 3200 obr./min.

Z kolei wersja J100 występowała z czterema silnikami, przy czym jednym z nich był 4,5-litrowy benzynowy agregat znany z J105. Miał on te same parametry techniczne co w samochodach przeznaczonych na rynek australijski. Drugą jednostką była widlasta, 8-cylindrowa maszyna o objętości skokowej aż 4,7 l. Rozwijała ona moc 231 KM i maksymalny moment obrotowy 410 Nm przy 3200 obr./min.

Były także dwa turbodiesle. Oba charakteryzowały się sześcioma cylindrami ustawionymi w rzędzie i objętością skokową 4,2 l. Różniły się za to układami wtryskowymi. Słabszy motor rozwijał moc 167 KM i moment obrotowy 352 Nm, a mocniejszy 204 KM mocy maksymalnej i 430 Nm momentu obrotowego.

W Land Cruiserze J100 (J105) montowano trzy skrzynie biegów. Podstawowa to 5-biegowa skrzynia manualna, ale na niektórych rynkach standardem był 4-biegowy automat. Zazwyczaj jako opcja występowała skrzynia automatyczna, ale o pięciu przełożeniach.

Produkcję J100 i J105 zakończono w 2007 roku. Do tego czasu auto zdobyło pięć nagród dla samochodu terenowego roku przyznawanych przez australijskich dziennikarzy.

4.18

Ocena na postawie 19 opinii

Oceń produkt Dodałeś już ocenę