Lancia Delta 2 generacji

Delta to model kompaktowego samochodu (segment C) produkowanego od 1979 roku z przerwą w latach 1999-2008 przez włoską firmę Lancia, należącą do włoskiego koncernu samochodowego Fiat.

W pierwszej połowie lat 90. Lancia postanowiła wycofać się z Rajdowych Samochodowych Mistrzostw Świata. Z tą decyzją zbiegła się w czasie decyzja o zmianie produkowanego od ponad 10 lat modelu Delta na nowy. Deltę drugiej generacji producent zaprezentował w 1993 roku i jeszcze w tym samym roku auto weszło do produkcji.

Samochód oferowany był jako 3-drzwiowy i 5-drzwiowy hatchback. Kształty nadwozia nieco nawiązywały do Delty pierwszej serii. Nadwozie było ładne i nowoczesne jak na początek lat 90. ubiegłego wieku, jednak samochód wyglądał dużo grzeczniej niż poprzednik. Charakterystyczny element stanowiły wąskie przednie światła.

Lancia Delta bazowała na płycie podłogowej Fiatów Tipo i Tempra i w nomenklaturze Fiata miała za zadanie wypełnić lukę między tymi dwoma wozami. Wynoszący nieco ponad 2,5 m rozstaw osi w ogóle się nie zmienił od czasu produkcji Delty I. Mimo to dzięki różnym nowoczesnym rozwiązaniom udało się wygospodarować nieco więcej miejsca w kabinie pasażerskiej.

Osoby zasiadające z przodu nie miały powodów do narzekań. Zajmowały miejsce na obszernych, sprężystych fotelach z dobrym trzymaniem bocznym. Do tego miały wystarczająco dużo miejsca na nogi i nad głowami. Nieco gorzej było z pasażerami z tyłu, szczególnie jeśli kierowca lub pasażer z przodu przesunęli swoje fotele w skrajną pozycję do tyłu. Wtedy nawet osoby średniego wzrostu miały problem ze znalezieniem miejsca na nogi.

Kłopot mogło też sprawiać zajmowanie miejsca na tylnej kanapie w przypadku wersji 3-drzwiowej.
W porównaniu z poprzednikiem znacznie poprawiła się jakość wykończenia wnętrza oraz użyte do jego obicia materiały. Znacznie lepiej Lancia wygłuszyła też swoje nowe auto. Za to gorzej było z widocznością – szczególnie do tyłu, gdzie szyba była mniejsza niż w poprzedniku.

Tak jak poprzedniczka nowa Delta miała silnik umieszczony poprzecznie z przodu i napęd przenoszony na przód. W przeciwieństwie jednak do starego wozu nowy nigdy nie został wyposażony w napęd na cztery koła. W prasie pojawiały się co jakiś czas doniesienia, że już wkrótce Delta sprzedawana będzie jako wersja 4x4, jednak nigdy do tego nie doszło. Podobnie było ze spekulacjami na temat rajdów. Plotkowano o rzekomym planowanym powrocie włoskiego producenta na trasy rajdowe. Lancia nigdy nie potwierdzała tych plotek i nigdy już nie wróciła do sportu.

Część silników instalowanych pod maską Delty II znana była z poprzedniego modelu. Do takich motorów należał na przykład 1,9-litrowy turbodiesel dostępny w latach 1994-1999. 90-konny silnik nie zapewniał co prawda rewelacyjnych osiągów, ale gwarantował niskie zużycie paliwa.

Od początku w produkcji był 1,6-litrowy motor z elektronicznym wtryskiem paliwa. Sprzedawano go w dwóch wersjach. Słabsza miała 75 KM, a mocniejsza 90 KM.

Tak samo było z 2-litrową jednostką napędową turbo, którą instalowano w odmianach 2.0 16V i 2.0 16V HF. W pierwszej wersji motor miał 139 KM, a w drugiej 186 KM. Silnik ten dostępny był do 1996 roku. Potem zastąpiono go już tylko jedną, za to nieco mocniejszą wersją. Z 2 l udało się wycisnąć 193 KM mocy maksymalnej. Przy masie własnej ok. 1350 kg i napędzie na przód wóz osiągał prędkość 225 km/h, a do 100 km/h rozpędzał się w 7,5 s.

W 1996 roku producent wzmocnił 1,6-litrowy silnik z 90 KM do 103 KM i była to wersja dostępna równolegle ze słabszymi.

Oprócz wyżej wymienionych motorów dostępny był 1,8-litrowy silnik, który początkowo (lata 1994-1996) występował w wersji 8-zaworowej, a potem w odmianie 16-zaworowej. Najpierw miał on moc 90 KM (8 zaw.), a następnie oferowany był jako 113-konny lub 131-konny.

Produkcję Lancii Delty drugiej generacji zakończono w 1999 roku. Ten wóz nigdy nie powtórzył sukcesu swojego poprzednika – ani na płaszczyźnie sprzedaży, ani w zawodach sportowych.