Trzecia generacja coupé Hondy – Prelude, weszła do produkcji w 1988 roku. Zastąpiła ona model Prelude II istniejący na rynku od 1983 roku. Wprowadziła ona w porównaniu z poprzednikiem niewielkie zmiany stylistyczne, modyfikacje w palecie dostępnych jednostek i, co ciekawe, wszystkie cztery koła skrętne. To ostatnie rozwiązanie w połączeniu z dobrym zawieszeniem pozwoliło pokonać modelowi Prelude 2.0Si 4WS w 1987 roku slalom magazynu „Road & Track” z prędkością 105,4 km/h. Był to wynik przebijający wszystkie auta z tamtego rocznika, łącznie z modelami Porsche, Lamborghini i Ferrari.

Nadwozie Hondy Prelude trzeciej generacji mimo dość kanciastych kształtów zbliżonych do poprzednika wnosiło znaczną poprawę aerodynamiki. Pas przedni był niski i nie został wyposażony w grill. Charakteryzowały go długie kierunkowskazy i otwierane reflektory. Sylwetka tego dwudrzwiowego coupé nie wyróżniała się niczym szczególnym spośród innych aut tego typu z tamtego okresu. Pas tylny miał duże światła połączone centralnie długą listwą odblaskową.

Wnętrze Hondy Prelude trzeciej generacji było typowe dla lat 80.: szare, kanciaste i wykonane z niskiej jakości tworzyw sztucznych. Jakość wykończenia nieco ratowały skórzane fotele o świetnym trzymaniu bocznym. Na konsoli środkowej znajdowało się jedynie miejsce na radio oraz sterowanie temperaturą i siłą nawiewu powietrza. Pasażerowie tylnej kanapy nie mieli do dyspozycji dużej ilości miejsca, chociaż było go znacznie więcej niż w mniejszym, sportowym modelu CR-X.

Hondę Prelude trzeciej generacji oferowano ze stosunkowo bogatym wyposażeniem. Na pokład sportowego auta z Japonii oprócz czterech kół skrętnych trafiały między innymi: ABS, skórzana kierownica i mieszek drążka zmiany biegów, dodatkowe maty wyciszające komory silnika, spryskiwacz i wycieraczka tylnej szyby, elektrycznie sterowane lusterka i szyby i wiele innych.

Pod maską coupé Hondy znajdowały się różne jednostki w zależności od kraju. Bez względu na rynek były to jednak zawsze silniki o pojemności od 2 l wzwyż. Najsłabszy motor dostępny w Europie to 2-litrowy B20A8 rozwijający 135 KM. Jego inna wersja - B20A9, generowała 136 KM. Do bardziej wymagających adresowano dwie jednostki: B20A7 i B20A1. Pierwsza rozwijała 150 KM, a druga 162 KM. Poza Europą dostępne były jeszcze inne wariacje tych silników, nie rozwijały one jednak większych mocy niż te oferowane na Starym Kontynencie. W Japonii oraz Ameryce Północnej (teren Stanów Zjednoczonych i Kanady) oferowano dwa silniki o pojemności 2,1 l. Jednostki B21A oraz B21A1 generowały odpowiednio 147 i 136 KM. Wszystkie silniki oprócz B20A3 i B20A4 korzystały z podwójnych wałków rozrządu.

W 1990 roku przeprowadzono facelifting Hondy Prelude trzeciej generacji. Zmiany w wyglądzie były raczej niewielkie. Objęły głównie przemodelowanie przednich i tylnych kierunkowskazów. Tylne były od tego roku zakryte białymi kloszami, a nie pomarańczowymi. Niewielkie zmiany wprowadzono również wewnątrz. Pojawiło się kilka nowości w wyposażeniu, zmodyfikowano też gamę jednostek. Na rynku japońskim wprowadzono serię INX, w której nie było otwieranych przednich świateł. Oferowana była ona w odmianach XX, Si oraz Si SRS.

Produkcję trzeciej generacji sportowego modelu Prelude Honda zakończyła w 1991 roku. Do tej pory na rynku samochodów używanych bardzo łatwo kupić to auto. Niestety, do rzadkości należą zadbane, w pełni sprawne egzemplarze. Ze względu na swój charakter często są one modyfikowane przez właścicieli. Przy zakupie warto zwrócić uwagę na stan karoserii oraz skontrolować sprawność wszystkich urządzeń sterowanych elektrycznie.

3.90

Ocena na postawie 42 opinii Zobacz opinie

Oceń produkt Dodałeś już ocenę