#Fiat Coupe

Fiat Coupe

Coupé to lekki sportowy samochód produkowany w latach 1993-2000 (masowa produkcja rozpoczęła się w 1994 roku) przez włoski koncern samochodowy Fiat. Coupé nie miał ani poprzednika, ani następcy. Wyprodukowano go w liczbie niespełna 73 tys. egzemplarzy.

  • Fiat Coupé to lekki sportowy samochód produkowany w latach 1993-2000 (masowa produkcja rozpoczęła się w 1994 roku)
  • Fiat Coupé został wyprodukowany w liczbie niespełna 73 tys. egzemplarzy
  • Nadwozie Fiata Coupé zostało zaprojektowane przez Chrisa Bangle’a, a następnie nieco zmodyfikowane przez Pininfarinę
  • Fiat Coupé miał napęd tylko na przednie koła
  • Kabina Fiata Coupé jest wykonana dobrze, a wzrok kierowcy przyciąga biegnąca przez całą szerokość deski rozdzielczej listwa lakierowana na kolor nadwozia
[1/5] Fiat Coupé to lekki sportowy samochód produkowany w latach 1993-2000 (masowa produkcja rozpoczęła się w 1994 roku)

Nadwozie zostało zaprojektowane przez znanego z kontrowersyjnych projektów BMW serii 5 i serii 7 Chrisa Bangle’a, a następnie nieco zmodyfikowane przez Pininfarinę. Projektem wnętrza zajęło się już w pełni to słynne włoskie biuro projektowe.

Nadwozie charakteryzuje się ładnymi i nietypowymi liniami. Całość ma ładne proporcje z długą maską z przodu i krótkim zadziornie wyglądającym tyłem. W Fiacie Coupé zastosowano wiele ciekawych rozwiązań stylistycznych. Nietypowo wyglądają zarówno światła przednie, jak i tylne. Również nietuzinkowym rozwiązaniem jest zastosowanie „rys” nad błotnikami. Coupé miało też nietypowo poprowadzoną boczną krawędź pokrywy silnika.

Choć wnętrze jest przez Fiata oznaczane jako 2+2, wygodnie będą podróżować tylko pasażerowie zajmujący miejsca na przednich fotelach. Te mają zresztą bardzo szeroką regulację wzdłużną, więc kierowca nie będzie miał raczej problemu z zajęciem prawidłowej pozycji. Tylne miejsca siedzące nadają się raczej na zakupy lub ewentualnie dla małych dzieci.

Kabina jest wykonana całkiem dobrze, a wzrok kierowcy przyciągnie na pewno biegnąca przez całą szerokość deski rozdzielczej listwa lakierowana na kolor nadwozia. Kierownica jest dobrze ukształtowana i przyjemnie leży w dłoniach.

Można nieco ponarzekać na widoczność ze środka samochodu – dotyczy to przede wszystkim widoczności do tyłu.

Fiat Coupé miał napęd tylko na przednie koła, a pod jego maską montowano trzy silniki w różnych konfiguracjach. Podstawowy i najsłabszy był 1,8-litrowy motor o mocy 131 KM, który zapewniał jazdę z prędkością do 205 km/h. Najczęściej spotykaną usterką tego silnika jest uszkodzenie wariatora (nie jest to jednak zjawisko nagminne).

Nieco większy 2-litrowy, 16-zaworowy motor miał 8 KM mocy więcej, dzięki czemu wóz przyspieszał do 100 km/h w 9,2 s i rozpędzał się do 208 km/h.

Z punktu widzenia trwałości najlepiej spisuje się 2-litrowa jednostka napędowa, ale z pięcioma cylindrami. Początkowo miała ona moc 147 KM, ale w 1998 roku podniesioną ją do 154 KM. Przy zakupie warto szukać egzemplarza z metalowym kolektorem dolotowym.

W produkcji były też silniki z turbosprężarkami oparte na obu 2-litrowych motorach. Słabszy (16-zaworowy) miał moc 190 KM i gwarantował Fiatowi przyspieszenie do 100 km/h w 7,5 s oraz prędkość maksymalną 225 km/h. Mocniejszy rozwijał 220 KM, dzięki czemu Coupé osiągał aż 250 km/h, a do setki przyspieszał w zaledwie 6,5 s. Wozy z jednostkami turbo miały mechanizm różnicowy Visco.

W 1998 do sprzedaży weszła limitowana seria 1200 egzemplarzy Limited Edition. Każde z aut charakteryzowało się indywidualnym numerem, hamulcami Brembo, specjalnym bodykitem, fotelami Recaro i starterem silnika w postaci przycisku.

Na początku 2000 roku Fiat po raz kolejny odświeżył swoje coupé, rozszerzając paletę wzorów felg oraz dodając nowe fotele i progi.

Obecnie Fiata Coupé można kupić już za 4 tys. zł. Warto jednak wyłożyć około 10 tys. zł zadbany egzemplarz z udokumentowaną historią. Niestety, wiele z aut jest po mniejszych lub większych kolizjach drogowych. Właśnie takie powypadkowe egzemplarze zwykle rdzewieją szybciej od bezwypadkowych – Fiat postarał się o dobrą seryjną powłokę antykorozyjną.

Spora też część samochodów przeszła mniejszy lub większy tuning. Z reguły przerobione wozy są raczej oszpecone niż upiększone. Mimo wszystko znalezienie oryginalnego (lub prawie oryginalnego) egzemplarza w dobrym stanie nie powinno sprawić trudności.