Cmentarzysko marek motoryzacyjnych [cz.1]

Przyglądamy się historii marek motoryzacyjnych, które zostały zlikwidowane w ciągu ostatnich kilkunastu lat. W pierwszej części pod lupę bierzemy kilka amerykańskich legend, luksus od Daimlera, a także wyrafinowanych Szwedów.

Wszystko zaczęło się pod koniec lat 70. ubiegłego wieku, kiedy amerykański rząd ogłosił konkurs na stworzenie idealnego wielozadaniowego samochodu, który mógłby sprawdzić się na każdym typie drogi, będąc wyposażonym w stanowisko strzeleckie czy nawet służyć jako karetka. Tak powstało auto o nazwie HMMWV autorstwa American Motors Corporation.

Na początku lat 90. wówczas jeszcze tylko znany aktor, Arnold Schwarzenegger, zafascynowany pojazdem militarnym odezwał się do AM Corporation i zapytał czy nie byliby oni zainteresowani stworzeniem cywilnej wersji tego pojazdu, ponieważ sam Schwarzenneger chciałby nim jeździć.

[photo position="inside"]1219[/photo

]Tak oto w 1992 roku rozpoczęto produkcję cywilną i zgodnie z obietnicą, pierwszym właścicielem auta został późniejszy gubernator stanu Kalifornia. W 1999 roku interes zwęszył koncern General Motors i odkupił prawa do marki, która już wtedy nosiła nazwę Hummer. Zaledwie trzy lata później GM wypuścił na rynek Hummera H2, bazującego na podzespołach dużych SUV-ów koncernu z Detroit. Gigantyczny SUV o interesującej stylistyce do dzisiaj wzbudza spore zainteresowanie na drodze.

Jak się jednak okazało to nie wystarczyło i w 2005 roku na rynku pojawił się mniejszy następca H2, Hummer H3. Niestety auto nie odniosło rynkowego sukcesu i pomimo kolejnych prototypów, koncern General Motors borykający się z kryzysem motoryzacyjnym w 2010 roku postanowił zakończyć produkcję aut pod marką Hummer. Rok wcześniej mówiono o tym, że w markę zainwestować ma jedno z chińskich przedsiębiorstw, które za kwotę 150 milionów dolarów miałoby przejąć 80% akcji Hummera. Tak się jednak nie stało.

Historia marki Pontiac sięga 1926 roku, a jej nazwa pochodzi od Pontiaca, wodza Indian z plemienia Ottawów. Co ciekawe, po raz pierwszy taka marka samochodów została wykorzystana przez firmę Oakland, jednak jej drugie, zupełnie niezależne wcielenie zafundował koncern General Motors w 1926 roku.

GM był tak naprawdę spółką holdingową powołaną do kontroli marki Buick, a przy okazji zarząd spółki rozsądnie podejmował decyzje i odkupował oraz powoływał do życia nowe marki, tworząc gigantyczny koncern.

Mówi się, że w latach 50. ubiegłego wieku marka Pontiac miała niezbyt dobrą opinię producenta samochodów dla osób starszych i z tego też względu niedługo później do oferty dołączyły auta, które miały jasno pokazać, że Pontiac to amerykańska moc w czystym wydaniu.

W 1964 roku zaprezentowano legendarnego GTO, trzy lata później na rynku pojawił się Firebird, a marka wzięła udział w wielkiej bitwie muscle carów tamtego okresu w Stanach Zjednoczonych. Jednak z czasem oferta Pontiaca ulegała zmniejszeniu, a włodarze GM nie mieli chyba pomysłu na rozwój marki. Podobnie jak Hummer, na skutek bankructwa oraz restrukturyzacji koncernu General Motors, w 2010 roku Pontiac przestał istnieć. Ostatnim autem wyprodukowanym z logo marki był model G6 z nadwoziem typu sedan w białym kolorze.

Samochody marki Saab owiane są legendą. Według badań użytkownicy tych aut najczęściej spośród wszystkich kierowców ponownie decydują się na zakup auta z tym samym logo. Ponadto, kierowcy Saabów to najlepiej wykształcone osoby na świecie.

Marka Saab powstała w 1947 roku i od samego początku istnienia odwoływała się do tradycji związanej z lotnictwem, ponieważ wcześniej Saab produkował samoloty. Szwedzka marka ma na koncie wiele sukcesów zapisując się wielkimi literami w historii motoryzacji.

To właśnie Saab jako pierwszy zaczął montować trzypunktowe pasy bezpieczeństwa w wyposażeniu standardowym, automatycznie włączające się światła, spryskiwacze oraz wycieraczki przednich reflektorów czy jako pierwszy wprowadził szesnastozaworowy silnik turbodoładowany.

Od 1990 roku właścicielem Saaba był koncern General Motors, a marka w dużej mierze bazowała technologicznie na konstrukcjach aut GM, czyli również na Oplach. Okazało się jednak, że GM ma na sumieniu również zarządzanie tą marką i w 2009 roku rozpoczęto wielkie poszukiwania nowego właściciela marki.

Znalazł się on dopiero po zakończeniu produkcji samochodów w 2012 roku. Od września 2013 roku Saab znowu produkuje samochody, jednak teraz jego właścicielem jest NEVS, który ma zamiar wprowadzać do oferty modele z napędem elektrycznym. Jasno można jednak powiedzieć, że to już nie ten sam Saab.

Plymouth to amerykańska marka samochodów założona w 1928 roku, kiedy to Chrysler postanowił, że wjedzie w rynek tanich samochodów, który zdominowany był wówczas przez Chevroleta oraz Forda. Pomimo odrobinę wyższej ceny pierwsze Plymouthy miały lepsze wyposażenia standardowe i sprzedawano je w salonach Chryslera.

Dzięki dobrej sprzedaży tanich aut, Chrysler przetrwał ciężkie lata kryzysu, jednak już w latach 50. i 60. ubiegłego wieku marka z Auburn Hills zaczęła sama borykać się z problemami. Powodem tego była silna konkurencja w postaci Ramblera, Dodge’a czy Pontiaca i od tego czasu Plymouth już nigdy nie odzyskał swojej dobrej pozycji.

Do ostatnich znanych modeli Plymoutha należały valiant i Duster, przy czym później, już pod koniec lat 90. marka produkowała auta, które później zostały wchłonięte do gamy Chryslera czy Dodge’a czyli m.in. Voyager czy Neon. Do najbardziej charakterystycznych aut w historii marki, która umarła w 2001 roku, był model Prowler.

Maybach to stara marka powstała w 1909 roku, która od początku istnienia produkowała luksusowe samochody i ściśle związana była z Mercedesem, a więc z koncernem Daimlera. Bogata przedwojenna historia została zakończona, po 1945 roku i aż do 2002 roku świat zapomniał o istnieniu firmy.

Jednak w 2002 roku Daimler zaprezentował w Nowym Jorku dwie duże limuzyny różniące się od siebie rozstawem osi oraz ilością miejsca na tylnych fotelach. Były to Maybach 57 oraz Maybach 62, które od razu stały się najbardziej luksusowymi samochodami na świecie. Auta bazowały na konceptach, które zaprezentowano w 1997 roku na targach motoryzacyjnych w Tokyo.

Ceny rozpoczynały się od blisko 350 tysięcy dolarów, a pod maską montowane były tylko i wyłącznie jednostki V12 o pojemności 6,0 l, które w wersjach z dodatkową literką “S” generowały bagatela 612 KM oraz 1000 Nm momentu obrotowego, przez co Maybach 57S przyspieszał od 0 do 100 km/h w 5,0 s oraz osiągał prędkość ograniczoną do 275 km/h. Warto wspomnieć, że auto ważyło znacznie ponad 2,6 tony.

Maybach był najbardziej luksusową marką na świecie, plasowaną pod względem komfortu podróży oraz możliwości konfiguracji auta nawet wyżej od Rolls-Royce’a. Niestety pomimo wprowadzaniu wersji specjalnych jak np. Landaulet z częściowo składanym dachem, sprzedaż luksusowych aut drastycznie spadała i w grudniu 2012 roku z zakładów w Sindelfingen wyjechał ostatni Maybach. Obliczono wówczas, że inwestycja w przywrócenie marki, zaprojektowanie i produkcję aut nie zwróciła się i do każdego sprzedanego auta Maybach “dopłacał” około pół miliona dolarów.

W latach 30. ubiegłego wieku koncern Ford Motor Company miał w ofercie tylko dwie marki, Forda, którego znaczkiem markował bardziej ubogie modele, a także Lincolna, od początku kreowanego na luksusową odnogę firmy. Postanowiono powołać do życia jeszcze jedną markę, która plasowałaby się pomiędzy tymi dwoma.

Tak właśnie w 1939 roku powstała marka Mercury, a jej zadaniem była rywalizacja z Buickiem, Oldsmobilem czy Chryslerem. Mijały kolejne lata, a sprzedaż samochodów z charakterystycznym logo Mercury ciągle wzrastała, w 1978 roku osiągając liczbę 580 000 egzemplarzy. Do jednych z najbardziej znanych aut w historii Mercury należy model Cougar, w dużej mierze bazujący na Fordzie Mustangu.

Z czasem Mercury zaczęło tracić klientów, a Ford nie potrafił nic z tym zrobić. Postanowiono więc, że wraz z odejściem na emeryturę modeli Sable oraz Marquis, zlikwidować ostatecznie Mercury. Decyzja zapadła i w styczniu 2011 roku marka Mercury zniknęła z oferty koncernu Forda. Swoją drogą to ciekawe, bowiem Ford jako jedyny z wielkiej trójki z Detroit przetrwał ostatni kryzys w latach 2009-2012 bez ogłaszania bankructwa.