Rosomak, Langusta, Żbik i Humvee - pojazdy Wojska Polskiego

Święto Wojska Polskiego jest obchodzone co roku 15 sierpnia na pamiątkę zwycięskiej Bitwy Warszawskiej z 1920 r. Przy jego okazji nasze siły zbrojne chwalą się swoim sprzętem. Można go było oglądać m.in. w stolicy. Przyjrzyjmy się niektórym pojazdom, które służą polskiej armii.

Jak powszechnie wiadomo, Wojsko Polskie wciąż korzysta z wielu leciwych konstrukcji. Jedną z nich jest opancerzony pojazd rozpoznawczo-patrolowy BRDM-2, opracowany w latach 60. przez Gorkowską Fabrykę Samochodów GAZ.

BRDM-2 ma długość 5,7 m, a szerokość i wysokość przekraczają 2,3 m. Masa bojowa pojazdu to 7 t. Silnik GAZ o 8. cylindrach i mocy 140 KM pozwala na rozwinięcie prędkości do 100 km/h. Napęd trafia na 4. koła. BRDM-2 jest w stanie pokonywać 30-procentowe zniesienia i rowy o szerokości 1,2 m.

Wojskowe Zakłady Mechaniczne z Siemianowic Śląskich na jego bazie opracowały w latach 90. kołowy opancerzony pojazd rozpoznawczy Żbik. Jest on napędzany jednostką IVECO Aifo 8040SRC z wtryskiem bezpośrednim i turbodoładowaniem o mocy 165 KM. Żbik jest dłuższy od BRDM-2 (niemal 6,3 m) i bardziej odporny na ostrzał. Ma dodatkowe drzwi boczne, pozwalające na szybsze opuszczanie kabiny.

Dla Polskiego Kontyngentu Wojskowego w Iraku przygotowana została odmiana Żbika o nazwie Szakal, którą wyposażono m.in. w klimatyzację Webasto, układ chłodzenia silnika o zwiększonej wydajności czy nowy system łączności. Szakal Plus to ważąca 8,5 t wersja lepiej chroniąca żołnierzy przed pociskami przeciwpancernymi i wybuchami min.

W tym miesiącu Inspektorat Uzbrojenia rozpoczął analizę rynku, mającą na celu znalezienie dla naszego wojska nowego lekkiego opancerzonego transportera rozpoznawczego (LOTR), który zastąpi BRDM-2 i jego unowocześnione wcielenia. Obecnie wozów produkcji radzieckiej i Żbików mamy ok. 500.

HMMWV to High Mobility Multi-Purpose Wheeled Vehicle, czyli wielozadaniowy pojazd kołowy o wysokiej mobilności. Jego produkcja rozpoczęła się w 1985 r. Wóz potocznie zwany Humvee doczekał się wersji cywilnej, która była sprzedawana pod nazwą Hummer.

Humvee stał się jednym z symboli amerykańskich sił zbrojnych. Pojazd służy także polskim żołnierzom. Do naszych wojsk lądowych trafiło ponad 200 sztuk samochodu w ramach amerykańskiej zagranicznej pomocy wojskowej, czyli Foreign Military Financing.

Polską nazwą dla HMMWV jest Tumak. Poszczególne wersje oznaczane są kolejnymi numerami. Przykładowo, najpopularniejszy M1043A2 HMMWV Armament Carrier (96 sztuk) to Tumak-2, który jest tzw. nośnikiem uzbrojenia. Występuje w wariantach z osłonami strzelca i bez nich. Oprócz niego nasza armia korzysta m.in. z nośnika uzbrojenia Tumak-3, nośnika wyrzutni ppk (przeciwpancerny pocisk kierowany) Spike Tumak-5, transportowego Tumak-4 czy wozów ewakuacji medycznej Tumak-7.

Pod koniec ubiegłego roku Wojska Specjalne dostały kilkanaście egzemplarzy specjalnie przygotowanych Humvee, wyposażonych w karabiny Manroy M2, które są w stanie wystrzelić ponad 500 pocisków na minutę. Pojazdy te są lżejsze, szybsze i bardziej zwrotne od standardowych, ale słabiej opancerzone. Auta nie mają np. bocznych szyb, a tylko wymienne płyty kewlarowe.

Polskie siły służące w Iraku i Afganistanie korzystały z wypożyczonych od Amerykanów HMMWV pamiętających jeszcze operację Pustynna Burza. Żołnierze często odmawiali wsiadania do tych wozów, uważając, że są zbyt słabo opancerzone i nazywając je "pułapkami dla załogi". Ostatecznie stare Humvee zastąpiono nowszymi modelami, a następnie pojazdami MaxxPro i M-ATV.

Humvee ma 4,6 m długości i aż 2,1 m szerokości. Waga min. wynosi ok. 2360 kg. Do napędu polskich egzemplarzy służą silniki Diesla V8 o pojemności 6,5l. Rozwijają one moc 160 KM. Prędkość maksymalna pojazdu wynosi 113km/h, zasięg zaś ok. 440 km.

WR-40 Langusta to wyrzutnia rakiet opracowana przez Centrum Produkcji Wojskowej HSW ze Stalowej Woli. Bazą jest podwozie 6x6 Jelcz P662D.35 z kabiną pancerną. Langusta ma 8,6 m długości i waży bez pocisków 17,1 t.

Do napędu WR-40 służy 6-cylindorwy silnik wysokoprężny z turbo produkcji IVECO o mocy 350 KM. Langusta może pokonywać 60-procentowe wzniesienia. Jej zasięg sięga 650 km, a prędkość maksymalna wynosi 85 km/h. Wóz ma układ pozwalający na regulowanie ciśnienia w oponach, wyposażonych swoją drogą we wkładki pozwalające jakich czas jechać "na kapciu".

Liczba luf wyrzutni to 40, a czas potrzebny do wykonania pełnej salwy wynosi 20 s. Zasięg ostrzału to ok. 40 km. Nasze wojsko zamówiło 75 Langust.

Rosomak to kołowy transporter opancerzony, w skrócie KTO. Pojazd jest produkowany w Polsce na licencji fińskiej firmy Patria.

Nazwa została wybrana w konkursie przez czytelników branżowego magazynu "Nowa Technika Wojskowa". Umowa na dostarczenie 690 egzemplarzy Rosomaków została podpisana w 2003 r.

Wozy powstają w Wojskowych Zakładach Mechanicznych w Siemianowicach Śląskich. W lipcu tego roku podpisano porozumienie, na mocy którego fabryka będzie się zajmowała wytwarzaniem KTO do 2023 r. Siemianowicom będzie teraz łatwiej sprzedawać i modyfikować Rosomaki, bez konieczności ciągłego uzyskiwania pozwoleń od Finów.

Wojskowe Zakłady Mechaniczne wprowadziły do transportera już 65 różnych usprawnień. Wprowadzane były one m.in. na prośbę żołnierzy służących w Afganistanie. I tak Rosomaki zostały wyposażone m.in. w nowy wizjer kierowcy ułatwiający jazdę po zmroku, kamery służące do obserwacji otoczenia działające także w nocy czy…wydajniejszą klimatyzację.

Nasze oddziały dysponują w tej chwili 570 Rosomakami. Dalszych 117 sztuk ma powstać do końca 2013 r.

Rosomak ma napęd 8x8. Jego długość to 7,7 m, zaś szerokość 2,8 m. Wysokość w zależności od wersji waha się od 2,3 do niemal 3 m, a masa od 16 000 do 26 000 kg. Pojazd może pokonywać przeszkody wodne (z czym miał problemy podczas pierwszych pokazów) z prędkością 10 km/h.

Do napędu KTO służy 6-cylindrowy silnik wysokoprężny turbo Scania D1 12 56A03PE, który rozwija moc 490 KM. Pozwala on na jazdę na ubitej drodze z szybkością 100 km/h. Dzięki zbiornikowi paliwa o pojemności 325 l, zasięg sięga 800 km. Rosomak może pokonywać 60-procentowe zniesienia, rowy o szerokości 2,1 m i mury o wysokości 0,5 m.

Występuje on wielu wersjach. Bojowy wóz piechoty jest wyposażony w dwuosobową wieżę w wieżę 30 mm HITFIST.

Leciwy Honker wciąż dzielnie służy naszym siłom zbrojnym, czego przykładem jego wersja Skorpion-3, która często pojawia się podczas obchodów Święta Wojska Polskiego.

Samochód powstał w oparciu o wskazówki żołnierzy służących w Iraku. Auto dostało opancerzenie w postaci płyt stalowych. Pojazd otrzymał dodatkowy stelaż. Siedzenia są skonstruowane tak, aby można było na nich siedzieć także okrakiem. Skorpion-3 został wyposażony w karabin maszynowy PKM zamocowany na obrotnicy.

W lipcu Ministerstwo Obrony Narodowej skończyło przyjmować oferty na następcę Honkera. Pojazdy mają występować w wersji z opancerzeniem i bez. W sumie do 2022 r. wojsko ma zostać wyposażone w 1600 sztuk nowego samochodu, co ma kosztować 200 mln zł.