Używany Citroen Berlingo w pigułce. Tani kombivan do wszystkiego

Kosztuje od kilku tys. zł, a z powodzeniem zastąpi minivana, kombi albo małą furgonetkę. Citroen Berlingo rozpoczął modę na kombivany i wyglądał najbardziej atrakcyjnie pośród konkurentów. Może służyć jako pojazd rodzinny, ale także do prowadzenia małego biznesu.

Roczniki: 1996-2010 (duży lifting 2002 r.)

Ceny rynkowe: od 3 tys. zł

Awaryjność: przeciętna

Koszty eksploatacji: niskie

Wersje nadwoziowe: kombivan

Pojemność bagażnika: 625 l (wersja osobowa)

• 1.1i (60 KM)
• 1.4i (75 KM)
• 1.6i 16V (109 KM)
• 1.8i (90 KM)

• 1.6 HDi (75 i 90 KM)
• 1.8 D (58 KM)
• 1.9 D (68-69 KM)
• 2.0 HDi (90 KM)

Citroena Berlingo i Peugeota Partnera można uznać za prekursorów współczesnych kombivanów. Renault Kangoo debiutował na rynku 2 lata później, a Fiat Doblo w 2000 r. Potem dołączyli inni producenci.

Auto od razu zyskało popularność dzięki ogromnej wszechstronności. Jako furgonetka pasował idealnie do potrzeb małego biznesu, a w wersji osobowej pełnił funkcję auta rodzinnego lub rekreacyjnego. Pozwala przewieźć duże przedmioty, np. rowery na stojąco. Zabierze na pokład 5 osób i jeszcze bardzo dużo bagażu. Odsuwane na bok drzwi sprawdzają się w ciasnych aglomeracjach i na małych parkingach.

Dziś pierwsze Berlingo to już ponad 20-letni pojazd. Zwykle w stanie kiepskim, z ogromnymi zaniedbaniami i dużymi przebiegami. Jednak taki samochód można kupić za 3-5 tys. zł i pełni te same funkcje, do których był pierwotnie stworzony.

Atrakcyjniej wyglądają samochody po liftingu w 2002 r., które błędnie nazywa się drugą generacją. Mają zmieniony przedni pas i całkowicie nową deskę rozdzielczą, ale technicznie różnią się głównie gamą silników. W nowszych autach nie znajdziecie benzyniaków 1.1 i 1.8, a także diesla 1.8.

Gama silników Berlingo jest godna polecenia w całości. Dla osób o spokojnej duszy dobry będzie benzyniak 1.4. Jest prosty i trwały, dobrze współpracuje z LPG. Alternatywą jest diesel 1.9D - wół roboczy o niskiej mocy, ale ogromnej trwałości. Jest prosty, nie ma doładowania, a tym samym zbyt dobrej dynamiki oraz kultury pracy.

Osoby ceniące sobie dynamikę będą zadowolone z silnika benzynowego 1.6. Alternatywą mogą być nowsze diesle HDi oferowane po liftingu. Zarówno wersja 1.6 jak i 2.0 o mocy 90 KM dają dobre osiągi i niskie spalanie. Niestety są też bardziej wymagające serwisowo niż 1.9D i znacznie droższe w naprawach.

Ogólnie Berlingo jest uznawane za samochód trwały, ale wymagający ciągłej opieki. Wycieki to niemal norma, podobnie jak niedziałające światła z tyłu. Ma sporo drobnych awarii związanych z elektryką (alternator i rozrusznik) i zawieszeniem.

Słabym punktem jest tylna belka, którą co ok. 100-150 tys. km trzeba regenerować. Wszystko zależy od obciążenia. W furgonetkach może nie wytrzymać nawet 100 tys. km. Na szczęście regeneracja nie jest droga, a obecnie belki się po prostu wymienia (oddajemy starą, dostajemy drugą po regeneracji).

Auto pomimo wieku nie jest kosztowne w utrzymaniu, a części zamiennych jest cała masa. W przeciwieństwie do typowego minivana z tego samego okresu, jakim był model Xsara Picasso, Berlingo łatwo docenić za prostotę. Mniej jest dokuczliwych awarii elektryki, a części są tańsze.

• problemy z korozją
• awarie w obszarze elektryki (osprzęt silników)
• niedziałające światła z tyłu
• usterki turbosprężarek i wtryskiwaczy w 1.6 HDi
• wycieki z silnika i układu napędowego
• stukające zawieszenie
• szybko zużywająca się belka tylna

Czego szukać: samochodów po liftingu w 2002 r.

Czego unikać: najsłabszych odmian

Optymalna kwota na zakup: ok. 7 tys. zł.