Używana Kia cee’d I [2006-2012] – poradnik kupującego

Kia cee’d to pierwszy model tej marki zaprojektowany z myślą o europejskich odbiorcach. Był też produkowany w Europie, a mieszkańcy Starego Kontynentu dobrze go przyjęli. W Polsce kojarzy się głównie z radiowozami i autami flotowymi, a rynek wtórny jest dobrze zaopatrzony. Ma sporo mankamentów, a mimo to cieszy się zainteresowaniem ze względu na przystępną cenę.
Ten artykuł ma 2 strony:
Charakterystyka i budowa
Kia cee’d to koreański kompakt stworzony pod klienta europejskiego. Co z tego wynika? Przede wszystkim to, że w przeciwieństwie do wcześniejszego Cerato czy Sephii auto odniosło sukces. Zostało zaprojektowane wspólnie z Hyundaiem. Model i30 – równie dobrze przyjęty przez Europejczyków – to w zasadzie bliźniak cee’da, chociaż z punktu widzenia użytkownika lepszym określeniem byłoby dwojaczki, bo auta dzieli więcej niż można by się tego spodziewać.
Porównywalne są rozmiary i przestronność wnętrza, a nawet stylistyka jest podobna, choć naszym zdaniem Kia jest nieznacznie bardziej konserwatywna w tym temacie. Występowały trzy wersje nadwoziowe, a w praktyce dwie. 3-drzwiowy pro_cee’d to mieszanka hatchbacka i coupé, która niespecjalnie się sprawdza jako samochód sportowy ze względu na niezbyt mocne silniki. Nie jest tak praktyczna jak odmiana pięciodrzwiowa i również wizualnie jakoś nad nią nie góruje, dlatego też nie jest popularna.
Mamy więc w zasadzie dwa nadwozia – klasycznego hatchbacka i kombi oznaczone jako SW. Jest ono dłuższe o 235 mm i ma rzecz jasna większy bagażnik. Jeden z największych w klasie, o pojemności 534 litry. Dla porównania, Hyundai i30 CW ma tylko 415-litrowy kufer, za to nieznacznie więcej miejsca dla pasażerów z tyłu. Tu też można dostrzec zasadniczą różnicę w tych modelach. Hyundai z nadwoziem kombi ma rozstaw osi 2700 mm, podczas gdy Kia 2650 mm. 5 cm to mimo wszystko sporo. Pojemności bagażników hatchbacków wynoszą 340 litrów w obu markach.
Zobacz również: Od szkody całkowitej do nowego auta w 10 dni. Sprawdzamy, jak to możliwe
Kokpity tych samochodów są do siebie bardzo podobne, wykonane w tym samym stylu i jakości. Zasadniczą różnicą jest to, że Kia nie razi kierowcy niebieskim podświetleniem tak jak Hyundai – jest czerwone lub żółte. Inne są także wskaźniki. W Kii dominuje prędkościomierz.
Konstrukcja zawieszenia jest typowa dla samochodów japońskich i koreańskich. Z tyłu zastosowano oś wielowahaczową, która pozytywnie wpływa na bezpieczeństwo prowadzenia, ale układ jezdny został zestrojony z myślą o komfortowym podróżowaniu.
W 2009 roku samochód poddano liftingowi, ale pierwsze poważniejsze zmiany nastąpiły już w 2007 roku i od 2008 poprawiła się jakość lakieru oraz zabezpieczenia antykorozyjnego. W 2009 roku zmienił się kształt reflektorów, zderzaków, w lusterkach zamontowano światła kierunkowskazów, a kilka drobnych korekt dokonano we wnętrzu. Od 2010 roku Kia przeszła na inne oznaczenia wersji wyposażenia stosowane do dziś: S, M, L, XL.
Historia Kii cee’d w pigułce:
2006 r. – prezentacja i rozpoczęcie sprzedaży
2008 r. – zmiany techniczne, jakościowe
2009 r. – facelifting
2010 r. – zmiana nazewnictwa wersji wyposażenia
2012 r. – zakończenie produkcji i sprzedaży
Silniki
Koreańskie auto było wyposażane w czterocylindrowe silniki benzynowe oraz Diesla o pojemności do 2,0 litra i mocy do 143 KM. Benzyniaki zaczynały się od motoru 1.4 DOHC o mocy 109 KM, po liftingu 105 KM. Wyżej mamy silnik 1.6 DOHC o mocy 122 KM, po liftingu 126 KM. Był to motor łączony również z czterobiegową skrzynią automatyczną. Topowy silnik benzynowy przetrwał tylko do liftingu, czyli do 2009 roku. Ma pojemność 2,0 litra i osiąga 143 KM. Jego również łączono z automatem.
Diesle to przede wszystkim popularne 1.6 CRDI o mocy 90 lub 115 KM. Oferowano również motor 2.0 CRDI o mocy 140 KM, ale wycofano go po liftingu. Na jego miejsce pojawiła się najmocniejsza odmiana 1.6 CRDI, generująca moc 128 KM. Ta i 115-konna wersja były parowane na życzenie również z automatyczną skrzynią biegów.
Ten artykuł ma 10 komentarzy
Pokaż wszystkie komentarze