Tabliczka znamionowa samochodu - jakie są na niej informacje?

Każdy samochód musi być wyposażony w trwale przymocowaną do nadwozia tabliczkę znamionową, zawierającą podstawowe informacje homologacyjne.

Przepisy dotyczące tabliczki znamionowej znajdują się w Rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 31 grudnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych pojazdów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia. Ściśle określają sposób jej umieszczenia oraz informacje, jakie powinna zawierać.

Powinna być wykonana z materiału, który nie ulega szybkiej korozji, a naniesione na nią znaki nie mogą być ścieralne. Ponadto, należy ją umieścić w miejscu widocznym oraz na elemencie, który nie podlega wymianie, nawet podczas wypadku.

Lokalizację tabliczki wybiera producent danego samochodu, a informację o jej umieszczeniu znajdziemy w książce serwisowej. Zwykle znajduje się ona na słupku B i jest widoczna po otwarciu drzwi przednich.

Na każdej tabliczce musi być naniesiona informacja o marce pojazdu oraz numer świadectwa homologacji danego modelu. Nazwa modelu nie jest absolutnie wymagana, w przeciwieństwie do numeru VIN, z którego ona wynika.

Z podstawowych danych homologacyjnych najważniejsza jest dopuszczalna masa całkowita oraz dopuszczalne obciążenia na oś przednią o tylną. Jeżeli wartości maksymalne mas i obciążeń są większe niż dopuszczalne, to podaje się również te wartości.

Informacje o nich podaje się w dwóch kolumnach: dopuszczalne (po lewej stronie) i maksymalne (po prawej stronie). W samochodach przeznaczonych do ciągnięcia przyczep umieszcza się również informację o dopuszczalnej masie zespołu (samochód i przyczepa).

Najczęściej producenci umieszczają w pierwszej kolejności informację o masie własnej pojazdu gotowego do jazdy, czego przepisy homologacyjne w Polsce nie wymagają. Poniżej jest informacja o dopuszczalnej masie całkowitej, a w kolejnych wierszach obciążenie dla osi przedniej i tylnej.

Bardziej ambitni wytwórcy informują na tabliczce także o miejscu produkcji, pojemności i mocy silnika, o symbolu lakieru czy roku produkcji. Tu pole do popisu jest ogromne, bo ustawodawcy europejscy w żaden sposób nie ograniczają liczby podawanych informacji.